“Ο χρόνος μας είναι περιορισμένος. Δεν χρειάζεται να σου πουν ότι τελειώνει η ζωή σου για να αρχίσεις να ζεις” λέει ο 17χρονος Zach Sebieck που έμαθε πως μπήκε στο τελικό στάδιο καρκίνου (οστεοσάρκωμα είναι ένας τύπος καρκίνου που ξεκινά στα οστά) στην ταινία Clouds (2020) του Justin Baldoni. (more…)
Archive | Έφηβοι RSS feed for this section
Αισιόδοξα βαρκάκια
Optimist είναι στα αγγλικά ο αισιόδοξος. Προχθές νωρίς το απόγευμα, αμέσως μετά την ανακοίνωση των νέων μέτρων ενάντια στον κορωνοϊό, σε μια κρίση του τύπου “Θεέ μου, πότε θα μπορέσω να ξαναβρεθώ στο ύπαιθρο”, κατηφόρησα με τον καλό μου μέχρι το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος. (more…)
Ένα podcast μια ιστορία
Μου αρέσει να ακούω ιστορίες. Μερικές φορές αφού τις ακούσω μετά τις λέω κι εγώ με τη σειρά μου με τον δικό μου τρόπο. (more…)
Έφτιαξα μια λίστα για τις πανελλήνιες
Είσαι μαμά; (είσαι μπαμπάς;) και δυσκολεύεσαι να καταλάβεις πως από εκεί που σε απασχολούσε αν θα πέσει από το ποδηλατάκι χωρίς βοηθητικές τώρα καλείσαι να του (της) εξηγήσεις ότι δεν επιτρέπεται η κατοχή κινητού (για τη χρήση δεν το συζητάμε!) στη σχολική αίθουσα των πανελληνίων; Κι ενώ από μέρες τα συζητάγαμε με τον δικό μου […]
Τα θέατρα μου: Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως
Το παρόν είναι ένα γρήγορο σημείωμα για να σας πω ότι η παράσταση “Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως” που είδα την προπαραμονή της πρωτοχρονιάς πήρε παράταση για όλες τις Δευτέρες και τις Τρίτες Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου. Πού; Στη Μουσική Βιβλιοθήκη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να τη δείτε γιατί εγώ γοητεύτηκα! Από τους […]
Απέτυχε στις πανελλήνιες; Άκου κι αυτό.
“Εσύ πέρασες κάπου;” Τι εκνευριστική και ανούσια ερώτηση για έναν 17ρη ή 18ρη υποψήφιο στις πανελλήνιες εξετάσεις που μόλις πήρε τα τελικά του αποτελέσματα που δεν οδηγούν σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή! Το θέμα είναι να δείξεις ενσυναίσθηση στη θέση που βρίσκεται και να βρεις να πεις κάτι χρήσιμο στο παιδί. Η φιλόλογος Αμαλία Μουστάκη που προετοιμάζει […]
Προσοχή, κοντή στο τιμόνι!
Προχτές το βράδυ που πήγα να παραλάβω τον γιο μου από το φροντιστήριο άργησα δέκα ολόκληρα λεπτά. Πέντε λεπτά που καθυστέρησα να ξεκινήσω και άλλα πέντε λόγω της απροσδόκητης κίνησης που συνάντησα μπροστά μου – Δευτεριάτικο. Όταν σταμάτησα το αυτοκίνητο με αναμμένα αλάρμ, ο γιος μου όρμησε αμέσως μέσα και τον ρώτησα: Γνωρίζεις αμέσως το […]
Αποχαιρετισμός στον ήχο του όπλου
Το 1987, όταν ήμουν μαθήτρια λυκείου, είδα στο θέατρο την πρώτη μου ενήλικη παράσταση. Είχε σίγουρα προηγηθεί κάποιος κακοπαιγμένος Μολιέρος σε πρωινή παράσταση για μαθητές. ΑΥΤΗ όμως ήταν πραγματική παράσταση. Ήταν «Ο ήχος του όπλου» της Λούλας Αναγνωστάκη. Είχα το προνόμιο να δω ένα έργο μιας σπουδαίας θεατρικής συγγραφέως στην τελευταία παράσταση που σκηνοθέτησε ο […]
Αγωνίστηκε
Άμα είσαι αθλητής αγωνίζεσαι με όλους τους καιρούς. Με ήλιο, με βροχή, με ανέμους. Και με όλες τις διαθέσεις: χαράς, ενθουσιασμού, θυμού, παραπόνου. Την τελευταία φορά που αγωνίστηκε ο γιος μου σε αγώνες τρεξίματος ήταν την εβδομάδα που μας πέρασε, με τον καύσωνα. Εγώ, η μαμά που θα παραβρισκόμουν στον αγώνα ως απλή συνοδός, έκανα […]
Γεια σου, είμαι η Αγγελική, γυναίκα εσωστρεφής, που δημιούργησα αυτό το blog το 2012 για να ανοίξω ένα παράθυρο προς τον έξω κόσμο και να συνομιλήσω μαζί του. Μοιράστηκα αρχικά αναρτήσεις για τις εμπειρίες και τα συναισθήματα που δοκίμαζα ως μόνη μαμά ενός δωδεκάχρονου αγοριού, για τα διαβάσματά μου, τις περιηγήσεις μου στην πόλη και τον κόσμο. Τα κείμενά μου άλλαζαν περιεχόμενο και μορφή μέσα στο χρόνο ακολουθώντας τη δική μου πορεία στη ζωή.
Με βρίσκετε και εδώ
