Αυτά τα καράβια δεν φοβήθηκαν

Όταν η φαντασία δίνει χέρι στην Ιστορία, η έμπνευση στην εμπειρία και ο μύθος στη λογοτεχνία, φτιάχνονται βιβλία σαν τα Καράβια που δεν φοβήθηκαν. Ιστορίες που κλείνουν μέσα τους ταξίδια, ανέμους, τολμηρούς και πεισματάρηδες καπετάνιους. Πόσο μάλλον όταν για το γράψιμό του ένωσαν τις δυνάμεις τους δύο επαγγελματίες γραφιάδες, μία παραμυθού με γοητευτική γλώσσα και σπουδαίες περγαμηνές στην Ιστορία και ένας χειμαρρώδης αφηγητής με ναυτικές ρίζες και τρέλα για τα πλεούμενα.

karavia

Το ‘βαλα σκοπό να παίξω ένα παιχνίδι κρύβοντας από τον εαυτό μου το όνομα του συγγραφέα στο τέλος κάθε διήγησης και προσπαθώντας να μαντέψω ποιος από τους δύο την είχε γράψει μια που είχα διαβάσει άλλα βιβλία και των δύο στο παρελθόν. Έχασα δύο φορές στις έξι κι ύστερα θαύμασα τη Μαρία Αγγελίδου και τον Αντώνη Παπαθεοδούλου που κατόρθωσαν να συνταιριάσουν την περπατησιά τους τόσο καλά που να μην καταλαβαίνεις ποια ιστορία έχει γράψει ο καθένας τους.

Τα καράβια τους λένε πως δεν φοβήθηκαν μα εγώ λέω πως φοβήθηκαν απλώς την κρίσιμη στιγμή αψήφησαν το φόβο τους και προχώρησαν κόντρα στον καιρό όπως κάνουν όλοι οι αληθινά γενναίοι αυτού του κόσμου. Τα Καράβια τους ταξιδεύουν σε πολλές θάλασσες και σε πολλές εποχές της ανθρώπινης Ιστορίας. Το καράβι του Πυθέα στους αρχαίους ελληνικούς χρόνους που έφτασε μέχρι τον Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό και άντε μετά να τον πιστέψουν, η Πάραλος, το ιερό καράβι της αρχαίας Αθήνας που μετέφερε πρεσβευτές, χρησμούς και στο τέλος κακά μαντάτα, το καράβι με το σκανδιναβικό δράκο στην πλώρη του Λέιφ του Βίκινγκ από τη Γροιλανδία που πρώτος πάτησε το πόδι του στην Αμερική και αφήστε τους άλλους να λένε, το Cutty Shark, γνωστό ιστιοφόρο που μετέφερε σε ρεκόρ χρόνου ευωδιαστά φορτία τσαγιού από τις αποικίες στη μαμά Αγγλία μέχρι που του πήραν τη δουλειά και τα πρωτεία τα πλοία με τις ατμομηχανές, το ξύλινο ιστιοφόρο του Χεμιγουέι που πήρε πολλών τα μυαλά και έγραψε στο χαρτί και στη ζωή, το ελληνικό αντιτορπιλικό Αδρίας που μέσα στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο κατάφερε τορπιλισμένο και μισό στην κυριολεξία να προκαλέσει μπελάδες στο ναζιστικό Άξονα και να ταξιδέψει ξεσηκώνοντας κύματα ενθουσιασμού και αγωνιστικής διάθεσης στα ναυτικά πληρώματα των Συμμάχων.

ploio_1

Ξέχασα να σας πω ότι το βιβλίο είναι παιδικό από αυτά που καταβροχθίζονται με μια αναπνοή από αναγνώστες 9-99 ετών. Με παιχνιδιάρικες αφαιρετικές εικόνες από τον Χρήστο Κούρτογλου. Και το καλύτερο: έχει και συνέχεια, τα Καράβια που ταξίδεψαν τη φαντασία. Φυσικά ένα τέτοιο βιβλίο του έπρεπε να πιτσιλιστεί με αλμύρα. Το «έβρεξα» στα νερά του Πατραϊκού, εκεί κοντά στο Αίγιο ατενίζοντας τον ορίζοντα. Εσείς πού θα καθελκύσετε τα καράβια σας; Δε χρειάζεται να πάτε μακριά. Αρκεί μία βόλτα μέχρι την κουζίνα… τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει η φαντασία.

Συνεχίστε την ανάγνωση

Πλανόδιο πάρκο στη Θεσσαλονίκη

Πριν από εφτά χρόνια ήρθε στα χέρια μου το «Πλανόδιο πάρκο», μια ιστορία για παιδιά του [ilink url=”http://www.papatheodoulou.gr/”]Αντώνη Παπαθεοδούλου[/ilink] με χαρούμενες εικόνες από τον [ilink url=”http://yosgo.com/”]Γιώργο Σγουρό[/ilink]. Όταν το διάβασα  ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει γρηγορότερα. Τι όμορφη ιδέα, για μικρούς και μεγάλους, να μαζεύονται οι φίλοι τις Κυριακές με τα δεντράκια στις γλάστρες και να φτιάχνουν ένα περιοδεύον πάρκο που κάθε βδομάδα θα αλλάζει γειτονιά! Συλλογικότητα και αίσθηση γιορτής σ’ όλο της το μεγαλείο.

planodio_parko_1

Απρίλιος του 2014 η φαντασία απλώνει το χέρι της στην πραγματικότητα και ο πρώτος «φορητός κήπος» στην Ελλάδα προσγειώνεται στην Παλαιών Πατρών Γερμανού της Θεσσαλονίκης, σαν θαυμαστός ιπτάμενος δίσκος από παράλληλο σύμπαν. Δύο φοιτητές, ο Δημήτρης Θεοδωράκος και η Μαριάννα Συμεωνίδου, μία καμπάνια του δήμου Θεσσαλονίκης, οι χορηγοί – μια κατασκευάστρια εταιρεία, ένα φυτώριο, και μία εταιρεία οπτικής επικοινωνίας ένωσαν τις δυνάμεις τους σε μια χαλύβδινη κατασκευή χρώματος πορτοκαλί παρακαλώ, που φυτεύτηκε με διάφορα είδη φυτών και προσκαλεί τους διαβάτες να ξαποστάσουν στο ξύλινο παγκάκι της. Προσκαλεί για σκιά, για δροσιά, για ψιλοκουβέντα (το παγκάκι έχει μήκος 2,5 μέτρα, φανταστείτε πόσους «καλούς» μπορεί να χωρέσει) και καλοπιάνει το βλέμμα ανακουφίζοντάς το προσωρινά από τη συνεχή και καταναγκαστική θέαση ασφάλτου και τσιμέντου. Επιτέλους και λίγο φρέσκο χώμα, με δέντρα βεβαίως! Το μόνο που λείπει είναι ο «πλανόδιος σκουπιδοντενεκές» που φαντάστηκε ο Αντώνης στο βιβλίο του, γιατί όλο και κάποιο τσιγαρόχαρτο, χαρτομάντιλο, περιτύλιγμα σνακ θα κουβαλούν όσοι χρησιμοποιούν το παγκάκι.

πηγή: από τη Lifo, φωτογράφος Ελένη Σαμαρά
πηγή: από τη Lifo, φωτογράφος Ελένη Σαμαρά

Ο πλανόδιος αυτός κήπος ή green spot έχει προδιαγραφές να πιάνει μόλις μία θέση σταθμευμένου αυτοκινήτου κι έτσι είναι καθόλα νόμιμος – το τονίζω για τους απανταχού κακόβουλους. Κι όταν αλλάζει …τόπο διαμονής θα ανανεώνεται το δυναμικό του με εποχιακά φυτά. Τα παιδιά που πρότειναν την ιδέα πρωτοείδαν αυτήν την ευρεσιτεχνία με τα φυτά στο Σαν Φρανσίσκο με το όνομα parkmobile και βάλανε μπρος να το υλοποιήσουν και στην όμορφη πόλη τους. Με το καλό και στην πρωτεύουσα – αν κουνήσουμε το χεράκι μας βεβαίως! Πάντως, αν την Κυριακή κάποιος από σας μου προτείνει να παίξουμε «πλανόδιο πάρκο» εγώ είμαι μέσα και θα δώσω το παρόν μαζί με τις γλάστρες μου. Δεκτές μόνο σοβαρές προτάσεις. Έχω και πλανόδια γάτα. Πάμε μία βόλτα;

Συνεχίστε την ανάγνωση