Κυριακή πρωί, ο ουρανός γαλανός, το κρύο τσιμπάει και θέλω να ρουφήξω άπειρες γουλιές από τον αθηναϊκό αέρα που τον έχει εξαγνίσει το βοριαδάκι. Έχω την τύχη να βρίσκομαι στην Ιερά Οδό, ίσως τον αρχαιότερο γνωστό δρόμο της πόλης και περνάω την αυλόπορτα του Χυτήριου που είναι θεατρική σκηνή και όχι μόνον. Γιορτινά φωτάκια στον κήπο μου υπενθυμίζουν πως είναι Χριστούγεννα και πως μόλις πέρασα σε έναν χώρο μαγικό. Extra bonus: στο βάθος του κήπου έχει χριστουγεννιάτικο παζάρι το ξεblogάρισμα, η γνωστή πρωτοβουλία για τις κρατούμενες στις φυλακές Ελαιώνα Θήβας και τα ανήλικα παιδιά τους. Παίρνω και δωράκια. Ολιγόλεπτη παραμονή στο μπαρ του θεάτρου. Από την οροφή αιωρούνται αστέρια, μπάλες, ξωτικά κρεμασμένα σε πετονιά. Τα πιτσιρίκια σηκώνουν ψηλά το κεφάλι και χαζεύουν. ένας μικρός δίπλα μου δείχνει με το δάχτυλο στον μπαμπά του το καμίνι στον κήπο. Ο μπαμπάς εξηγεί ότι εκεί παλιά λιώνανε τα μέταλλα για να τα χύσουν σε καλούπια και να φτιάξουν χρήσιμα αντικείμενα.
Χτυπάει το πρώτο, χτυπάει το δεύτερο, το τρίτο κουδούνι. Μπαίνουμε μέσα στη σκοτεινή αίθουσα με τους πέτρινους τοίχους. Ο γνώριμος μπερντές φωτίζεται στο βάθος. Τρεις νέοι μουσικοί με σαντούρι, βιολί και κιθάρα τακτοποιούνται στα καθίσματά τους δίπλα στο μπερντέ: θα έχουμε ζωντανή μουσική! Και δεν θα τους ακούμε μόνον αλλά θα τους βλέπουμε κιόλας τους μουσικούς επί το έργω. Η παράσταση αρχίζει με τραγούδι. Το θέμα χριστουγεννιάτικο: Ο Καραγκιόζης και το φρούριο των καλικαντζάρων. Οι φωνές του Καραγκιόζη και των φίλων του είναι μεστές, πειστικές, όπως τους πρέπει. Ο δημιουργός των φωνών δεν είναι κάποιος σεβάσμιος ασπρομάλλης αλλά ένας νέος άνθρωπος με αγάπη και μεράκι για την τέχνη του. Οι φιγούρες είναι σχεδιασμένες με φροντίδα, με όμορφα χρώματα και μικρές τσαχπινιές – τα κατακόκκινα παπούτσια του Νιόνιου και του Μορφονιού μου θύμισαν τα All Star του γιου μου. Ο Καραγκιόζης και η παρέα του λένε αγαπημένες ατάκες, το χιούμορ περισσεύει, λένε και κανένα ωραίο για την επικαιρότητα και όλοι περνάμε όμορφα. Η ορχήστρα όμως είναι όλα τα λεφτά. 
Δύο πολύ νεαρά παιδιά παίζουν βιολί (Γλαύκος Σμαριανάκης) και κιθάρα (Κωστής Παπαλουκάς) ενώ ο «μαέστρος» της παράστασης Μάριος Παπαδέας μας τρελαίνει με το σαντούρι του. Μέχρι και την «ισπανική υποχώρηση» μας έπαιξε και μας έμαθε! Με αυτά και με εκείνα ο Καραγκιόζης έφτασε στο φρούριο για να ανακαλύψει ότι δεν υπάρχουν καλικάντζαροι, παρά μόνο πονηροί άνθρωποι που εκμεταλλεύονται τον φόβο των άλλων για να τσεπώσουν τον θησαυρό!
Να μην ξεχάσω, για όσους δεν έχουν ξαναπάει, η αίθουσα του Χυτήριου είναι αμφιθεατρική, όπου και αν καθίσετε με τα παιδιά σας θα βλέπουν με άνεση.
Ο Χάρης Μπιλλίνης θα παίξει κι άλλη μια χριστουγεννιάτικη παράσταση (Χριστούγεννα στο νησί των παιρατών) για τρίτη και τελευταία Κυριακή στις 21 Δεκεμβρίου. Να πάτε! (ώρα παράστασης 11:00, τηλέφωνα κρατήσεων 210 3412313 ή 6951787821)
Το παραπάνω κείμενο πρωτο δημοσιεύτηκε εδώ.