Άγρια παιχνίδια στην πλατεία

γκράφιτι με κεφάλι πουλιού σε κίτρινο, άσπρο και μαύρο χρώμα και μακρύ ράμφος

Τις προάλλες ήμουν σε κεντρική πλατεία – χώρο αναψυχής αθηναϊκού προαστίου, η οποία μάλιστα διέθετε και καφέ. Απογευματάκι, στα πεζούλια είχαν ακροβολιστεί νεαροί γονείς που παρακολουθούσαν τα παιδιά του ηλικίας 4-8 ετών να παίζουν και στα τραπέζια του καφέ ήταν γεμάτα από κόσμο όλων των ηλικιών. Καθώς προχωρούσα να περάσω από την κεντρική καγκελόπορτα έπαθα ένα μικρό σοκ γιατί μπροστά μου ακριβώς και τρία μέτρα από τα τραπεζοκαθίσματα κείτονταν στο δάπεδο μια έφηβη γύρω στα 14 η οποία είχε κλειστά τα μάτια της, ήταν κατακόκκινη και είχε το ένα της χέρι να αγκαλιάζει το σβέρκο της. Ήταν φανερό ότι πονούσε πολύ. Ευτυχώς κάποιος κύριος ήδη έφερε μια καρέκλα και πάγο, κάθισαν το κορίτσι και κάπως συνήλθε. Δυστυχώς δεν φαινόταν να είναι διαθέσιμη να ενημερώσει τους γονείς της για το τι της συνέβη.

Αυτό που της είχε συμβεί είναι πως κάποιο κορίτσι από μια άλλη παρέα της είπε “έλα εδώ να σου πω” και όταν εκείνη πλησίασε της έκανε κάποια λαβή-χτύπημα τύπου κεφαλοκλείδωμα και την έριξε καταγής. Είναι ενδιαφέρον ότι το χτυπημένο κορίτσι ήταν ψηλό και πολύ χυμώδη σωματική διάπλαση ενώ εκείνη που τη χτύπησε κατά ομολογία των παρευρισκομένων ήταν μικροσκοπική και αδύνατη, “φου να της έκανες θα έπεφτε” είπε κάποιος. Τότε σκέφτηκα ότι μάλλον την είχα συναντήσει καθώς πορευόμουν προς την είσοδο: ήταν ένα εφηβικό παρεάκι που βημάτιζε γοργά και απομακρυνόταν από την πλατεία και μου είχε κάνει εντύπωση η “αρχηγός” τους, ένα κορίτσι με θριαμβικό ύφος, με παιδική σωματική διάπλαση, εντελώς άγουρο κορμάκι χωρίς καμπύλες και ύψος δεκάχρονου όμως με πρόσωπο ενήλικης κακιασμένης γυναίκας, που υπογραμμιζόταν από μπόλικο eyeliner. Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση αυτή η κραυγαλέα αντίθεση προσώπου-σώματος και θυμόμουν ακόμα την εικόνα της.

Μια ακόμα καθημερινή ιστορία βίας και bullying μεταξύ εφήβων. Ο λόγος συνήθως ότι το ένα εφηβάκι διασπείρει κακές φήμες για το άλλο ή ερωτεύονται το ίδιο αγόρι ή κορίτσι και ξεκινούν δράματα. Το ότι έγινα μάρτυρας όμως σε ένα τέτοιο βίαιο γεγονός με σοκάρισε αρκετά. Είμαι της άποψης ότι δεν είμαστε φίλοι των παιδιών μας αλλά γονείς, οδηγοί της ζωής, καθοδηγητές, συμβουλάτορες, πέστο όπως θέλεις. Και στην ταραγμένη θάλασσα της εφηβείας δουλειά μας είναι αφενός να συντηρούμε την εμπιστοσύνη τους σε εμάς, και αφετέρου να εντοπίζουμε όλα τα σημάδια ακατανόητων συμπεριφορών των παιδιών μας που “μυρίζουν” κίνδυνο και α φτάνουμε διακριτικά στην καρδιά του όποιου προβλήματος. Και αν η διακριτικότητα δεν αποδώσει, έ, θα γίνουμε και αδιάκριτοι/ες! Σκεφτόμουν με αγωνία ότι αν η κοπελίτσα δεν μιλήσει γι’ αυτό που της συνέβη με τους γονείς της αφενός μπορεί να πέσει ξανά θύμα τέτοιων συμπεριφορών αφετέρου κινδυνεύει να της μείνει κάποιο μόνιμο πρόβλημα από το χτύπημα. Θέλησα να το μοιραστώ σαν απλή υπενθύμιση προς τους “συναδέλφους” γονείς εκεί έξω. Όση κούραση κι αν έχετε, αν κάτι δεν σας κάθεται καλά στο βλέμμα του παιδιού σας, μην το προσπεράσετε! Μπορεί να χρειάζεται την υποστήριξή σας. Τώρα, όχι αύριο!

Συνεχίστε την ανάγνωση

Κορωνοϊός, φτερά, μαρουλόφυλλα και γιουβαρλάκια

Καλό μήνα φίλοι μου! Για σάς δηλαδή, γιατί για μένα ξεκίνησε με τη σφραγίδα του κόβιντ και ήταν πραγματικά το κερασάκι στην τούρτα των αυξημένων μου υποχρεώσεων!

Διανύω την τέταρτη ημέρα της ασθένειας και επειδή δεν φημίζομαι για την υπομονή μου, έχω θυμώσει με την μαύρη μου τη μοίρα, με το κακό timing, βρίζω θεούς και δαιμόνους και ρίχνω κατάρες σε όσους έχω άχτι!

Συνεχίστε την ανάγνωση

Ζωή. Εσύ τι την κάνεις;

“Ο χρόνος μας είναι περιορισμένος. Δεν χρειάζεται να σου πουν ότι τελειώνει η ζωή σου για να αρχίσεις να ζεις” λέει ο 17χρονος Zach Sebieck που έμαθε πως μπήκε στο τελικό στάδιο καρκίνου (οστεοσάρκωμα είναι ένας τύπος καρκίνου που ξεκινά στα οστά) στην ταινία Clouds (2020) του Justin Baldoni.

Συνεχίστε την ανάγνωση

Αισιόδοξα βαρκάκια

Optimist είναι στα αγγλικά ο αισιόδοξος. Προχθές νωρίς το απόγευμα, αμέσως μετά την ανακοίνωση των νέων μέτρων ενάντια στον κορωνοϊό, σε μια κρίση του τύπου “Θεέ μου, πότε θα μπορέσω να ξαναβρεθώ στο ύπαιθρο”, κατηφόρησα με τον καλό μου μέχρι το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος.

Συνεχίστε την ανάγνωση

Έφτιαξα μια λίστα για τις πανελλήνιες

Είσαι μαμά; (είσαι μπαμπάς;) και δυσκολεύεσαι να καταλάβεις πως από εκεί που σε απασχολούσε αν θα πέσει από το ποδηλατάκι χωρίς βοηθητικές τώρα καλείσαι να του (της) εξηγήσεις ότι δεν επιτρέπεται η κατοχή κινητού (για τη χρήση δεν το συζητάμε!) στη σχολική αίθουσα των πανελληνίων;

Κι ενώ από μέρες τα συζητάγαμε με τον δικό μου υποψήφιο πανελληνίων και συμπλήρωνα μια λίστα με όλα τα αξεσουάρ που πρέπει να κουβαλάει μαζί του τις ημέρες των εξετάσεων δεν γλιτώσαμε μια μίνι κρίση την παραμονή της πρώτης ημέρας εξετάσεων όταν άκουσα στις 10 το βράδυ την μπάσα αγορίστικη φωνή από το διπλανό δωμάτιο να ρωτάει με cool ύφος: “Μαμά έχουμε κανένα ρολόι (χειρός εννοούσε) που να δουλεύει στο σπίτι;” Οι τρίχες μου ορθώθηκαν σαν της γάτας γιατί από καιρό έχουμε απαρνηθεί τα ρολόγια χειρός στο σπίτι μας προς χάρη των κινητών μας τηλεφώνων!

Ευτυχώς ο αδελφός μου μένει όχι πολύ μακριά από εμάς  κι έτσι σε μισή ώρα είχα φέρει σπίτι μας το πολυπόθητο δανεικό ρολόι για τον υποψήφιο. Ε, τώρα που μπήκε και το ρολόι στη λίστα και την τσάντα του εξεταζομένου έρχομαι να μοιραστώ τη λίστα μου μαζί σας:

Τι να πάρω μαζί μου στις πανελλήνιες

  • αστυνομική ταυτότητα
  • δελτίο εξεταζομένου
  • στυλό (τουλάχιστον 2)
  • μολύβια (απλά ή μηχανικά)
  • γόμα που να σβήνει ΚΑΙ στυλό
  • ξύστρα για μολύβια
  • γεωμετρικά όργανα (τρίγωνο, διαβήτης, μοιρογνωμόνιο κλπ)
  • ρολόι χειρός με δείκτες (τα άλλα δεν επιτρέπονται!)
  • νερό
  • σνακ γλυκό κατά προτίμηση (μπάρα, παστέλι, σοκολάτα), αλάτι σε φακελάκι (αν έχω υπόταση)
  • χαρτομάντιλα
  • ντεπόν (για την πιθανότητα πονοκεφάλου)
  • καπέλο για τον ήλιο (δεν θέλω να πάθω ηλίαση)
  • πετσέτα μικροσκοπικών διαστάσεων (ζήτησε ο δικός μου υποψήφιος γιατί ιδρώνουν τα χέρια του)
  • διαφανής κασετίνα-τσαντάκι που να χωράει όλα τα παραπάνω! (στα χαρτοπωλεία)

Τι να ΜΗΝ πάρω μαζί μου στις πανελλήνιες

  • κινητό τηλέφωνο
  • κομπιουτεράκι
  • διορθωτικό για στυλό (μπλάνκο)

Κατά τα άλλα δείχνουμε λίγη παραπάνω έμπρακτη αγάπη στον εαυτό μας (ναι!) και τα παιδιά μας (αυτό το κάνετε ήδη) αυτές τις μέρες, τους ευχόμαστε καλή τύχη (εκτός από καλή επιτυχία) και ψυχραιμία, ψυχραιμία και ψυχραιμία!!!

Υ.Γ. Εννοείται ότι περιμένω και τις δικές σας προσθήκες-ενημερώσεις στη λίστα!

Συνεχίστε την ανάγνωση

Τα θέατρα μου: Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως

Το παρόν είναι ένα γρήγορο σημείωμα για να σας πω ότι η παράσταση “Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως” που είδα την προπαραμονή της πρωτοχρονιάς πήρε παράταση για όλες τις Δευτέρες και τις Τρίτες Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου. Πού; Στη Μουσική Βιβλιοθήκη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να τη δείτε γιατί εγώ γοητεύτηκα! Από τους ηθοποιούς , από το κείμενο, από τη μουσική…

Πρόκειται για τη δραματοποίηση του ομώνυμου διηγήματος του Γεωργίου Βιζυηνού με απλότητα και ευρηματικότητα. Είναι μια ευκαιρία να μυηθείτε στη γλώσσα του Βιζυηνού που έχει διατηρηθεί αυτούσια επί σκηνής, μια ιδιότυπη, “δροσερή” καθαρεύουσα που διεγείρει θερμά συναισθήματα!

Πρόκειται για ένα ερωτικό σκίρτημα ανάμεσα στον αφηγητή (που είναι ο διηγηματογράφος) και μια πολύ νεαρή κοπέλα, την Μάσιγγα, που εξελίσσεται πάνω στο κατάστρωμα του μεγάλου ατμόπλοιου Rio Grande ενώ αυτό πλέει μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως Ιταλίας. Το “κοράσιον” συνοδεύεται στο ταξίδι αυτό από τον πατέρα της που γνωρίζουμε επί σκηνής.

Μία μικρή σπουδή πάνω στον έρωτα και το χρήμα, δεν έχει νόημα να σας πω περισσότερα. Αν δεν αποτελεί για σας σπόιλερ, απολαύστε ολόκληρο το διήγημα του Βιζυηνού εδώ. Ίσως μάλιστα είναι καλύτερα να πάτε διαβασμένοι γιατί εγώ, ευτυχής μέσα στην ημιμάθειά μου, πίστευα ότι το ταξίδι θα είναι μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως Εξαρχείων!

Η παράσταση έχει ανεβεί από την θεατρική ομάδα Ξανθίας. Στο ρόλο της Μάσιγγας η Αγγελική Μαρίνου. Παίζει επίσης (και σκηνοθετεί)  ο Κώστας Παπακωνσταντίνου και ο Ελισσαίος Βλάχος. Μουσική από τον Νίκο Κολλάρο ο οποίος παίζει και πιάνο επί σκηνής. Σκηνικά – κοστούμια από την Μαρία Καραθάνου.

Εισιτήρια θα βγάλετε πολύ εύκολα εδώ.

Φυσάει θαλασσινό αεράκι στο κατάστρωμα! Επιστρατεύστε ανάλαφρη διάθεση!

Συνεχίστε την ανάγνωση

Απέτυχε στις πανελλήνιες; Άκου κι αυτό.

“Εσύ πέρασες κάπου;” Τι εκνευριστική και ανούσια ερώτηση για έναν 17ρη ή 18ρη υποψήφιο στις πανελλήνιες εξετάσεις που μόλις πήρε τα τελικά του αποτελέσματα που δεν οδηγούν σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή!

Το θέμα είναι να δείξεις ενσυναίσθηση στη θέση που βρίσκεται και να βρεις να πεις κάτι χρήσιμο στο παιδί. Η φιλόλογος Αμαλία Μουστάκη που προετοιμάζει εδώ και πολλά χρόνια μαθητές για την δοιμασία των πανελληνίων έγραψε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook κάτι πολύ ταιριαστό για αυτην την περίσταση. Αναπαράχθηκε πολύ στο διαδίκτυο ωστόσο μία τόσο χρήσιμη και όμορφη δήλωση θέλω να την έχω φυλαγμένη στην προσωπική γονεϊκή μου εργαλειοθήκη και να τη μοιραστώ και με άλλους γονείς.

 

“Το ελαφρώς αφ’ υψηλού βλέμμα του πατέρα σου – εκείνος, βλέπεις, είχε πετύχει με την πρώτη το 1980 στην ΑΣΟΕΕ κι ας μεγάλωσε στο χωριό, και ας μάζευε ελιές αντί να κάνει φροντιστήριο. Το παρηγορητικό χάδι της μαμάς και οι κουβέντες της με συγγενείς και φίλους: «Το παιδί είχε μιαν ατυχία…”. Κι ο θείος να δικαιώνεται που πάντα πίστευε πως είσαι ηλίθιος. Και η κολλητή των γονιών να ρωτάει -μες στην αδιακρισία- μήπως τυχόν είχε περίοδο εκείνη τη μοιραία μέρα το παιδί και οι πόνοι δεν το άφησαν να συγκεντρωθεί. Γιατί το άλλο; Που τον Σεπτέμβριο ο γιος των κουμπάρων θα μετακομίσει στην Ξάνθη -έκτος, παρακαλώ- στους Πολιτικούς Μηχανικούς, και η κόρη των αντιπαθητικών του ισογείου θα γραφτεί, άκουσον άκουσον, στη Φιλοσοφική; Θέλεις τη γνώμη μου; Ξέχασε τους όλους! Αν λαχταράς να περάσεις σε μία συγκεκριμένη σχολή, να ξαναδώσεις. Αν ονειρεύεσαι μέσα από την καρδιά σου να γίνεις αρχιτέκτονας ή δικηγόρος ή οπτικός, να ξαναδώσεις. Ο Αύγουστος του ’19 δεν είναι τόσο μακριά όσο νομίζεις. Άμα κάτι τέτοιο δεν σου συμβαίνει, τότε απλώς χαλάρωσε. Εάν κατά βάθος θα ’θελες να φτιάχνεις μαλλιά ή νύχια ή κοκτέιλ πίσω απ’ τον πάγκο ενός μπαρ, ακολούθησε την κλίση σου. Χίλιες φορές μία ευτυχισμένη -και άρα επιτυχημένη- κομμώτρια, παρά μία γιατρός με το στανιό. 

Κι αν πρέπει ακόμη κάτι να σου πω (με το δικαίωμα της πείρας που εγώ έχω, ενώ εσύ στερείσαι) είναι πως η ζωή είναι αδιανόητα μεγάλη και εξαιρετικά απρόβλεπτη. Η τράπουλα θα μοιραστεί πολλές-πολλές φορές, οι έσχατοι θα γίνουν πρώτοι και θα ξαναγίνουν έσχατοι. Ασφαλή σχέδια, σίγουρες επενδύσεις δεν υπάρχουν – το απέδειξε άλλωστε περίτρανα και η τελευταία δεκαετία η οποία μας πήρε και μας σήκωσε. Η μόνη, συνεπώς, πυξίδα που έχει νόημα να συμβουλεύεσαι, βρίσκεται μέσα σου. Όσοι την ακολούθησαν, ακόμα και αν έχασαν, δε χάθηκαν. Όσοι την αγνόησαν, καταδίκασαν τους εαυτούς τους σε «επιτυχημένες» ίσως, πλην σκυφτές ζωές.

Με αγάπη,
Η Φιλόλογος σου”

Συνεχίστε την ανάγνωση

Προσοχή, κοντή στο τιμόνι!

Προχτές το βράδυ που πήγα να παραλάβω τον γιο μου από το φροντιστήριο άργησα δέκα ολόκληρα λεπτά. Πέντε λεπτά που καθυστέρησα να ξεκινήσω και άλλα πέντε λόγω της απροσδόκητης κίνησης που συνάντησα μπροστά μου – Δευτεριάτικο. Όταν σταμάτησα το αυτοκίνητο με αναμμένα αλάρμ, ο γιος μου όρμησε αμέσως μέσα και τον ρώτησα: Γνωρίζεις αμέσως το αυτοκίνητο, ε; Όχι, απαντάει το πειραχτήρι, απλώς είδα να έρχεται ένα αυτοκίνητο με μια κοντή στο τιμόνι, και είπα, εσύ είσαι!

Προσοχή στην κοντή! Κυκλοφορεί ανάμεσά σας!

konti sto timoni

Συνεχίστε την ανάγνωση