Φωτογραφία σημαίνει δεσμός

Τρεις πόλεις-σταθμοί: Ναύπλιο, Αθήνα, Σικάγο. Τρεις αδερφές: Η Ιουλία, η Αγγελική (η γιαγιά μου) και η Μαρίκα. Η Μαρίκα παντρεύτηκε έναν Ελληνοαμερικανό παντοπώλη και έμεινε για πάντα στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο Σικάγο. Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε στην Αθήνα, όταν η Μαρίκα επισκέφτηκε το 1960 για πρώτη και τελευταία φορά μετά το γάμο της την Ελλάδα. Έφτασε στα δικά μου χέρια μέσω της εξαδέλφης μου που ζει στο Σικάγο. Ένα από τα καλά του Facebook και του διαδικτύου. old_photoΤης την είχε κάνει δώρο η θεία μας από την Αθήνα. Κι έτσι έκανε τον μικρό της κύκλο πριν φτάσει και στα δικά μου χέρια. Αγαπώ πολύ αυτό το κλαδί της οικογένειάς μου, το αμερικανικό. Πάντοτε πήγαιναν και ερχόντουσαν ευχετήριες κάρτες και φωτογραφίες εκατέρωθεν του Ατλαντικού όμως μετά το ’89 που άρχισαν να καταφτάνουν ένα-ένα τα ξαδέλφια μου, όλα τους γελαστά παιδιά, για να γνωρίσουν τις ρίζες τους στην Ελλάδα, οι καρδιές ζεστάθηκαν περισσότερο. Κι όταν τους επισκέφτηκα κι εγώ με τη σειρά μου το 1996 ήταν πια σαν να είχαμε ζήσει μαζί από πάντα. Η φιλοξενία των θείων ήταν ιδιαίτερα θερμή και έδωσε στη συγγένειά μας τη σφραγίδα της οικειότητας που έχουν οι δεσμοί με αυτούς που ζουν στην ίδια γειτονιά ή την ίδια πόλη με εσένα. Γνωρίζοντας από κοντά τα δεύτερα ξαδέρφια μου εξ Αμερικής απέκτησα μια διευρυμένη οικογένεια πολύ σημαντική για μένα που είχα μεγαλώσει ανάμεσα σε δυο γονείς – μοναχοπαίδια (τι ειρωνεία της τύχης κι αυτή!) Εικοσιπέντε και χρόνια αργότερα διατηρούμε μια τρυφερή σχέση μεταξύ μας.

Οι τρεις αδελφές της φωτογραφίας δεν ζουν πια, όμως ζει και βασιλεύει το κοριτσάκι της φωτογραφίας, μια ακμαιότατη εξηντάρα, αγαπημένη μου θεία στην Αθήνα καθώς και ο νεαρός φαντάρος, ο θείος μου στο Σικάγο με τη γυναίκα του και μεγάλη φαμίλια, τέσσερα παιδιά και τρία εγγόνια. Εφαρμόζω διετές οικονομικό πλάνο για να κατορθώσω να ταξιδέψω στην Αμερική με τον γιο μου, να γνωρίσει κι αυτός με τη σειρά του θείους και ξαδέλφια και να φτιάξει, ελπίζω, τους δικούς του δεσμούς αγάπης. Σε όσους μοιραστήκαμε αυτό το κομματάκι οικογενειακής ιστορίας εύχομαι το 2015 να δυναμώσει τους σημαντικούς δεσμούς της ζωής μας και να φέρει κι άλλους, καινούριους, εξίσου δυνατούς και τρυφερούς. Καλή χρονιά σας!

Συνεχίστε την ανάγνωση

Χριστουγεννιάτικος Καραγκιόζης

Κυριακή πρωί, ο ουρανός γαλανός, το κρύο τσιμπάει και θέλω να ρουφήξω άπειρες γουλιές από τον αθηναϊκό αέρα που τον έχει εξαγνίσει το βοριαδάκι. Έχω την τύχη να βρίσκομαι στην Ιερά Οδό, ίσως τον αρχαιότερο γνωστό δρόμο της πόλης και περνάω την αυλόπορτα του Χυτήριου που είναι θεατρική σκηνή και όχι μόνον. Γιορτινά φωτάκια στον κήπο μου υπενθυμίζουν πως είναι Χριστούγεννα και πως μόλις πέρασα σε έναν χώρο μαγικό. Extra bonus: στο βάθος του κήπου έχει χριστουγεννιάτικο παζάρι το ξεblogάρισμα, η γνωστή πρωτοβουλία για τις κρατούμενες στις φυλακές Ελαιώνα Θήβας και τα ανήλικα παιδιά τους. Παίρνω και δωράκια. Ολιγόλεπτη παραμονή στο μπαρ του θεάτρου. Από την οροφή αιωρούνται αστέρια, μπάλες, ξωτικά κρεμασμένα σε πετονιά. Τα πιτσιρίκια σηκώνουν ψηλά το κεφάλι και χαζεύουν. ένας μικρός δίπλα μου δείχνει με το δάχτυλο στον μπαμπά του το καμίνι στον κήπο. Ο μπαμπάς εξηγεί ότι εκεί παλιά λιώνανε τα μέταλλα για να τα χύσουν σε καλούπια και να φτιάξουν χρήσιμα αντικείμενα.

charis_billinis

Χτυπάει το πρώτο, χτυπάει το δεύτερο, το τρίτο κουδούνι. Μπαίνουμε μέσα στη σκοτεινή αίθουσα με τους πέτρινους τοίχους. Ο γνώριμος μπερντές φωτίζεται στο βάθος. Τρεις νέοι μουσικοί με σαντούρι, βιολί και κιθάρα τακτοποιούνται στα καθίσματά τους δίπλα στο μπερντέ: θα έχουμε ζωντανή μουσική! Και δεν θα τους ακούμε μόνον αλλά θα τους βλέπουμε κιόλας τους μουσικούς επί το έργω. Η παράσταση αρχίζει με τραγούδι. Το θέμα χριστουγεννιάτικο: Ο Καραγκιόζης και το φρούριο των καλικαντζάρων. Οι φωνές του Καραγκιόζη και των φίλων του είναι μεστές, πειστικές, όπως τους πρέπει. Ο δημιουργός των φωνών δεν είναι κάποιος σεβάσμιος ασπρομάλλης αλλά ένας νέος άνθρωπος με αγάπη και μεράκι για την τέχνη του. Οι φιγούρες είναι σχεδιασμένες με φροντίδα, με όμορφα χρώματα και μικρές τσαχπινιές – τα κατακόκκινα παπούτσια του Νιόνιου και του Μορφονιού μου θύμισαν τα All Star του γιου μου. Ο Καραγκιόζης και η παρέα του λένε αγαπημένες ατάκες, το χιούμορ περισσεύει, λένε και κανένα ωραίο για την επικαιρότητα και όλοι περνάμε όμορφα. Η ορχήστρα όμως είναι όλα τα λεφτά. marios_papadeasΔύο πολύ νεαρά παιδιά παίζουν βιολί (Γλαύκος Σμαριανάκης) και κιθάρα (Κωστής Παπαλουκάς) ενώ ο «μαέστρος» της παράστασης Μάριος Παπαδέας μας τρελαίνει με το σαντούρι του. Μέχρι και την «ισπανική υποχώρηση» μας έπαιξε και μας έμαθε! Με αυτά και με εκείνα ο Καραγκιόζης έφτασε στο φρούριο για να ανακαλύψει ότι δεν υπάρχουν καλικάντζαροι, παρά μόνο πονηροί άνθρωποι που εκμεταλλεύονται τον φόβο των άλλων για να τσεπώσουν τον θησαυρό!

Να μην ξεχάσω, για όσους δεν έχουν ξαναπάει, η αίθουσα του Χυτήριου είναι αμφιθεατρική, όπου και αν καθίσετε με τα παιδιά σας θα βλέπουν με άνεση.
Ο Χάρης Μπιλλίνης θα παίξει κι άλλη μια χριστουγεννιάτικη παράσταση (Χριστούγεννα στο νησί των παιρατών) για τρίτη και τελευταία Κυριακή στις 21 Δεκεμβρίου. Να πάτε! (ώρα παράστασης 11:00, τηλέφωνα κρατήσεων 210 3412313 ή 6951787821)

Το παραπάνω κείμενο πρωτο δημοσιεύτηκε εδώ.

Συνεχίστε την ανάγνωση

Πες μου, πες μου, πες μου, Μπορείς μπορείς, μπορείς

 

“Φάε, φάε, φάε. Μη, μη, μη”: Με τι να αντικατασταθούν αυτές οι λέξεις; Με τα “Πες μου, πες μου, πες μου” και “Μπορείς μπορείς, μπορείς”.

Είναι το καλύτερο ξόρκι για να μπορέσεις να μοιραστείς τις σκέψεις και τα συναισθήματα του παιδιού σου, για να φτιάξεις καλύτερη σχέση μαζί του, για να αντισταθμίσεις όσα ξεστόμισες σε στιγμές θυμού, απόγνωσης, φόβου, για να φυσήξεις σέρα στα πανιά του και να το στείλεις στη ζωή δυνατό, ευγενικό και εμπνευσμένο πολεμιστή.

rizes_kai_ftera

Είναι αυτό που απάντησε η ψυχοθεραπεύτρια Ανθή Δοξιάδη που έγραψε το Ρίζες και Φτερά: Γράμματα σε γονείς (εκδόσεις Ποταμός) όταν ρωτήθηκε σε κάποια συνέντευξη. Έλεγε και άλλα, όλα αξιοπρόσεχτα. Έχω διαβάσει μόνο διάσπαρτα κείμενα της Ανθής Δοξιάδη στο διαδίκτυο καθώς και αρκετές επαινετικές κριτικές για το βιβλίο της το οποίο όμως δεν έχει φτάσει ακόμα στα χέρια μου. Ωστόσο η επιθυμία μου να το διαβάσω μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο. Και αυτές οι λιγοστές λέξεις που σημείωσα στο τετράδιό μου, μου έδωσαν τροφή όχι για σκέψη, όπως λέμε συνήθως αλλά για πράξη. Τόσο απλό και τόσο εφαρμόσιμο.

Συνεχίστε την ανάγνωση

TEDx από σπόντα

Κάθε χρόνο λέω πως θα πάω στην εκδήλωση του TEDx Athens και κάθε χρόνο συμβαίνει κάτι και το αναβάλλω. Φέτος επέλεξα μια ενδιάμεση λύση που δεν με δέσμευε ούτε χρονικά ούτε οικονομικά: Δήλωσα συμμετοχή να παρακολουθήσω τις ομιλίες του TEDx σε ζωντανή αναμετάδοση στους χώρους των Εκπαιδευτηρίων Κωστέα-Γείτονα. Δεν το μετάνιωσα καθόλου. Η εκδήλωση συνδυάστηκε με κάποιες παράλληλες δράσεις – δημιουργικά εργαστήρια STEM για τα παιδιά του σχολείου κι έτσι επικρατούσε ατμόσφαιρα γιορτής. Η συμμετοχή στο TEDx ήταν δωρεάν (με ηλεκτρονική κράτηση θέσης). Στη φιλοξενία περιλαμβάνονταν μεσημεριανό φαγητό, καφές και βουτήματα σε όλη τη διάρκεια της μέρας, προσφορά του σχολείου. Υποδειγματικοί οικοδεσπότες οφείλω να ομολογήσω. Βεβαίως, θα μου πείτε, κάθε ίδρυμα που σέβεται τον εαυτό του προσφέρει κάτι στο ευρύτερο κοινό θέλοντας να ενισχύσει τη θετική του εικόνα και το καλό του όνομα ωστόσο είναι καθαρά στο χέρι του οικοδεσπότη σου είτε να νιώσεις ότι σου κάνει χάρη είτε ότι σε σέβεται και τιμά την παρουσία σου στο χώρο του, όπως σε αυτήν την περίπτωση. Και όχι, δεν εργάζομαι για το συγκεκριμένο σχολείο ούτε ο γιος μου είναι μαθητής εκεί.

imeres_stem

Όσο για το TEDx ένιωσα τη χαρά και την ικανοποίηση ότι συμμετείχα σε ένα πανηγύρι ιδεών που δίνει τη δυνατότητα σύνδεσης ανάμεσα σε ανθρώπους με διαφορετικό background αλλά με την κοινή επιθυμία να υλοποιήσουν και να κοινωνήσουν τα οράματά τους. Άκουσα παρουσιάσεις ενδιαφέρουσες, παρουσιάσεις μέτριες και άλλες απογειωτικές.

Σε σύνολο 24 ομιλητών ξεχώρισα 8 που μου άφησαν κάτι περισσότερο να θυμάμαι:
• Τον Romain Lacombe, περιβαλλοντικό ερευνητή και όχι μόνον, που μίλησε για την μόλυνση του αέρα ως τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τους κατοίκους του πλανήτη που μπορεί όμως να αποτραπεί αν οι πόλεις που είναι η πηγή του κακού χρησιμοποιηθούν ως «πλατφόρμες εφαρμογής λύσεων».
• Τον Άγγελο Γκέτση, μαθητή Γ’ Λυκείου του 3ου Λυκείου Άρτας, εφευρέτη της συσκευής PEACE που είναι βοήθημα για ανθρώπους με προβλήματα όρασης. Παρουσίασε το δημιούργημά του με απλότητα, σαφήνεια, χωρίς ίχνος έπαρσης. Λαμπρή ιδέα να παίρνεις μαζί σου στο TEDx και εφήβους όπως έκαναν ο Κωνσταντίνος και η Στέλλα.
• Τον design leader Dean Johnson για τη φράση του “You must first understand seamless narrative before you create meaningful disruption.” (Πρέπει πρώτα να κατανοήσεις τη συνεκτική αφήγηση πριν δημιουργήσεις τη δική σου δημιουργική διακοπή).
• Τον Julian Treasure, ιδρυτή και πρόεδρο της εταιρείας The Sound Agency που ασχολείται με το branding του ήχου και μας μίλησε για τη σημασία της προσεκτικής ακρόασης στη δημοκρατία. Κράτησα το ακρωνύμιο της χαράς – HARAH = Humility, Awareness, Respect, Attention, Humour ή ελληνιστί ΤΕΣΠΑ = Ταπεινότητα, Επίγνωση, Σεβασμός, Προσοχή, Αίσθηση του χιούμορ.
• Τον Λονδρέζο ιστορικό Keith Lowe ο οποίος ξεκινώντας από το πλήθος των μνημείων του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου που συνεχίζουν να ξεφυτρώνουν ακόμη και σήμερα (!) στο Λονδίνο μας μίλησε για το πώς ο Τύπος και οι πολιτικοί ηγέτες χρησιμοποιούν τα συναισθήματά μας για αυτόν τον πόλεμο (θέλουμε να πιστεύουμε ότι εμείς ήμαστε οι ήρωες και τα θύματα) για να μας χειραγωγήσουν και μας θύμισε ότι σε κάθε πόλεμο υπάρχουν οι «γκρίζες ζώνες».

keith_lowe_2014_tedxathens
• Τον Don Dodge, developer advocate στη Google που μας προέτρεψε χωρίς φανφάρες να μην φοβόμαστε την αποτυχία, να λέμε ναι στη ζωή, ναι στις ευκαιρίες και ναι σε κάποιον που ζητά τη βοήθειά μας.
• Τον Φώτη Κατσικάρη, επαγγελματία προπονητή μπάσκετ με διεθνή καριέρα που μας εξιστόρησε την επαγγελματική του πορεία για την ανάμνηση που μοιράστηκε μαζί μας, το στρίγκλισμα των παπουτσιών πάνω στο παρκέ, την πρώτη του φορά σε κλειστό γήπεδο μπάσκετ.
• Την Φωτεινή Τσαλίκογλου, αγαπημένη μου καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο την οποία παρακολουθώ μέσα από εκλαϊκευμένα άρθρα της και τα μυθιστορήματά της. Μίλησε για την απώλεια, τη δυσκολότερη ίσως δοκιμασία που συναντούμε στη ζωή και πώς μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε ως δώρο για τη δημιουργία. Με γοήτευσε όσο και με τον γραπτό της λόγο, και λίγο παραπάνω, διαλέγει λέξεις που ζεσταίνουν την καρδιά ενώ την ίδια στιγμή θέτουν το μυαλό σε δημιουργική κίνηση.

Έφυγα πλήρως ικανοποιημένη και από το περιβάλλον και από την ουσία των ομιλιών. Του χρόνου λέω να πάω στο φυσικό χώρο του TEDx Athens, να ενώσω την ενέργειά μου με των άλλων που το παρακολουθούν, ίσως να βρω και το θάρρος να πλησιάσω τους αγαπημένους μου ομιλητές. Γιατί καλές οι καινοτόμες ιδέες όμως πάνω απ’ όλα είναι οι άνθρωποι πίσω απ’ αυτές. Και αυτούς θέλουμε να τους γνωρίσουμε!

Συνεχίστε την ανάγνωση