Δώσε μου μούσλι

Η νέα μου διατροφική μανία ακούει στο όνομα μούσλι. Ξέρω βέβαια ότι δεν κομίζω γλαύκας εις Αθήνας. Ωστόσο, εγώ η αδαής πίστευα ότι το να τρως μούσλι σήμαινε να αγοράζεις από το ράφι του σουπερμάρκετ, το αφιερωμένο στα δημητριακά, τη χάρτινη συσκευασία που γράφει μούσλι και είναι ένα μίξ από δημητριακά, σταφίδες και άλλα αποξηραμένα φρούτα, ξηρούς καρπούς, και ό,τι ακόμα βάζει ο νους, και να το σερβίρεις σ’ ένα μπολ με γάλα όπως και τα υπόλοιπα δημητριακά πρωινού. Το έχω δοκιμάσει, το βρήκα σκληρό, άνοστο, κάνει κράτσα-κρούτσα και σφηνώνεται ανάμεσα στα δόντια. Αμ δε.

User comments
User comments

Λοιπόν, το αυθεντικό μούσλι ,όπως μου αποκάλυψε φίλη που έζησε για χρόνια στην Ελβετία, βασίζεται στις νιφάδες βρώμης που τις μουσκεύεις αποβραδίς με γάλα, υποκατάστατό του (π.χ. γάλα αμυγδάλου, ρυζιού κλπ) ή με νερό και λίγες σταγόνες λεμονιού όπως το πρωτοέκανε ο ελβετός γιατρός Maximilian Bircher-Benner που το λανσάρισε με επιτυχία περί τα 1900. Πάνω λοιπόν από το στρώμα μουσκεμένης βρώμης απλώνεις ό,τι σου αρέσει-ό,τι σου βρίσκεται από ψιλοκομμένους-κοπανισμένους ξηρούς καρπούς (βλέπε φουντούκια, αμύγδαλα, φιστίκια κλπ) και/ή αποξηραμένα φρούτα (βερίκοκα, σύκα, γκότζι μπέρι που είναι της μοδός). Εγώ τη δεύτερη στρώση μερικές φορές την παραλείπω. Από πάνω έρχεται τρίτη στρώση με ψιλοκομμένα φρέσκα φρούτα εποχής που βρίσκονται στο ψυγείο ή στο πανέρι σου. Και ως τέταρτη και τελευταία στρώση απλώνουμε ένα ωραιότατο σεντονάκι γιαουρτιού, λευκότατο και λαχταριστό σαν την πρώτη μέρα της δημιουργίας (έτσι όπως τη φαντάζομαι εγώ δηλαδή). Από πάνω, αν είσαι λιχούδης άνθρωπος σαν κι εμένα μπορείς να πασπαλίσεις λίγη-τοσιδούλα ζάχαρη, στέβια ή άλλο γλυκαντικό που θα λιώσει έτσι κι αλλιώς στο ολονύχτιο μούλιασμα στο ψυγείο και δεν θα φαίνεται την επομένη, άρα δεν χρειάζεται να το ομολογήσεις καν σε όποιον το σερβίρεις!

User comments
User comments

Επειδή μου αρέσει και να ενημερώνομαι, το μούσλι (muesli), που γερμανιστί σημαίνει μείγμα, το επινόησε ο εναλλκατικός για την εποχή του γιατρός Maximilian Bircher-Benner για να θεραπεύσει τους ασθενείς της κλινικής του σ’ ένα πρόγραμμα που περιλάμβανε υγιεινή διατροφή (χωρίς κρέας και άσπρο αλεύρι), νυχτερινή κατάκλιση στις εννιά, γυμναστική και ζόρικη κηπουρική εργασία (όχι να μαζεύουμε τριαντάφυλλα στο καλαθάκι και να νομίζουμε ότι κάνουμε τους κηπουρούς). Δεν ήταν βέβαια παρθενογένεση στο μυαλό του γιατρού. Όπως μας λέει, προσφέρθηκε κάτι παρεμφερές σ’ εκείνον και τη γυναίκα του από βοσκούς σε μια πεζοπορία τους πάνω στις ελβετικές Άλπεις. Πήρε πολλές ιδέες παρατηρώντας τους βοσκούς των Άλπεων για τους οποίους πίστευε ότι είχαν εξαιρετικά υγιεινό τρόπο ζωής.

bircher

Πίσω στο ψυγείο μου τώρα. Η δική μου καλοκαιρινή εκδοχή του μούσλι έχει βρώμη μουσκεμένη με γάλα, κάτι νιφάδες καρύδας που αγόρασα σε μια κρίση υγιεινής διατροφής οι οποίες ήταν σκληρές σαν χαρτί αλλά το βραδινό μούλιασμα τις κάνει απαλές και αφήνουν και ωραίο άρωμα, ψιλοκομμένα ροδάκινα και παραδοσιακό πρόβειο γιαούρτι χωρίς την πέτσα. Από πάνω πασπαλίζω λίγη στέβια που επίσης είχε αγοραστεί σε κρίση υγιεινής διατροφής και ξέμεινε.

Και έχω κυριευτεί από μουσλι-μανία! Το τρώω οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Σήμερα ήμουν λίγο αδιάθετη εξαιτίας ενός δοντιού και το έφαγα αντί μεσημεριανού! Είναι ευεργετικό για το γαστρεντερικό σύστημα και για τη σιλουέτα! Και, τουλάχιστον στην περίπτωσή μου, αποδείχτηκε ιδανικό comfort food που για μένα σημαίνει κορεσμός, ικανοποίηση, αίσθηση ασφάλειας. Ζήτω το μούσλι!

Συνεχίστε την ανάγνωση