Τη φετινή χρονιά αφέθηκα να παρατηρώ πιο πολύ παρά ποτέ τα φύλλα των δέντρων που κοκκινίζανε, κιτρινίζανε και στο τέλος πέφτανε στην άσφαλτο ή στο χώμα.

Πλατανόφυλλα, φύλλα κισσού και μικρότερα φυλλαράκια άλλων αναρριχητικών. Τα έβλεπα να αλλάζουν χρώμα πάνω στους φράχτες καθώς περνούσα συχνά από ίδιο μέρος σε διαφορετικές εβδομάδες, τα έβλεπα χάμω όταν στο τέλος πέφτανε.

Και με τον καιρό είχανε φτιάξει μικρούς και μεγαλύτερους σωρούς που τους κουνούσε ο άνεμος δώθε-κείθε φτιάχνοντας αλλόκοτους σχηματισμούς, ενώ πού και πού τα άφηνε να υπερίπτανται.

Πάνω απ’ όλα απόλαυσα την ηδονή να πατάω με τα παπούτσια μου πάνω στα κρατσανιστά φύλλα και να ακούω το χρατς-χρατς.

Αγαπώ τα δέντρα και αγαπώ τα φύλλα τους. Είμαι τυχερή που μένω σε γειτονιά που έχει φυλλοβόλα. Είμαι τυχερή που μένω σε γειτονιά που έχει δέντρα, τελεία.

Λίγες ώρες πριν μπει η νέα χρονιά αποφάσισα να μοιραστώ τις εικόνες των φθινοπωρινών και χειμωνιάτικων φύλλων από τα περπατήματά μου στην πόλη, πριν γίνουν ανάμνηση.

Και του χρόνου!

Εσείς διαβάζετε τα πριγκιπικά νέα; Εγώ κατά καιρούς ναι, για δύο λόγους. Ο ένας είναι ότι μου αρέσει η ελαφράδα τους και ο άλλος ότι βρίσκω τρομερά ενδιαφέρον να προσπαθώ να ερμηνεύω τη συμπεριφορά ανθρώπων που έχουν εκπαιδευτεί να δαμάζουν μέχρι να συνθλίψουν την αληθινή γλώσσα του σώματός τους.

Το τελευταίο νέο αφορά τον αρραβώνα του Βρεττανού πρίγκηπα Χάρι. Η μνηστή του πρίγκιπα Χάρι λοιπόν είναι η Μέγκαν Μαρκλ μία νέα γυναίκα διαζευγμένη (Oh, mon Dieu), μιγάδα Αμερικανή (ξανά Oh, mon Dieu) που είχε σταδιοδρομήσει μέχρι σήμερα ως ηθοποιός (να αναφωνήσω τρίτη φορά;).

Και έχει ενδιαφέρον για μένα το ότι μεγάλωσε σε μία τυπική οικογένεια της μεσαίας τάξης, ξέρετε από αυτές που ενίοτε έχουν άπλυτα πιάτα στο νεροχύτη, μπορεί να ξεχάσουν να πληρώσουν το λογαριασμό του ρεύματος και μυρίζουν τα πόδια τους όταν κάθονται όλοι αντάμα στο living room για να παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους σειρά στην τηλεόραση.

Αυτή η Μέγκαν λοιπόν (που δεν γνωρίζω το αληθινό ποιόν της) αλλά χαμογελάει, μορφάζει σαν άνθρωπος και όχι σαν να έχει καταπιεί μπαστούνι και χουφτώνει δημοσίως (πλην διακριτικά) το μερί του γαλαζοαίματου μνηστήρα της, όταν ήταν στο γυμνάσιο, χρειάστηκε μια φορά να συμπληρώσει μια φόρμα όπου υπήρχε μια ερώτηση για τα φυλετικά της στοιχεία. Στο έντυπο υπήρχαν τρία ‘κουτάκια’ που έγραφαν αντίστοιχα, μαύρος, λευκός και ισπανόφωνος (ωραία πράγματα, ε;). Η δασκάλα της αφού το σκέφτηκε αρκετή ώρα της υπέδειξε το κουτάκι ‘λευκός’ αλλά και πάλι δεν φαινόταν σίγουρη. Η Μέγκαν πήρε το χαρτί στο σπίτι και ρώτησε τον μπαμπά της ποιο κουτάκι να τικάρει και πήρε τη μοναδική απάντηση “Φτιάξε το δικό σου κουτάκι”.

Το ‘κουτάκι’ έχει να κάνει με το πόσο ασκούμε το δικαίωμά μας να κάνουμε επιλογές, να είμαστε διαφορετικοί από αυτό που περιμένουν οι κάθε λογής ‘άλλοι’ και να “εξασκούμε τους μυς της αποφασιστικότητάς μας” – όπως λέει η blogger φίλη https://www.aspaonline.gr/. Εσείς πότε ήταν η τελευταία φορά που σκεφτήκατε / τολμήσατε να φτιάξετε το δικό σας κουτάκι;