Ο ύπνος είναι η πιο υποτιμημένη υγιεινή συνήθεια της ανθρωπότητας λέει ο Δρ Μάικλ Ρόιζεν (επικεφαλής του τμήματος ευεξίας της κλινικής του Κλίβελαντ). Τον τελευταίο χρόνο ο ύπνος μου ή μάλλον η έλλειψη αυτού έχει κατακτήσει κεντρικό ρόλο στη ζωή μου. Οι υποχρεώσεις μου με καλούν να σηκώνομαι στις 6:15 κάθε πρωί. Ανήκω σ’ εκείνο το είδος που χρειάζεται οχτάωρο ύπνου για να νιώσει σωματική και πνευματική ευεξία και, δεδομένου ότι μου είναι δύσκολο να βρίσκομαι στο κρεβάτι από τις 10:15 μμ για να βγει σωστή η αριθμητική, αντιλαμβάνεστε ότι βρίσκομαι σε κατάσταση μόνιμου υποσιτισμού όσον αφορά τον ύπνο. Αποτέλεσμα; Κάθε βράδυ μετά τις εννιά νιώθω να καταρρέω από κούραση και νεύρα. Προσθέστε σ’ αυτό ότι κάποιες φορές λόγω αποκοιμιέμαι εξουθενωμένη στον καναπέ για να ξυπνήσω κατά τις τρεις τη νύχτα, με πιασμένη μέση, ανικανοποίητη από ξεκούραση για να ρίξω στη συνέχεια άλλο ένα μισερό τρίωρο στο κρεβάτι μου…
Όχι αδικαιολόγητα λοιπόν αισθάνθηκα ένα σκιρτηματάκι όταν άκουσα την Αριάννα Χάφινγκτον στην ομιλία της στην Αθήνα να μιλάει για τη σημασία του ύπνου στη ζωή μας και στη συνέχεια ανακάλυψα ολόκληρο κεφάλαιο αφιερωμένο στον ύπνο στο βιβλίο της Δες τη ζωή αλλιώς (Thrive). Ευθύς αμέσως αποφάσισα να δοκιμάσω το πείραμα που περιέγραφε η Αριάννα. Δηλαδή, να κοιμάμαι μισή ώρα νωρίτερα από το συνηθισμένο κάθε βράδυ, και μόνο στο κρεβάτι μου (τέρμα οι καναπέδες!). Εντάξει το οχτάωρο και πάλι δεν θα το έπιανα όμως θα ήταν μια αλλαγή (μισή ώρα την ημέρα μας κάνει δεκαπέντε ώρες παραπάνω το μήνα). Καταρχήν, η ίδια η προσπάθεια ήταν μια σουρεαλιστική και συναρπαστική εμπειρία. Είχα ρυθμίσει το ξυπνητήρι του κινητού μου να χτυπάει κάθε βράδυ δεκαπέντε λεπτά πριν την ώρα του «ραντεβού» μου με τον ύπνο. Μόλις το άκουγα άφηνα ό,τι έκανα εκείνη τη στιγμή και πήγαινα να βουρτσίσω τα δόντια μου, να ασφαλίσω πόρτες και παράθυρα, και ό,τι άλλο κάνει ένας συνηθισμένος άνθρωπος πριν ξαπλώσει στο κρεβάτι του για βράδυ. Αν με έβλεπε κάποιος πώς έτρεχα για να προλάβω το «ραντεβού» μου θα γελούσε. Δεν ήταν και τόσο απλό τελικά. Άσε που έχουμε και κοινωνικές υποχρεώσεις. Σημειωτέον, ήταν Δεκέμβριος και το εθιμοτυπικό ξενύχτι της Πρωτοχρονιάς ήταν δεδομένο (αυτό μου το επέτρεψα). Τι γίνεται όμως γενικότερα όταν σε καλούν κάπου κι εσύ έχεις ραντεβού με τον Μορφέα; Πόσες τέτοιες ατασθαλίες μπορείς να επιτρέψεις στον εαυτό σου; Η περίφημη αντίφαση ανάμεσα στο βιολογικό μας ρολόι και το ρολόι που απαιτεί το κοινωνικό μας σύστημα, όπως αντιγράφω από το βιβλίο. Η λειτουργία αφύπνισης (για τον ύπνο) συνέχισε να κουδουνίζει στο κινητό μου και στις βραδινές μου εξόδους για να μου υπενθυμίζει την έλλειψη συμμόρφωσης με το βιολογικό μου ρολόι και συγχρόνως να μου χαρίσει τον τίτλο της εκκεντρικής της παρέας.
Έχει ενδιαφέρον να σκεφτείτε πόσο χάνουμε από τις επιδόσεις μας όταν δεν κοιμόμαστε αρκετά. Η συστηματική έλλειψη ύπνου παράγει εξουθενωμένους ανθρώπους που είναι λιγότερο ικανοί να προβλέψουν κινδύνους ή να αδράξουν ευκαιρίες. Ακόμα και οι διεθνείς διαπραγματεύσεις, λέει, θα μπορούσαν να παράγουν διαφορετικά αποτελέσματα αν οι συμμετέχοντες δεν υποβάλλονταν σε πολύωρη στέρηση ύπνου. Προσωπικά, αρνούμαι πλέον να πάρω σημαντικές αποφάσεις όταν είμαι πολύ κουρασμένη-νυσταγμένη.
Πίσω στο πείραμά μας τώρα. Ποιο ήταν το τελικό ποσοστό επιτυχίας για τη γράφουσα; 64% παρακαλώ με όλους τους πειρασμούς στα πόδια μου. Και ναι, στη διάρκεια αυτού του μήνα είδα την ενέργειά μου και τη θετική μου διάθεση απέναντι στη ζωή να αυξάνονται και την όψη μου να δείχνει πιο φρέσκια. Και επειδή στη συνέχεια ολίσθησα στις παλιές κακές μου συνήθειες, ετοιμάζομαι για δεύτερο γύρο. Ενδιαφέρεται κανείς;