Είμαι άνθρωπος της ακαταστασίας αλλά τελευταία διακατέχομαι από κρίσεις συγυρίσματος κατά τις οποίες κάνω εκκαθαρίσεις αντικειμένων και βάζω σε τάξη μικρά κομμάτια του οικιακού μου βασιλείου. Καθώς μεγαλώνω και μεγαλώνει πλέον ορατά και ο αριθμός που δηλώνει την ηλικία μου, νιώθω την ανάγκη να ελέγξω την ακαταστασία, την εντροπία, άσε που με πιιάνει άγχος μήπως τη μέρα που θα αφήσω τα εγκόσμια (που μεταξύ μας, εύχομαι να αργήσει πολύυυυ), βρούνε τα υπάρχοντά μου σε πλήρη αταξία, χαχαχα! Θαρρώ πως είναι το “άγχος θανάτου” που λένε οι φίλοι μας οι ψυχολόγοι που εγώ επιλέγω να το δαμάζω με… ασκήσεις ευκαταστασίας!
Στην πιο πρόσφατή μου επιχείρηση συνειδητοποίησα ότι έχω πολλά αδιάβαστα βιβλία και CD με ταινίες (ναι, έχω ακόμα CD με ταινίες η γυναίκα μπούμερ!) που πιθανώς να μην προλάβω να διαβάσω και να παρακολουθήσω στο μέλλον μια που έχω σκοπό να κάνω κι άλλα πράγματα στη ζωή μου, αρκεί να είμαι υγιής στο σώμα και στο νου! Οπότε, αρχίζω να χαρίζω!
Στο μεταξύ, γύρω-τριγύρω φυτρώνουν όλο και περισσότερα λουλούδια της άνοιξης ενώ κάπου μακρύτερα (αλλά όχι πολύ μακριά) εκτοξεύονται βόμβες και πύραυλοι. Κι εγώ αμολάω στο πληκτρολόγιο σκόρπιες νυχτερινές σκέψεις.
2 Σχόλια
Έξι μήνες αφού έκλεισα τα πενήντα (το οποίο είναι κατάφωρη αδικία) θα επαναλάβω τα σοφά λόγια του καλού φίλου Αντώνη: Το να μεγαλώνουμε είναι το καλό σενάριο. 🙂 Τα βιβλία ίσως βρουν την ιδανική θέση και χρήση σε μία σχολική βιβλιοθήκη.
Πάντα επίκαιρος ο φίλος Αντώνης! Ελήφθη, ευχαριστώ Τάκη!