Το μακρινό 2007 έκανα ένα υπερατλαντικό ταξίδι – το ένα από τα δύο της ζωής μου. Προσγειώθηκα στο Λος Άντζελες με σκοπό να πάρω άλλη πτήση για πιο βόρεια είχα όμως την ατυχία να χάσω την ανταπόκριση. Έτσι, έμενα να περάσω το βράδυ μου σε ένα από τα ξενοδοχεία που βρίσκονται πέριξ των αεροδρομίων. Ένα […]
Τέλος καλοκαιριού
Πόσοι ηλικιωμένοι χωράνε σε ένα παγκάκι; Μέσα απ΄τα τζάμια του αυτοκινήτου μου μέτρησα πέντε. Οι τελευταίες αχτίδες της ημέρας έκαναν τα αραιά, γκρίζα μαλλιά και τα τριμμένα σακάκια να γυαλίζουν. Λεπτομέρεια: το παγκάκι κοιτούσε τη θάλασσα. Save Save
Για τους άντρες και τ’ αγόρια
Σήμερα το πρωί σε μία εκκαθάριση χαρτούρας βρήκα ένα δισέλιδο χειρόγραφο από τα χεράκια μου με τίτλο «Γονείς για αγόρια». Ήταν μια ιστορία ενός αμερικανού συγγραφέα/αρθρογράφου την οποία είχα διαβάσει Κύριος οίδε πού πριν από μερικά χρόνια και απ’ ότι φαίνεται είχα μπει στον κόπο να μεταφράσω στο χαρτί επειδή με είχε συγκινήσει και εμπνεύσει […]
Μαύρο πρόβατο στο Τέξας
Είναι βιβλία που κάνουν την καρδιά να ξεφοβηθεί και να κάνει ένα βήμα μπροστά. Είναι βιβλία που κάνουν τον νου να ξεμπλοκάρει και να προχωρήσει ένα κλικ παραπέρα. Και αυτό το χρειάζεσαι πάντα, ιδιαίτερα αν είσαι έφηβος. Ανάμεσα σ’ αυτά βάζω το βιβλίο Μαύρο πρόβατο στο Τέξας του Κώστα Χαραλά, για παιδιά και εφήβους. Δυο […]
Χαϊκού στο νησί των ανέμων
Ο ψυχολόγος Υπήρξε σαφέστατος. Ν’ αφήσω νύχια (Θεραπευτική αγωγή, του Χάρη Μελιτά) Ο ποιητής λιτός, χωρίς στόμφο, με λεπτό χιούμορ, τόσο στη γραφή όσο και στην απαγγελία που πρόσφερε στο κοινό του. Οι μέρες στο νησί κουβαλούν μικρά, απρόσμενα θραύσματα ποίησης ακόμη και στα ροζέ άνθη της βουκαμβίλιας που τρυπώνουν στο κασάκι της γάτας, περιπαίζοντας […]
Τα θέατρά μου: Science Reactors, καταλύτες γέλιου
Θέλω να σας συστήσω τους Science Reactors αν δεν τους γνωρίζετε ή δεν τους έχετε ήδη ακουστά. Πρόκειται για μια παρέα επιστημόνων, νέων και λιγότερο νέων –φυσικών, χημικών, βιολόγων, αστροφυσικών– που αποφάσισαν οικειοθελώς να βγουν από την απομόνωση του εργαστηρίου τους και να επικοινωνήσουν τα «μυστικά» της επιστήμης και της τεχνολογίας στους κοινούς θνητούς με […]
Νύστα στο τιμόνι
Πριν από δύο εβδομάδες βρέθηκα να οδηγώ στην εθνική καθ’ οδόν για το Ναύπλιο. Όλο χαρά που είχα επίσημη δικαιολογία τον αγώνα στίβου του γιου μου για να κάνω μια εκδρομή. Με το που μπήκα λοιπόν στην «Ολυμπία Οδό» και έβαλα το χέρι στην τσέπη για τα διόδια η συμπαθής υπάλληλος στο κουβούκλιο μου έχωσε […]
Για ένα μαξιλάρι
Όλα ξεκίνησαν από ένα ρετρό ραδιόφωνο με ξύλινη επένδυση που έκανα δώρο στον εαυτό μου όταν χώρισα από μια μακροχρόνια σχέση. Λοιπόν το ραδιόφωνο αυτό έμεινε στο κουτί του για δύο χρόνια. Ο λόγος; Επειδή δεν υπήρχε στο υπνοδωμάτιο ελεύθερη επιφάνεια για να το ακουμπήσω. Είχα μετατρέψει την κρεβατοκάμαρά μου στην αποθηκευτική ζώνη του σπιτιού. […]
Οι 100 πρώτες αναρτήσεις
Εδώ στα πλήκτρα τα εκατοστήσαμε! Τι θέλει να πει ο ποιητής; Ότι αν «ξεφυλλίσεις» αυτό το blog μπορείς να επιλέξεις ανάμεσα σε εκατό διαφορετικές αναρτήσεις. Αναρτήσεις ελαφρές και πιο σοβαρές, αναρτήσεις που σου γεννούν χαμόγελο ή προβληματισμό, αναρτήσεις που σε στέλνουν να βολτάρεις νοερά ή κυριολεκτικά δώθε-κείθε. Εκατό διαφορετικές στιγμές μου μέσα στο χρόνο, εκατό […]
Εργασία και καλοκαίρι – Αυστηρώς για ενήλικες
Το πρώτο που μου χτύπησε όταν διάβηκα το δροσερό κατώφλι του -ισμός στο Γκάζι για να παρακολουθήσω το summer camp για γυναίκες επαγγελματίες ήταν το ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο για την δημιουργική απασχόληση των παιδιών των συμμετεχόντων. Μπορεί το δικό μου αγόρι να είναι πια αντράκι 15 χρονών όμως είναι ακόμη νωπές οι μνήμες όταν καινούρια […]
Στα πλήκτρα… η Αγγελική (εγώ δηλαδή), γράφω, αντιγράφω, καταγράφω, σκέψεις, εντυπώσεις και συναισθήματα. Εκπροσωπώ τα 3Μ – όχι τα περίφημα αυτοκόλλητα χαρτάκια αλλά μπλόγκερ, μεταφράστρια, μαμά, όχι απαραίτητα με αυτήν τη σειρά.
Με βρίσκετε και εδώ
