Μετά από έναν συναισθηματικά πολύ δύσκολο χειμώνα ήρθε το καλοκαίρι. Και έφτασε η ώρα που θα ξαναέκανα διακοπές! Για 15 ημέρες βουτούσα ανελλειπώς στο θαλασσινό νερό και ανέπνεα τον λεπτό νησιώτικο αέρα. Φεύγοντας δίπλωσα με ευγνωμοσύνη μέσα στα μπαγκάζια της επιστροφής στιγμές ομορφιάς για τους επόμενους μήνες.
Όταν ξεκινάς τις διακοπές με καινούρια πέδιλα – δώρο νιώθεις να ξαναγίνεσαι πάλι παιδί!
Τα πρώτα θαλασσινά λάφυρα. Ξέρεις πια ότι είσαι στο νησί.
Πίνεις δροσερούς χυμούς το απομεσήμερο σε μια παχιά σκιά με την ξαδέλφη σου.
Καθώς περπατάς για τα ψώνα της ημέρας στο φούρνο και στο χασάπη στη Χώρα κρυφοκοιτάς τις εξώθυρες στα στενά.
Ταξιδεεύεις με τον νου έναν αιώνα πίσω στην ιστορία του νησιού πίσω από τη σήτα ενός παραθύρου.
Σε γαργαλάει η σκέψη πώς θα ήταν αν ήσουν εσύ πάνω στο πατίνι στην πλατεία του χωριού.
Θαυμάζεις μια μερακλίδικη αυλή.
Μπιράζεσαι με τη μητέρα σου μαραθοτηγανίτες για βραδινό.
Ζηλεύεις τη γάτα σου που αράζει στα πιο αεράτα πεζούλια.
Θυμάσαι παλιές ιστορίες της Βίβλου από το σχολείο.
Χαίρεσαι να ακούς την άμμο να σπάει κάτω από τα αθλητικά σου και να ανακαλύπτεις συστάδες από ντελικάτα κρινάκια της θάλασσας.
Περνάς από τη γειτονιά ενός χωριού που την έχει αγγίξει κάπως βάναυσα ο χρόνος και θαρρείς πώς βρίσκεσαι σε πλάνο ταινίας του Αγγελόπουλου.
Χαμογελάς αυθόρμητα και χαίρεσαι με το χιούμορ και την επιχειρηματική ευφυία κάποιων μαγαζατόρων.
Αγκαλιάζεις και αγαπάς την ανάμειξη αρχιτεκτονικών ρυθμών και ανθρώπιων δοξασιών.
Αφήνεις τις αισθήσεις σου να πολιορκηθούν από την απρόσμενη ευωδιά και τα ζουμιά μιας ντομάτας τριαντάφυλλο σερβιρισμένης με μπόλικη κάπαρη.
Παρασύρεσαι από τη γοητεία της απλότητας που απλώς υπάρχει και δεν ξέρει από ντιζάιν και μάρκετινγκ.
Χαίρεσαι που το νησί σου απέκτησε ανταλλακτική βιβλιοθήκη.
Με όμορφα βιβλία και όμορφα τσιτάτα.
Καμαρώνεις τα περήφανα πλεούμενα στο λιμάνι όπως έκανε άλλοτε ο μπαμπάς σου και εσύ μαζί με τον μπαμπά σου. Και ξέρεις πως αν ήσουν πλοίο θα σου άρεσε να σε λεν κι εσένα Ability.
