Archive | Γονεϊκά RSS feed for this section

Μου λείπεις Ατρόμητη. Τώρα που έφτασα στον τόπο διακοπών μας που τόσο αγαπούσες, ακόμη περισσότερο. Έμεινε άθικτη η άμμος σου μέσα στη συσκευασία της στην αποθήκη. Ήρθε ο πορτοκαλής γάτος της φίλης και γειτόνισσας για να σε βρει. Μύριζε επίμονα το περβάζι του παραθύρου, κοίταζε μέσα από το τζάμι αλλά ματαίως. Δεν μπορούσε να σε […]

Optimist είναι στα αγγλικά ο αισιόδοξος. Προχθές νωρίς το απόγευμα, αμέσως μετά την ανακοίνωση των νέων μέτρων ενάντια στον κορωνοϊό, σε μια κρίση του τύπου “Θεέ μου, πότε θα μπορέσω να ξαναβρεθώ στο ύπαιθρο”, κατηφόρησα με τον καλό μου μέχρι το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος. (more…)

Διαβάζοντας ένα άρθρο που προοριζόταν για γονείς έπεσα πάνω σε μια παραδοχή της κοινής λογικής που στέκει μια χαρά και στην ενήλικη ζωή: (more…)

Καλό μήνα! Με προοπτικές, διαφορετικές, καλύτερες ή χειρότερες δεν ξέρω, πάντως μου αρέσει που υπάρχουν προοπτικές. (more…)

Ναι το ξέρω, λείπουν μέρες από το ημερολόγιό μου. Μα αποφάσισα να βάζω αριθμό μόνο στις ημέρες για τις οποίες γράφω. Μέρες που δεν κράτησα σημειώσεις είναι σαν να μην τις έζησα. Γι’ αυτό άλλωστε κρατάω ημερολόγιο, για να κρατήσω στη συνείδησή μου ότι ήμουν εδώ (στον πλανήτη Γη) αυτές τις μέρες. (more…)

Χτες βράδυ είδα το “Καναρινί ποδήλατο”, μια ελληνική ταινία του 1999 που σε αφήνει με μια γλυκιά αλλά όχι γλυκερή αίσθηση εμπιστοσύνης στο ανθρώπινο είδος και στους καλούς δασκάλους και όχι μόνον του σχολείου. (more…)

Με κούρασε  η καραντίνα: έχει αρχίσει να μου λείπει πολύ η σωματική επαφή. Κι ενώ η αίσθηση της αφής μου υποφέρει από πείνα, κάνω υπερ-αναπλήρωση”ταΐζοντας” τις υπόλοιπες αισθήσεις μου με ερεθίσματα: (more…)