Διάβασα μια αλλόκοτη και όμορφη ιστορία, μία από αυτές που αποδίδει πολύ ποιητικά και μαγικά η πένα της Νέβι Κανίνια. Επειδή μου ζέστανε το μυαλό και την καρδιά μου θέλησα να την κρατήσω μέσα στην προσωπική μου πινακοθήκη ιστοριών αλλά και να τη μοιραστώ συγχρόνως μαζί σου μέσα σε λίγες αράδες. Σε περίληψη λοιπόν, ένας αρσενικός […]
Και ξανά προς τη δόξα τραβά!
Καλησπέρα σας και καλό μήνα! Όπως θα έχετε παρατηρήσει όσοι παρακολουθείτε το blog μου, τελευταίως έχω εξαφανιστεί! Ο λόγος είναι ότι έχει αλλάξει η εργασιακή μου καθημερινότητα που έχει γίνει αρκετά πιο περίπλοκη! Η νέα μου πραγματικότητα έχει πολλά καινούρια γραψίματα και αρκετό… μαγείρεμα. Πάρτε μια γεύση εδώ! Όπως μάλλον καταλάβατε εργάζομαι για ένα μαγειρικό […]
Απέτυχε στις πανελλήνιες; Άκου κι αυτό.
“Εσύ πέρασες κάπου;” Τι εκνευριστική και ανούσια ερώτηση για έναν 17ρη ή 18ρη υποψήφιο στις πανελλήνιες εξετάσεις που μόλις πήρε τα τελικά του αποτελέσματα που δεν οδηγούν σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή! Το θέμα είναι να δείξεις ενσυναίσθηση στη θέση που βρίσκεται και να βρεις να πεις κάτι χρήσιμο στο παιδί. Η φιλόλογος Αμαλία Μουστάκη που προετοιμάζει […]
Ευχαριστήριο γράμμα στο φετινό καλοκαίρι
Μετά από έναν συναισθηματικά πολύ δύσκολο χειμώνα ήρθε το καλοκαίρι. Και έφτασε η ώρα που θα ξαναέκανα διακοπές! Για 15 ημέρες βουτούσα ανελλειπώς στο θαλασσινό νερό και ανέπνεα τον λεπτό νησιώτικο αέρα. Φεύγοντας δίπλωσα με ευγνωμοσύνη μέσα στα μπαγκάζια της επιστροφής στιγμές ομορφιάς για τους επόμενους μήνες. Όταν ξεκινάς τις διακοπές με καινούρια πέδιλα – […]
Εκδρομή στη Βαρσοβία
Ό,τι γνώριζα για την Πολωνία ήταν η ταινία Πολωνέζικος γάμος (1998) με την υπέροχη Λένα Όλιν (να την βρείτε και να τη δείτε) και ένας 20χρονος Πολωνός εκ Βαρσοβίας με καθηλωτικά μπλε μάτια που είχα γνωρίσει σε μια από τις θερινές μου περιπλανήσεις όταν ήμουν φοιτήτρια. Σε μια περίοδο λιγοστού ελεύθερου χρόνου αποφασίσαμε με μια […]
Μετα-λαμπριάτικο
Περίεργη γεύση είχε ετούτο το Πάσχα. Τελευταία στιγμή άρπαξα ένα λευκό κερί από το παγκάρι της μικρής μας εκκλησίας κι έτσι γνώρισα και τους τρεις φύλακες άγγελούς της, τα τρία παιδιά που τη φροντίζουν και τη συντηρούν: τον Πέτρο, τον Τάκη και τη Δέσποινα – όλοι τους άνω των 70. Δύο μήνες πριν το φετινό […]
Ο αγώνας που περπάτησα
Το πρώτο σαββατοκύριακο του Δεκέμβρη βρέθηκα στο νησί μου, την Τήνο, με πονηρό σκοπό: Πήγα να γίνω κομμάτι ενός πολύχρωμου πλήθους δρομέων, να συμμετέχω κι εγώ στον αγώνα ορεινού τρεξίματος TINOS CHALLENGE 2017. Εδώ και έναν χρόνο έχω μεταμορφωθεί σαν τόσους άλλους σε μια αστική δρομέα και απολαμβάνω τη βελτίωση στην αντοχή μου (περπάτημα και τρέξιμο) […]
Τα θέατρά μου: Σώμα σε 64 κινήσεις
Ήξερα μόνο πως θα δω αυτό που λέμε σωματικό θέατρο ή χοροθέατρο. Το «Σώμα σε 64 κινήσεις» πετυχαίνει μια κατάδυση στον πυρήνα σου, στον σιωπηλό και κάποτε σκοτεινό κόσμο όπου εδρεύουν τα συναισθήματα και η γνώση του θανάτου. Μία ομάδα χορευτών-ακροβατών που έχουν δουλέψει με το σώμα τους στο έπακρον, δονούνται πάνω στη σκηνή μεταφέροντας […]
Τα παλιά τα φύλλα
Τη φετινή χρονιά αφέθηκα να παρατηρώ πιο πολύ παρά ποτέ τα φύλλα των δέντρων που κοκκινίζανε, κιτρινίζανε και στο τέλος πέφτανε στην άσφαλτο ή στο χώμα. Πλατανόφυλλα, φύλλα κισσού και μικρότερα φυλλαράκια άλλων αναρριχητικών. Τα έβλεπα να αλλάζουν χρώμα πάνω στους φράχτες καθώς περνούσα συχνά από ίδιο μέρος σε διαφορετικές εβδομάδες, τα έβλεπα χάμω όταν […]
Φτιάξε το δικό σου κουτάκι
Εσείς διαβάζετε τα πριγκιπικά νέα; Εγώ κατά καιρούς ναι, για δύο λόγους. Ο ένας είναι ότι μου αρέσει η ελαφράδα τους και ο άλλος ότι βρίσκω τρομερά ενδιαφέρον να προσπαθώ να ερμηνεύω τη συμπεριφορά ανθρώπων που έχουν εκπαιδευτεί να δαμάζουν μέχρι να συνθλίψουν την αληθινή γλώσσα του σώματός τους. Το τελευταίο νέο αφορά τον αρραβώνα […]
Στα πλήκτρα… η Αγγελική (εγώ δηλαδή), γράφω, αντιγράφω, καταγράφω, σκέψεις, εντυπώσεις και συναισθήματα. Εκπροσωπώ τα 3Μ – όχι τα περίφημα αυτοκόλλητα χαρτάκια αλλά μπλόγκερ, μεταφράστρια, μαμά, όχι απαραίτητα με αυτήν τη σειρά.
Με βρίσκετε και εδώ
