Ο σιμιγδαλένιος χαλβάς είναι το οικογενειακό μας γλυκό. Με χαλβά γλυκαίνουμε τα χειμωνιάτικά μας απογεύματα, πάνω από το τσιτσιρίζον σιμιγδάλι εκτονώνουμε τους καημούς μας, μέχρι και τα γενέθλιά μας γιορτάζουμε με κεριά πάνω σε χαλβά, εν είδη τούρτας.
Είναι το αγαπημένο γλυκό του γιου μου, όσο για μένα, τι να πω τώρα, εμένα μου αρέσουν όλα τα γλυκά! Ίσως να έχει μερίδιο ευθύνης σε αυτό ο ζαχαροπλάστης παππούς μου. επειδή όπως αντιλαμβάνεστε στο σπίτι μας φτιάχνεται αρκετά συχνά χαλβάς (εξαιρούνται οι περίοδοι που κηρύσσω ως sugar free) έψαξα και βρήκα παραλλαγές αυτού του γλυκού για να υπάρχει ποικιλία.
Αγαπημένη μας παραλλαγή είναι ο χιονάτος χαλβάς με ινδοκάρυδο (καρύδα). Η πρωτοτυπία του είναι πως δεν περιέχει καθόλου λάδι ούτε βούτυρο αλλά παίρνει τα απαραίτητα λιπαρά μόνο από το τρίμμα της καρύδας, έχει μια αίσθηση δροσιάς και ελαφράδας και κλέβει τις εντυπώσεις στο τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας ως λαχταριστό νηστίσιμο επιδόρπιο. Συνταγή παρακαλώ:
Χαλβάς με ινδοκάρυδο
1 φλιτζάνι τρίμμα ινδοκάρυδου
1 φλιτζάνι σιμιγδάλι
2 φλιτζάνια ζάχαρη
4 φλιτζάνια νερό
Ξύσμα λεμόνι (κατά βούληση)
Λίγες σταγόνες λεμονιού
Βανίλια
Σε μια κατσαρόλα και σε σιγανή φωτιά ρίχνουμε 4 ποτήρια νερό, τη ζάχαρη, λίγο ξύσμα λεμονιού (το λεπτό του άρωμα ταιριάζει πολύ με το ινδοκάρυδο), τη βανίλια κι ελάχιστες σταγόνες λεμονιού. Μόλις το μείγμα αρχίσει να βράζει, ρίχνουμε το σιμιγδάλι μαζί με την καρύδα και ανακατεύουμε διαρκώς για να μην κολλήσει στον πάτο της κατσαρόλας. Όταν ο χαλβάς πήξει, απομακρύνουμε το σκεύος από τη φωτιά και τοποθετούμε το χαλβά σε φόρμα. Τον αφήνουμε στο ψυγείο για 4 ώρες και στη συνέχεια ξεφορμάρουμε. Γαρνίρουμε με καρύδα και σερβίρουμε.
Για τους chocoholic επισκέπτες του σπιτιού μας τώρα, για όλους αυτούς που δεν θεωρούν πως έφαγαν γλυκό αν δεν είχε σοκολατένια γεύση, έχουμε έναν χαλβά με κακάο και ιδιαίτερη καραμελένια γεύση που τη χρωστάει στη μαύρη ζάχαρη που περιέχει. Συνταγή παρακαλώ:
Χαλβάς κακαουδένιος
¾ ποτηριού σπορέλαιο
2 ποτήρια σιμιγδάλι χονδρό
2 ποτήρια ζάχαρη καστανή
4 ποτήρια νερό
4 κουταλιές της σούπας κακάο (εγώ βάζω περισσότερο)
3 πορτοκάλια ακέρωτα, μόνο τη φλούδα
3 κουταλιές της σούπας καστανή ζάχαρη
Φτιάχνω σιρόπι με το νερό και τη ζάχαρη. Αποσύρω την κατσαρόλα από τη φωτιά, προσθέτω κακάο και ανακατεύω καλά. Αφαιρώ τη φλούδα από τα πορτοκάλια και την κόβω μπαστουνάκια. Βάζω τις 3 κουταλιές καστανή ζάχαρη και τα μπαστουνάκια από πορτοκαλόφλουδες σε αντικολλητικό τηγάνι σε μέτρια προς χαμηλή φωτιά μέχρι να καραμελώσουν.
Σε μια μεγάλη κατσαρόλα ζεσταίνω το σπορέλαιο και προσθέτω το σιμιγδάλι. Ανακατεύω με ξύλινη κουτάλα ώσπου το σιμιγδάλι να αρχίσει να σκουραίνει ελαφρώς. Προσθέτω τα μπαστουνάκια από πορτοκαλόφλουδες. Αποσύρω την κατσαρόλα από τη φωτιά. Ρίχνω σιγά-σιγά το σιρόπι πάνω από το καβουρδισμένο σιμιγδάλι. Συνεχίζω το ανακάτεμα μέχρι ο χαλβάς να απορροφήσει τα υγρά και να στεγνώσει ή να ξεκολλήσει από τα τοιχώματα της κατσαρόλας. Τον κατεβάζω από τη φωτιά και μοιράζω σε ατομικά φορμάκια ή σε μια μεγάλη στρογγυλή φόρμα για κέικ.
Βεβαίως εκτελούμε και την παραδοσιακή συνταγή κάτι Κυριακές που έχουμε λιγούρες και πεταγόμαστε στο μινιμάρκετ της γωνίας για λίγο ταπεινό σιμιγδάλι – ε, ζάχαρη και λίγο λαδάκι βρίσκεται πάντα στο ντουλάπι μας. Την πειράζουμε όμως λιγάκι. Βλέπετε, οι παλαιότερες γενιές σπανίως έτρωγαν γλυκά οπότε τα ήθελαν ‘πετιμέζι’. Επίσης τα τρώγανε για να τους ‘πιάσουνε’, να αισθανθεί το στομάχι τους γεμάτο. οπότε είχανε και παραπανίσια ζάχαρη και μπόλικα λιπαρά. Αν λοιπόν στην παραδοσιακή συνταγή του 1-2-3-4 κόψουμε λίγη από τη ζάχαρη και λίγο από το λάδι θα έχουμε έναν χαλβά λιγότερο λαδερό, πιο σπυρωτό και μια ιδέα πιο άγλυκο.
Κλασσικός χαλβάς – πειραγμένες αναλογίες
4 φλιτζάνια νερό
2 φλιτζάνια ζάχαρη
1 φλιτζάνι σιμιγδάλι ψιλό+1 φλιτζάνι σιμιγδάλι χονδρό (συμβουλή ταβερνιάρη για χαλβά σπυρωτό)
2/3 φλιτζανιού ελαιόλαδο ή σπορέλαιο
Ένα ξυλάκι κανέλας για το σιρόπι
Διαλέγετε και παίρνετε. Σας φιλώ πάνω από τους γλυκούς ατμούς της κατσαρόλας!
ΥΓ Τις συνταγές δεν τις κατέβασα από το κεφάλι μου, τις βρήκα εδώ κι εδώ αλλά τις προσάρμοσα στα γούστα μου.