Τη φετινή χρονιά αφέθηκα να παρατηρώ πιο πολύ παρά ποτέ τα φύλλα των δέντρων που κοκκινίζανε, κιτρινίζανε και στο τέλος πέφτανε στην άσφαλτο ή στο χώμα.

Πλατανόφυλλα, φύλλα κισσού και μικρότερα φυλλαράκια άλλων αναρριχητικών. Τα έβλεπα να αλλάζουν χρώμα πάνω στους φράχτες καθώς περνούσα συχνά από ίδιο μέρος σε διαφορετικές εβδομάδες, τα έβλεπα χάμω όταν στο τέλος πέφτανε.

Και με τον καιρό είχανε φτιάξει μικρούς και μεγαλύτερους σωρούς που τους κουνούσε ο άνεμος δώθε-κείθε φτιάχνοντας αλλόκοτους σχηματισμούς, ενώ πού και πού τα άφηνε να υπερίπτανται.

Πάνω απ’ όλα απόλαυσα την ηδονή να πατάω με τα παπούτσια μου πάνω στα κρατσανιστά φύλλα και να ακούω το χρατς-χρατς.

Αγαπώ τα δέντρα και αγαπώ τα φύλλα τους. Είμαι τυχερή που μένω σε γειτονιά που έχει φυλλοβόλα. Είμαι τυχερή που μένω σε γειτονιά που έχει δέντρα, τελεία.

Λίγες ώρες πριν μπει η νέα χρονιά αποφάσισα να μοιραστώ τις εικόνες των φθινοπωρινών και χειμωνιάτικων φύλλων από τα περπατήματά μου στην πόλη, πριν γίνουν ανάμνηση.

Και του χρόνου!