Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε πρόσφερα στον εαυτό μου 24 ώρες στο Ναύπλιο. Και όταν λέω 24, εννοώ 24: αφίχθην στην αγαπημένη μου πόλη στις 5:30 το απόγευμα του Σαββάτου και μπήκα τσουλώντας τη βαλιτσούλα μου ασθμαίνουσα στο πρακτορείο του ΚΤΕΛ Ναυπλίου στις 5:30 το απόγευμα της Κυριακής. Αφορμή μια αγαπημένη φίλη των παιδικών μου χρόνων, μια ηλικιωμένη θεία με νεαρή καρδιά και μία έκθεση.
Ανακάλυψα πόσα πολλά συναισθήματα μπορεί κάποιος να δοκιμάσει και πόσες εμπειρίες να γευτεί μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο. Κάνοντας λοιπόν μία πρόχειρη καταγραφή-απολογισμό αυτού του ξεχωριστού εικοσιτετραώρου, ιδού τα 24 αποτελέσματα:
- Πέρασα ουσιαστικό χρόνο (ποιοτικά και ποσοτικά) με την 86χρονη θεία μου. Μυαλό ξουράφι, καρδιά ανοιχτή, γάμπες ανάλαφρες που γυρίζουν όλο το Ανάπλι – μόνο που τον τελευταίο χρόνο έχει αυτό-περιοριστεί σε πρωινές και μεσημεριανές βόλτες.
- Άκουσα οικογενειακές αφηγήσεις από τα παλιά, από το στόμα της θείας.
- Πέρασα ζωντανές ώρες με μια φίλη που ζει εδώ και χρόνια στο εξωτερικό. Ανταλλάξαμε νέα, εμπειρίες και υποσχέσεις για μελλοντικές συναντήσεις. Αφέθηκα στη γλύκα του συναισθήματος του να ξανασμίγεις με κάποιο πρόσωπο με το οποίο δεν σε συνδέουν δεσμοί αίματος ωστόσο το θεωρείς μέλος της οικογένειάς σου.
- Ξαναθυμήθηκα πόσο ωραία γεύση έχει το φαγητό που μαγείρεψε κάποιος με αγάπη ειδικά για σένα.
- Παραβρέθηκα στα εγκαίνια της έκθεσης «Νύφες» στο «Φουγάρο» που είχα χάσει στην Αθήνα, στο Μουσείο Μπενάκη, και που επιθυμούσα διακαώς να δω.
- Επισκέφθηκα για πρώτη φορά τον μαγικό χώρο του «Φουγάρου» (ανακατασκευασμένη κονσερβοποιία ντομάτας) που φιλοξενούσε την έκθεση, μια νύχτα με φεγγάρι, κυνηγιάρικα σύννεφα και όμορφες μουσικές.
- Γεύτηκα σπιτική λεμονάδα ειδικά φτιαγμένη για τη βραδιά των εγκαινίων.
- Σήκωσα το κεφάλι μου ψηλά και αντίκρισα την πανσέληνο κρεμασμένη δίπλα στο ηλεκτροφωτισμένο φουγάρο του «Φουγάρου» σε μια στιγμή καρτ-ποσταλικής ομορφιάς.
- Έκανα για πρώτη φορά με τα ποδαράκια μου τον γύρο της Αρβανιτιάς.
- Κολύμπησα για πρώτη φορά στα πρασινογάλαζα νερά της Αρβανιτιάς με σκηνικό γύρω –γύρω τα βράχια, τα πεύκα και τις φραγκοσυκιές.
- Περπάτησα μόνη νου τα σοκάκια του Ναυπλίου κάνοντας πολλές μικρές προσωπικές ανακαλύψεις.
- Ανακάλυψα ότι το Ναύπλιο διαθέτει θερινό σινεμά και μάλιστα σε τοποθεσία που προσφέρεται για ρομαντζάδα.
- Περιπλανήθηκα σε μια αυλή που μοσχοβολούσε λεβάντες, που τα δέντρα της φωτίζονταν από σφαιρικά φωτάκια, ίδια μαγικά πορτοκάλια, και με γραμμές λαμπιόνια στον αέρα, σαν σε πανηγύρι.
- Επισκέφθηκα το ΠΛΙ (Πελοποννησιακό Λαογραφικό ίδρυμα) που στεγάζεται σε ένα παλιό αρχοντικό, κόσμημα από μόνο του, φιλοξενεί ενδιαφέροντα εκθέματα και σε «ταξιδεύει» στην κυριολεξία στον χρόνο.
- Εκπλήρωσα μια υλική επιθυμία – απωθημένο μου: αγόρασα από το υπέροχο πωλητήριο του ΠΛΙ με μόλις €4 ένα supersize κονσερβοκούτι του ΚΥΚΝΟΥ (ο γνωστός ντοματοπελτές που συνδέεται με τη βιομηχανική ιστορία του Ναυπλίου) για να βάζω μέσα τις κουτάλες της κουζίνας.
- Διασταυρώθηκα πολλές φορές με ευγενικούς Ναυπλιώτες που μου έδωσαν ολόσωστες οδηγίες για να βρω το δρόμο μου.
- Τράβηξα πολλές φωτογραφίες στην πόλη και την εξοχή, στο αστικό τοπίο και στη φύση.
- Είχα μια σύντομη γνωριμία με πολλούς ευγενικούς ανθρώπους που υπηρετούν μια όχι και τόσο γνωστή επιστήμη, την ενδυματολογία, και που επισκέπτονταν την πόλη για το συνέδριό τους με τον ενδιαφέροντα τίτλο Dress and Politics (έμαθα ότι θα συζητηθεί και το ζιβάγκο του Ανδρέα Παπανδρέου).
- Έφαγα ένα αξιομνημόνευτο χοιρινό στη γάστρα με τηγανητές πατάτες κάτω από την κληματαριά στην ταβέρνα του Ψείρα, σε ανηφορικό σοκάκι της νεότερης πόλης.
- Εντόπισα ταβερνάκια, τρατορίες, ζαχαροπλαστεία που οφείλω να τιμήσω στην επόμενη, μακρύτερης διάρκειας επίσκεψή μου στην πόλη.
- Ένιωσα μια σιγουριά ότι η γη θα συνεχίζει να γυρίζει αφού το «Κεντρικόν» και τα «Νούφαρα» συνεχίζουν να βρίσκονται στη θέση τους για χαλαρό καφέ, στη μεσαιωνικής δομής και ομορφιάς πλατεία Συντάγματος.
- Έμαθα – the hard way, κάνοντας ένα κομμάτι του ταξιδιού όρθια – ότι στην επιστροφή με το ΚΤΕΛ από το Ναύπλιο απόγευμα Κυριακής πρέπει να κλείνεις τη θέση σου από πολύ νωρίς, ανεξαρτήτως εποχής.
- Γεύτηκα την ξέγνοιαστη χαρά του να περιδιαβαίνεις μια πόλη πεζή.
- Συνειδητοποίησα πως o περιπατητής στην Ελλάδα χρειάζεται καπέλο και τις ζεστές ημέρες του Σεπτεμβρίου.
