Κατηφόριζα με ορμή έναν δρόμο των αθηναϊκών προαστίων με περιποιημένα δέντρα και όμορφα σπίτια. Ήταν ένα λαμπερό φθινοπωρινό πρωινό. Από την αντίθετη κατεύθυνση ερχόταν ένας γηραιός κύριος, αστός παλαιάς κοπής. Κοστούμι, σιδερωμένο πουκάμισο, καλοχτενισμένα αραιά μαλλιά, αργός αλλά καμαρωτός βηματισμός. Όταν οι τροχιές μας διασταυρώθηκαν σταμάτησε, μου χαμογέλασε με ευγένεια και αναφώνησε λες και παίζαμε Σέξπιρ «Είστε η άνοιξη»! Ούτε καν «Είστε ΣΑΝ την άνοιξη»! Εκείνος έβλεπε μπροστά του την άνοιξη αυτοπροσώπως. Ξαφνιάστηκα ευχάριστα και ανταπέδωσα το χαμόγελο με έναν νεύμα ικανοποίησης.

Όχι, εκείνη την ημέρα δεν φορούσα κάποιο αιθέριο φόρεμα με λουλούδια, δεν είχα ζαλιστικό ντεκολτέ, δεν ήμουν βαμμένη χτενισμένη, ίσως ούτε καν στοιχειωδώς περιποιημένη. Είχα περάσει βιαστικά ένα τζιν και είχα βγει έξω με την μπλούζα του σπιτιού – παίζει να είχε και κανέναν λεκέ οδοντόκρεμας. Φαντάζομαι όπως ότι ήταν ολοφάνερη η λάμψη στα μάτια μου, η χαρά στο βλέμμα μου και η ερωτική διάθεση προς τη ζωή που έβγαινε από κάθε πόρο του σώματός μου: στα χέρια μου κρατούσα το αντικείμενο του πόθου μου, έναν μεγάλο φάκελο με τα αποτελέσματα της μαστογραφίας μου που ήταν για μια ακόμα χρονιά καθαρά. Ναι, σωστά οσμίστηκε στον αέρα ο γηραιός κύριος την άνοιξη. Είχα προσωρινά ανθίσει κι ας ήταν φθινόπωρο!

Φέτος δεν έχω πάει ακόμα. Θα πάω όμως και να πάτε κι εσείς, όσες είστε γένους θηλυκού. Να τη θυμόμαστε τη μαστογραφία μας κορίτσια των 40+. Σκεφτείτε με τι προτιμάτε να τη συνδέσετε ως υπενθύμιση. Συγχρονίστε τη με κάτι σημαντικό για εσάς, με τα γενέθλιά σας, με κάποια επέτειο, με τον Οκτώβριο που είναι ο μήνας πρόληψης και ενημέρωσης για τον καρκίνο του μαστού, με ό,τι θέλετε και σας βολεύει τελοσπάντων. Η ζωή μας είναι σημαντική και ωραία. Και την προστατεύουμε!

Update: Έκανα το ραντεβού μου στις 12 Οκτωβρίου και πήρα καλά αποτελέσματα!