Χτες κάποιος που αγαπώ μου έκανε δώρο ένα κομμάτι “πραγματικό φθινόπωρο”. Ένα μεγάλο κόκκινο φύλλο από κάποια αλέα της βόρειας Ευρώπης ταξίδεψε μέσα σε μία βαλίτσα και ήρθε να με βρει. ‘Ηταν ακόμα λιγάκι νωπό, διατηρούσε τους χυμούς του κι έτσι δεν τσάκισε, δεν έσπασε στο μεγάλο του ταξίδι. Το έπιασα στα χέρια μου και το χάιδεψα σα μωράκι που μόλις επέστρεψε φρέσκο από τον ύπνο. Από τότε που ήρθε, άρχισα κι εγώ να προσέχω τα φύλλα των κισσών στη μεσογειακή μας πόλη που άρχισαν δειλά-δειλά να κοκκινίζουν και να χρυσίζουν. Όμως αυτό το κόκκινο φύλλο μου ψιθύρισε μυστικά από αλλοτινά φθινόπωρα. Αυτό το κόκκινο φύλλο ήταν έκπληξη και έκρηξη χαράς.