Κυριακή πρωί, ο ουρανός γαλανός, το κρύο τσιμπάει και θέλω να ρουφήξω άπειρες γουλιές από τον αθηναϊκό αέρα που τον έχει εξαγνίσει το βοριαδάκι. Έχω την τύχη να βρίσκομαι στην Ιερά Οδό, ίσως τον αρχαιότερο γνωστό δρόμο της πόλης και περνάω την αυλόπορτα του Χυτήριου που είναι θεατρική σκηνή και όχι μόνον. Γιορτινά φωτάκια στον […]
Πες μου, πες μου, πες μου, Μπορείς μπορείς, μπορείς
“Φάε, φάε, φάε. Μη, μη, μη”: Με τι να αντικατασταθούν αυτές οι λέξεις; Με τα “Πες μου, πες μου, πες μου” και “Μπορείς μπορείς, μπορείς”. Είναι το καλύτερο ξόρκι για να μπορέσεις να μοιραστείς τις σκέψεις και τα συναισθήματα του παιδιού σου, για να φτιάξεις καλύτερη σχέση μαζί του, για να αντισταθμίσεις όσα ξεστόμισες […]
TEDx από σπόντα
Κάθε χρόνο λέω πως θα πάω στην εκδήλωση του TEDx Athens και κάθε χρόνο συμβαίνει κάτι και το αναβάλλω. Φέτος επέλεξα μια ενδιάμεση λύση που δεν με δέσμευε ούτε χρονικά ούτε οικονομικά: Δήλωσα συμμετοχή να παρακολουθήσω τις ομιλίες του TEDx σε ζωντανή αναμετάδοση στους χώρους των Εκπαιδευτηρίων Κωστέα-Γείτονα. Δεν το μετάνιωσα καθόλου. Η εκδήλωση συνδυάστηκε […]
Βραδινός χορός
Ήταν σχεδόν μεσάνυχτα. Με έπιασε το κόκκινο στην Κηφισίας, μπροστά στην πεζογέφυρα του Φάρου, τη γέφυρα με τους χρωματιστούς αγγέλους του Ελύτη. Επέστρεφα το γιο μου από πάρτι συμμαθητών. Σήκωσα το κεφάλι μου προς τα πάνω και τους είδα. Δυο αγόρια και δυο κορίτσια χόρευαν σε ζευγάρια πάνω στη γέφυρα. Παιδιά 15-16 χρονών, λίγο μεγαλύτερα […]
Στην οικογένειά μας με τη Μοντεσσόρι
Αυτή η ανάρτηση πρωτοδημοσιεύτηκε εδώ με μικρές διαφοροποιήσεις. Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής τη δεκαετία του ’60 παρά το ροκ και την επανάσταση των εικοσάρηδων οι επιλογές καριέρας για την πλειοψηφία των κοριτσιών παρέμεναν βασικά τρεις: γραμματέας, δασκάλα, νοσοκόμα. Έχοντας αποκλείσει τις δύο πρώτες, δια της εις άτοπον απαγωγής, η Patricia Oriti βρέθηκε στο κολλέγιο […]
Ριζότο το παρηγορητικό
Μετά από ένα επιτυχημένο δείπνο, όταν κοπάσει ο θόρυβος των ποτηριών που τσουγκρίζουν και των ανεβασμένων συναισθημάτων, την επόμενη μέρα κάθεσαι να αναπαυτείς στις δάφνες σου, και όταν μείνεις μόνος σου έρχεται αίφνης η κούραση να εγκατασταθεί απρόσκλητη στο σώμα σου, ένα μικρό κενό στην καρδιά κι άλλο ένα στο στομάχι σου. Για το πρώτο […]
Σου είπα για το ούπο;
Ήταν μία μέρα που είχε σκοτεινιάσει κι έκανε κρύο μέσα μου. Ευτυχώς για μένα όμως έξω είχε λιακάδα από τις καλές κι έτσι πήρα τα πόδια μου και βγήκα. Και ως γνωστόν ο ήλιος προσφέρει ενέργεια και ζεστασιά και στους πιο μουρτζούφληδες της γης. Το χάδι στο πρόσωπο από τη θαλπωρή του φωτεινού δίσκου είναι αρκετό […]
Αθήνα-Μονακό, ένα φανάρι δρόμος
Μέρα αδιάφορη, άχαρη και κουραστική. Με οδήγηση στη βροχή. Πρώτη, δευτέρα, stop. Ξεκίνα, ξανά πρώτη, stop. Και πολλοί εκνευρισμένοι οδηγοί. Κάποτε πρέπει να στρίψω αριστερά σε αναβοσβήνον πορτοκαλί φανάρι, αυτό με το βελάκι. Ουρά ατελείωτη. Υπόθεση 5 έως και 15 λεπτών. Το παίρνω απόφαση, ανασαίνω βαθιά, τραβάω χειρόφρενο και βάζω το στικάκι με τις αγαπημένες […]
Μάθημα Ιστορίας
Stronghold Crusader, Total War Rome, Mount and Blade Napoleonic Wars. Είστε εξοικειωμένοι με αυτά τα ονόματα; Στο σπίτι μας κοσμούν ένα ράφι της βιβλιοθήκης και δεν είναι δερματόδετοι τόμοι αλλά πλαστικά περιβλήματα που κλείνουν μέσα τους video games. Αυτά κάνουν παρέα στον γιο μου όταν ξεμπερδεύει από τα γυμνασιακά του μαθήματα και γυρίζει από τις […]
Η δασκάλα
Ήμουν το γατάκι της. Εκείνη είχε μαύρα, μακριά μαλλιά που πέφτανε ίσια στους ώμους της και κόκκινα περιποιημένα νύχια, στρογγυλεμένα στις άκρες, να μην πληγώνουν. Οι γυναίκες της δικής μου οικογένειας τα βάφανε μόνο ροζ. Μύριζε μαμά και γυναίκα. Τα μάτια της χαμογελούσαν, ένιωθες πάντα πως σε χωρούσαν, είχαν συμπόνια και τρυφερότητα. Είχα ανάγκη να […]
Στα πλήκτρα… η Αγγελική (εγώ δηλαδή), γράφω, αντιγράφω, καταγράφω, σκέψεις, εντυπώσεις και συναισθήματα. Εκπροσωπώ τα 3Μ – όχι τα περίφημα αυτοκόλλητα χαρτάκια αλλά μπλόγκερ, μεταφράστρια, μαμά, όχι απαραίτητα με αυτήν τη σειρά.
Με βρίσκετε και εδώ
