Μάικ Ευμορφίδης: Ποια είναι η δική σου κορυφή;

Στις 22 Μαΐου 2017 ο Μάικ Ευμορφίδης (συνιδρυτής της ελληνικής εταιρίας COCO-MAT) και ο Αντώνης Συκάρης (γνωστός και έμπειρος ορειβάτης) πραγματοποίησαν το όνειρό τους να πατήσουν την κορυφή του Έβερεστ  στα 8850 μέτρα. Στην διάρκεια αυτής της αποστολής εγώ τους παρακολουθούσα από …την οθόνη του λάπτοπ στο Mount Everest The Greek Expedition 2017 με θαυμασμό, αγωνία και ας το ομολογήσω, με κάποια ζήλεια.

everest_3

Αφού οι δυο τους γυρίσανε σώοι και αρτιμελείς και πανηγυρίσαμε όλοι για την επιτυχία τους, άρχισα να κυνηγάω τον Μάικ να μου πει για την εμπειρία του. Την περασμένη εβδομάδα κατάφερα να τον τσακώσω σε ώρα μεσημεριανού γεύματος στην εταιρία και μεταξύ άλλων τον ρώτησα τα εξής:

  • Υπήρξε καιρό μέσα σου σαν όνειρο πριν αρχίσεις να το κάνεις πραγματικότητα; Τα Χριστούγεννα που μας πέρασαν είχα ανέβει με τον γιο μου τον Ιάσονα στο Κιλιμάντζαρο. Στις 31 Δεκεμβρίου 2016, την ημέρα που κατεβήκαμε από το βουνό ήταν που πέρασε για πρώτη φορά από το μυαλό μου η σκέψη του Έβερεστ. Η ανάβαση στο Κιλιμάντζαρο ήταν μια εμπειρία που μας ένωσε και μας άλλαξε πολύ. Θεωρώ ότι ήταν ένα θεϊκό δώρο. Επίσης ήταν μια επική ανάβαση γιατί κανένας από τους δύο μας δεν είχε εξοικείωση με την εμπειρία του βουνού. Ούτε στην Πάρνηθα δεν είχα ανέβει μέχρι τότε. Μόνο με… το αυτοκίνητο (γελάει). Από τη στιγμή λοιπόν που μου γεννήθηκε η επιθυμία για το Έβερεστ, γυρνώντας στην Ελλάδα άρχισα να διερευνώ το θέμα και απευθύνθηκα στον Αντώνη Συκάρη τον οποίο γνώριζα χρόνια. Στις 15 Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους πήραμε επισήμως την απόφασή μας να ανεβούμε στο Έβερεστ. Ξεκινήσαμε μια πολύ σκληρή προετοιμασία, 7 μέρες την εβδομάδα, για 2,5 μήνες. Ανεβήκαμε και στις Άλπεις ως μέρος της προετοιμασίας. Στις 4 Απριλίου φύγαμε για το Έβερεστ.

everest_8 (640x640)

  • Έκανες πάντα «τρελά» πράγματα; Βάζεις συχνά στόχους με υψηλό βαθμό πρόκλησης; «Τρελά» πράγματα δεν έκανα, όμως πάντα έκανα αθλητικά πράγματα. Έχω τρέξει μαραθωνίους και έχω συμμετέχει σε τρίαθλα, τίποτα πιο εξτρίμ. Γενικά ζω μια αθλητική ζωή, μικρός έπαιζα μπάσκετ και σήμερα κολυμπάω πολύ. Επίσης είμαι τυχερός γιατί μου αρέσουν οι υγιεινές γεύσεις κι έτσι η διατροφή μου είχε πάντοτε καλή ποιότητα. Απλώς συχνά δεν προσέχω και τρώω μεγάλες ποσότητες γι’ αυτό κατά περιόδους υπήρξα υπέρβαρος. Για να ανέβω στο Έβερεστ έχασα πολλά κιλά, σχεδόν 15. Πρέπει να ανέβεις στην κορυφή στην καλύτερη φυσική κατάσταση που διαθέτεις. Για να το κάνεις αυτό δεν επιδιώκεις να χάσεις κιλά, επιδιώκεις να γεμίσεις του μύες σου εκεί που χρειάζεται. Η απώλεια κιλών ήρθε μόνη της, δεν την επιδίωξα. Και βέβαια όταν επιβιώνεις 55 ημέρες στο βουνό, θέλεις δεν θέλεις, χάνεις πολλά κιλά. Εμείς μείναμε ουσιαστικά 45 ημέρες πάνω από τα 5350 μέτρα υψόμετρο. Το τελευταίο 24ωρο στον δρόμο για την κορυφή καις 25000 θερμίδες το οποίο αντιστοιχεί στις ανάγκες 10 ημερών στο επίπεδο της θάλασσας. Καταναλώναμε νυχθημερόν σοκολάτες με περιεκτικότητα 70% σε κακάο.

simaies everest

  • Ποιο ήταν το κίνητρό σου για να πας στο Έβερεστ; Δεν ξέρω. Κάτι αδιόρατο. Ήθελα μάλλον να βιώσω ξανά την αίσθηση που είχα βιώσει με τον γιο μου στο Κιλιμάντζαρο αλλά στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Ζοριστήκαμε πολύ γιατί το ανεβήκαμε γρήγορα. τότε ήμουν αμελής και δεν φρόντισα να μάθω τα μυστικά της ανάβασης του βουβού και αυτό παραλίγο να μας στοιχίσει πολύ ακριβά αφού ο γιος μου εμφάνισε την ασθένεια του υψομέτρου. Πέρασε μια πολύ κακή νύχτα, ο Ιάσονας ανέβασε 160 σφυγμούς σε ηρεμία, ξαπλωμένος. Τελικά, ευτυχώς το ξεπέρασε, έγινε καλά και ολοκληρώσαμε και την ανάβαση. Στο Έβερεστ όμως, φρόντισα να μάθω από την αρχή όλα όσα έπρεπε.
  • Πρακτικές δυσκολίες και ιδιαιτερότητες της ανάβασης; Για να πιείς νερό στο βουνό πρέπει να κουβαλήσεις καύσιμο για να βράσεις το νερό. Στο Έβερεστ το νερό βράζει στους 72 περίπου βαθμούς Κελσίου. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να το βράσεις και πολλή ώρα μέχρι να γίνει πόσιμο αλλιώς δεν σκοτώνεις τα βακτήρια που υπάρχουν μέσα στο νερό. Στη γεύση βέβαια είναι σαν να πίνεις υγρό μπαταρίας (γελάει). Πέρα από αυτό είναι ένας άθλος κάθε σταγόνα νερού σε ένα ψηλό βουνό. Γιατί πρέπει να πας αρκετά μακριά (η κίνηση είναι πολύ δύσκολη) για να κόψεις πάγο, να τον ζεστάνεις καίγοντας πολύτιμο καύσιμο για πάρα πολλή ώρα. Έτσι, με πολύ κόπο φτιάχνεις 1 λίτρο νερό ενώ ο οργανισμός σου χρειάζεσαι μέχρι και 5 λίτρα. Ο λόγος που χρειάζεσαι να καταναλώνεις τόσο πολύ νερό είναι ότι στα πολύ μεγάλα υψόμετρα δεν υπάρχει καθόλου υγρασία. Εδώ στην επιφάνεια της θάλασσας που ζούμε, το μισό και παραπάνω νερό το παίρνουμε από τον αέρα που εισπνέουμε για αυτό δεν χρειαζόμαστε τόση πολλή ενυδάτωση. Ενώ ψηλά στο βουνό ο αέρας είναι ξηρός, δεν έχει καθόλου υγρασία. Οπότε χάνεις αυτά τα 2-3 λίτρα που παίρνεις από την αναπνοή και πρέπει να το αναπληρώσεις με πόσιμο νερό.

kataskinosi everest

  • Ποιες ήταν οι σκέψεις της οικογένειάς σου για το εγχείρημά σου; Χωρίς τη γυναίκα μου δεν θα μπορούσα να κάνω βήμα στο Έβερεστ. Οι αρχικές (πολλές) αντιρρήσεις της κάμφθηκαν όταν εξήγησα με λεπτομέρειες την αποστολή μας σε εκείνη και τα παιδιά μας. Έτσι αγάπησε κι εκείνη την προσπάθειά μου και με στήριξε πάρα πολύ ψυχολογικά όσο ήμουν εκεί και επίσης ανέλαβε όλη την υλικοτεχνική προετοιμασία μου πριν φύγω, στην Αθήνα. Δεν πας με πουκάμισα επάνω στα 8000 μέτρα (γέλια). Χρειάζεσαι τρομακτικά, αδιανόητα logistics. Χρειάζεσαι το ειδικό γάντι, το ειδικό σώβρακο, την πουπουλένια φόρμα (που δεν τα βρίσκεις πουθενά στην Ελλάδα εννοείται). Έναν ολόκληρο εξοπλισμό που είναι κατά κύριο λόγο δυσεύρετος και πάρα πολύ ακριβός. Οι άνθρωποι που ασχολούνται με αυτό προγραμματίζουν την ανάβασή τους 2 χρόνια πριν. Εμείς προγραμματίσαμε και καταφέραμε να προετοιμαστούμε για την ανάβαση μέσα σε 2 μήνες.
  • Ένιωσες φόβο πολλές φορές; Τι έκανες για αυτό; Συνέχεια φοβόμουν. Η δοκιμασία ήταν συνεχής και αδυσώπητη. Όμως το πάθος για την κορυφή κερδίζει σε έδαφος το φόβο. Είναι τρομακτικά δυνατό συναίσθημα. Δύσκολα περιγράφεται. Όταν επιστρέφεις από τον παγετώνα Κούμπου που είναι ίσως το πιο επικίνδυνο κομμάτι της ανάβασης καταλαβαίνεις ότι κάνεις κάτι εντελώς ιδιαίτερο και σε πιάνει η ανασφάλεια μήπως δεν τα καταφέρεις να αγγίξεις την κορυφή η οποία γιατί πλέον είναι πολύ σημαντική για σένα. Από αυτό το σημείο και μετά λοιπόν, κάθε κακουχία είτε σωματική είτε ψυχική ισοφαρίζεται με το πάθος για την κορυφή.

skini everest

  • Μέχρι ποιο σημείο σας συνόδευαν οι οδηγοί σας (οι σέρπα); Μέχρι την κορυφή βέβαια. Ο ένας τους είχε ήδη ανεβεί 6 φορές (ήταν η έβδομη), ο άλλος ήταν η δεύτερη φορά του και ο άλλος ήταν η πρώτη του φορά. Στο κομμάτι της ανάβασης από το Camp III και επάνω φορούσαν και αυτοί οξυγόνο. Από τις αποστολές που έχουν γίνει στο Έβερεστ γύρω στο 8% ήταν χωρίς οξυγόνο. Πριν το final push λοιπόν – τα τελευταία 850 μέτρα από το Camp IV προς την κορυφή – κάθεσαι απλώς στη σκηνή σου μερικές ώρες για να ξεκουραστείς. Απλώς βγάζεις τις μπότες σου δηλαδή. Εμείς είμασταν πραγματικά εξαντλημένοι από την προσπάθεια γι’ αυτό καθυστερήσαμε πολύ την αναχώρησή μας για την κορυφή, ενάντια στις υποδείξεις των οδηγών μας. Αντί λοιπόν για τις 7 το απόγευμα που ήταν προγραμματισμένο να ξεκινήσουμε (υπολογίζεις να κάνεις 12 ώρες τα 850 μέτρα) φύγαμε 10 το βράδυ. Πρέπει να υπολογίσεις και 8-9 ώρες κατάβαση. Είναι απαραίτητο να γίνουν όλα αυτά συγκεκριμένες ώρες γιατί μετά χαλάει ο καιρός και κινδυνεύει άμεσα η ζωή σου. Τα ψηλά βουνά έχουνε από το μεσημέρι και μετά θύελλες. Το βράδυ όμως είναι καλά. Εμείς εξαντλήσαμε τα περιθώρια ασφάλειας και ευτυχώς τα καταφέραμε.
  • Η εμπειρία της ανάβασης ήταν όμορφη; Ήταν χρήσιμη; Πολύ χρήσιμη, μοναδικής ομορφιάς. Και πάνω από όλα μια εμπειρία που σε αλλάζει σαν άνθρωπο. Δεν μπορώ να σου προσδιορίσω τι ακριβώς έχει αλλάξει επάνω μου αλλά σίγουρα έχει αλλάξει κάτι. Και αυτό που έχει αλλάξει, έχει αλλάξει πολύ. Μία χαρακτηριστική αίσθηση είναι ότι μετά την ανάβαση, τα επίπεδα αυτοπεποίθησης που έχω πλέον σαν άνθρωπος είναι 10πλάσια από ότι ήταν πριν. Και όταν λέω αυτοπεποίθηση δεν εννοώ τον τρόπο που παρουσιάζεσαι στους άλλους, δεν νομίζω ότι μου έλλειπε ιδιαιτέρως αυτού του είδους η αυτοπεποίθηση. Αυτό που αλλάζει είναι αίσθηση ότι μπορείς να βάλεις έναν στόχο και να τον καταφέρεις, ακόμα και αν εκ πρώτης όψεως μοιάζει αδύνατον. Η λέξη αδύνατον είναι πια για μένα κενή περιεχομένου. Δεν υπάρχει κάτι το οποίο να είναι αδύνατον.

everest ouranos (640x480)

  • Είδα στο διαδικτυακό ημερολόγιο της αποστολής να αποκαλείτε ο ένας τον άλλο (ο Αντώνης κι εσύ) σχοινοσύντροφο. Μπορείς να μου πεις περισσότερα γι’ αυτό; Σχοινοσύντροφος είναι αυτός που δένεσαι μαζί του με σχοινί ώστε αν γλιστρήσει ο ένας, ο άλλος να τον κρατήσει μπήγοντας την ορειβατική σκαπάνη στον πάγο και συγκρατώντας έτσι και τους δύο. Όταν γλιστρήσει ο ένας και φύγει τότε ο άλλος μπορεί αν προλάβει να βάλει κόντρα. Βέβαια αυτό σημαίνει ότι αν γλιστρήσει ο ένας και ο άλλος δεν προλάβει να βάλει την κόντρα, πεθαίνουν και οι δύο. Γι’ αυτό και οι σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στους σχοινοσυντρόφους είναι σχέσεις που δεν τις συναντάς ενδεχομένως σε κανένα άλλο σπορ επειδή ουσιαστικά δένεσαι με τη ζωή σου. Είναι τρομακτικά έντονο συναίσθημα.
  • Τι σημασία έχει για σένα η πειθαρχία; Ο Αντώνης Συκάρης έγραφε συχνά για σένα στο ημερολόγιο ανάβασης ότι σε θαυμάζει για το πόσο πειθαρχημένος είσαι. Είμαι πολύ πειθαρχημένος όταν βάζω έναν στόχο. Επίσης είμαι πολύ πειθαρχημένος γιατί έχω πολύ ισχυρό αίσθημα ευθύνης. Γιατί δεν πειθαρχείς μόνο για να φτάσεις στην κορυφή, πειθαρχείς για να μείνει ζωντανός ο σχοινοσύντροφός σου. Γιατί αν εσύ δεν μπορείς να ανταπεξέρθεις στις δυσκολίες του βουνού δεν θα κάνεις κακό μόνο σε σένα, θα κάνεις κακό και σε αυτόν που σε δένει – θα τον πάρεις μαζί σου στο θάνατο. Πρώτα πρέπει να εξασφαλίσεις ότι κάνεις μια προετοιμασία στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων σου ώστε να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις στη βασική σου υποχρέωση που είναι να μην είσαι βάρος σε αυτόν που δένεσαι (κυριολεκτικά, με σχοινί) μαζί σου. Η δική μου λογική ήταν ότι αν δεν κατάφερνα να βοηθήσω το σχοινοσύντροφό μου, τουλάχιστον να μην τον επιβαρύνω και να μην γίνω αφορμή να διακινδυνεύσει ούτε η ζωή του ούτε η επιτυχία της αποστολής του από εμένα. Νομίζω ότι σε αυτό το πράγμα αποδείχθηκε ότι είχα μεγάλα αποθέματα πειθαρχίας και γι’ αυτό και ανεβήκαμε μέχρι την κορυφή.

Ενώ τα λέγαμε αυτά χτύπησε το κινητό του Μάικ και άθελά μου άκουσα μια προσωπική συζήτηση. Όταν έκλεισε μου είπε «Ε, τώρα ξέρεις και τον επόμενο στόχο μας. Όπως άκουσες θα ανεβούμε τον βράχο του Γιβραλτάρ, από εκεί θα κολυμπήσουμε μέχρι την απέναντι ακτή της Αφρικής και μετά θα ανεβούμε στην κορυφή του Άτλαντα, στο Μαρόκο».

Εύχομαι στον Μάικ καλή επιτυχία και καλή διασκέδαση σε αυτό το προσωπικό «τρίαθλο». Εσένα, ποια είναι η δική σου κορυφή;

Όλες οι φωτογραφίες αυτής της ανάρτησης προέρχονται από τον Μάικ Ευμορφίδη, τον Αντώνη Συκάρη και το Mount Everest The Greek Expedition 2017. 

Συνεχίστε την ανάγνωση

Τα θέατρά μου: Δεσποινίς Τζούλια

Το «Δεσποινίς Τζούλια» του Στρίντμπεργκ οι θεατρόφιλοι φαντάζομαι το ξέρετε. Τη βραδιά της γιορτής του μεσοκαλόκαιρου, νεαρή, ατίθαση και πλουσία κόρη την πέφτει στον υπηρέτη της, οι δυο τους παίζουν ένα παιχνίδι γοητείας και χειραγώγησης, περνάνε μαζί μια νύχτα σεξ και πάθους για να πάρει τελικά εκείνη το σκληρό μάθημα ότι και οι υπηρέτες μπορούν να χρησιμοποιούν τους «κυρίους» τους.

julia

Αυτή τη φορά ωστόσο το είδα παιγμένο από ένα ερασιτεχνικό θίασο που σέβεται πολύ τον εαυτό του και πολύ το ευχαριστήθηκα. Οι ηθοποιοί έχουν και πάθος, και κέφι και φρεσκάδα. Ερμηνεύουν η Μαρία Κουρή, ο Διονύσης Ακτύπης και η Νάνσυ Ζαφείρη που συμμετέχουν στο θεατρικό εργαστήρι της COCO-MAT που συντονίζει ο απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης και υπεύθυνος ποιοτικού ελέγχου στην COCO-MAT Διονύσης Ακτύπης. Σκηνή το εκάστοτε κατάστημα της COCO-MAT που φιλοξενεί την παράσταση. Κάπως έτσι μάλιστα τα προς πώληση τραπέζια, καρέκλες και κρεβάτια αποκτούν μια δεύτερη, νέα ζωή. Οι θεατές διαλέγουν κρεβάτι, καρέκλα ή σκαμπουδάκι και απολαμβάνουν την παράσταση.

Ανάμεσα στο κοινό ήταν οι «συμμαθητές» των ηθοποιών από το θεατρικό εργαστήρι, φίλοι, περίεργοι σαν κι εμένα και κάποιοι περαστικοί. Η παράσταση είναι χωρίς εισιτήριο και μετά το χειροκρότημα υπάρχει κέρασμα για το κοινό. Το καλύτερο απ’ όλα όμως είναι ότι αυτή η θεατρική ομάδα που λειτουργεί με εβδομαδιαίες συναντήσεις είναι ανοιχτή σε οποιονδήποτε θέλει να δοκιμάσει τις υποκριτικές του ικανότητες.

Έχει μείνει ακόμα μία παράσταση, αύριο 9 Δεκεμβρίου στις 19:00 στο κατάστημα του Αμαρουσίου, Κηφισίας 193. Σπεύσατε!

Πληροφορίες για το θεατρικό εργαστήρι, Διονύσης Ακτύπης 210 62 51 971 workshops@coco-mat.com

 

 

Συνεχίστε την ανάγνωση

Για ένα μαξιλάρι

Όλα ξεκίνησαν από ένα ρετρό ραδιόφωνο με ξύλινη επένδυση που έκανα δώρο στον εαυτό μου όταν χώρισα από μια μακροχρόνια σχέση. Λοιπόν το ραδιόφωνο αυτό έμεινε στο κουτί του για δύο χρόνια. Ο λόγος; Επειδή δεν υπήρχε στο υπνοδωμάτιο ελεύθερη επιφάνεια για να το ακουμπήσω. Είχα μετατρέψει την κρεβατοκάμαρά μου στην αποθηκευτική ζώνη του σπιτιού. Ό,τι περίσσευε και δεν χωρούσε αλλού κάποια στιγμή ερχόταν στο δικό μου δωμάτιο. Επιπλέον, είχα αποκτήσει την κακή συνήθεια να ξεντύνομαι και να αφήνω ρούχα πάνω στο διπλό μου κρεβάτι – στο μισό που δεν χρησιμοποιούσα.

radio_retro

Ένιωθα σαν ελεύθερη πολιορκημένη. Δοκίμασα διάφορες τεχνικές για να πείσω τον εαυτό μου να τακτοποιήσει αλλά επειδή είμαι φύσει ακατάστατη μετά από λίγο έπεφταν στο κενό. Χρειαζόμουν ένα ισχυρό κίνητρο-δόλωμα και αυτό ήταν η εικόνα του ραδιοφώνου δίπλα στο κρεβάτι μου να με νανουρίζει όπως την εποχή που ήμουνα έφηβη. Και όπως δεν ήθελα απλώς να το ακουμπήσω μέσα στη θάλασσα της ακαταστασίας μου σιγά-σιγά έκανα την ανάγκη φιλοτιμία όπως λέμε και άρχισα να μαζεύω τη συλλογή ετερόκλητων αντικειμένων μου, άλλα τα στρίμωξα σε κουτιά μέσα σε ντουλάπες και άλλα τα χάρισα. Κι έπειτα απίθωσα με τρυφερότητα το καινούριο μου ραδιόφωνο πάνω στην καθαρή και άδεια πλέον επιφάνεια του μικρού μου κομοδίνου. Το νέο αντικείμενο του πόθου μου αποδείχθηκε ότι έχει πολύ καλή λήψη και ευχαριστιέμαι πολύ να ανακαλύπτω ξανά τις συχνότητες των FM και να αποκοιμιέμαι τα βράδια με σαγηνευτικές ραδιοφωνικές φωνές και αγαπημένα τραγούδια.

maxilari_cocomat_3

Άμα ξεκινήσω όμως δεν σταματάω. Μου άνοιξε η όρεξη για βελτιώσεις. Μετά πήραν σειρά τα μαξιλάρια. Το προσκέφαλό μου ήταν αμφίβολης ποιότητας, και κακοπαθημένο. Ως επαγγελματίας γραφιάς (μεταφράστρια και blogger) έχω έναν μόνιμα καταπονημένο τράχηλο και θα με ακούσεις συχνά να κάνω κρακ-κρακ-κρακ τον αυχένα μου. Στη διάρκεια του ύπνου μου συχνά στριφογύριζα τελευταία βάζοντας το μαξιλάρι εναλλάξ οριζοντίως, καθέτως, διπλωμένο στα δύο και στην τελευταία στάση μετά από λίγο πιανόμουν γιατί γινόταν πολύ χοντρό οπότε συνέχιζα την κατάκλιση μπρούμυτα με το μαξιλάρι πάνω από το κεφάλι για να… ισιώσω. Χρειαζόμουν κάτι που να είναι ούτε πολύ λεπτό αλλά ούτε και πολύ χοντρό επειδή είμαι μικροκαμωμένη με στενές, σχεδόν παιδικές πλάτες. Σε άλλες εποχές και περιστάσεις που έπρεπε να ντύνομαι με όλους τους τύπους ο καημός μου ήταν ότι δεν έβρισκα στα μαγαζιά σακάκι στα μέτρα μου, όλα μου έπλεαν στους ώμους οπότε όποιο και αν διάλεγα έμοιαζε ελεημοσύνη από κάποια μεγαλύτερη γενναιόδωρη θεία. Η χαρά μου ήταν όταν ανακάλυψα στον έναν χρόνο που έζησα στην Αγγλία τη σειρά ρούχων petite για μικροκαμωμένες γυναίκες που λάνσαραν τα περισσότερα πολυκαταστήματα της σειράς. Δεν είχαν μόνο κοντύτερα μανίκια και στριφώματα αλλά επιτέλους είχαν στενότερη φόρμα στις ωμοπλάτες.

Όμως άσε τους Βρετανούς (που μας κουνήσανε έτσι κι αλλιώς το μαντήλι) και πάμε στα καθ’ ημάς. Ανακάλυψα σχεδόν συγκινημένη στα ράφια της ελληνικής Coco-Mat μαξιλάρια «για χρήστες με μικρές ωμοπλάτες». Επιτέλους εμείς οι μινιόν δικαιωθήκαμε. Επειδή όμως άλλο τα λόγια κι άλλο τα έργα ανέλαβα να δοκιμάσω το μαξιλάρι και να μοιραστώ τις εντυπώσεις μου. Καταρχήν όλα τα μαξιλάρια που φτιάχνει η εταιρεία χωρίζονται σε 2 οριζόντια διαμερίσματα με τα φερμουάρ τους, το αυχενικό ρολό που υποστηρίζει το λαιμουδάκι σου και το υπόλοιπο μαξιλάρι. Και επειδή μπορείς να προσθαφαιρέσεις υλικό γέμισης (φυσικό καουτσούκ, μαλλί, πούπουλα χήνας) κατά βούληση, όλα τα μαξιλάρια μπορούν να προσαρμοστούν σε πιο petite εκδόσεις ανθρώπινων σωμάτων. Αφού με πέρασαν στο κατάστημα από ολόκληρη συνέντευξη για το πώς είναι το στρώμα μου (σκληρό) και σε ποια στάση συνηθίζω να κοιμάμαι μου έδωσαν να δοκιμάσω ένα σωρό μαξιλάρια ξαπλώνοντας με ανάσκελα, μπρούμυτα και πλαγίως σε ένα από τα πολλά κρεβάτια της έκθεσης.

kaoutsouk

Τελικά έφυγα με ένα μαξιλάρι γεμισμένο με νιφάδες φυσικού καουτσούκ που είναι σχετικά ντούρο και ενδείκνυται για κατόχους σκληρών στρωμάτων. Έκανα το πείραμα των 30 ημερών (είναι γνωστό ότι με ενδιαφέρουν τα πειράματα για τον ύπνο) και κάθε πρωί που ξυπνούσα παρατηρούσα την αίσθηση στον αυχένα μου. Και ναι, από την πρώτη κιόλας εβδομάδα άρχισαν να μειώνονται οι ενοχλήσεις. Και να ακούω περισσότερη μουσική ξαπλωτή. Από το καινούριο μου ραδιόφωνο. Ο σβέρκος μου κάνει ακόμα κρακ-κρακ-κρακ όταν έχω δουλέψει πολλές ώρες όμως όταν ξυπνάω φρέσκια το πρωί δεν έχει ούτε πόνο ούτε πιάσιμο. Έτσι ξεκινάω τη μέρα μου με ένα πριμ. Ξεθαρρεύοντας, άρχισα να χρησιμοποιώ το νέο μου μαξιλάρι και καθιστή για διάβασμα (αυτό δεν ξέρω αν προβλέπεται από το εγχειρίδιο χρήσης). Αν χρειαστεί να κάνω το μαξιλάρι μου πιο τσουπωτό μπορώ να πάω στο κατάστημα και να ζητήσω λίγη γέμιση ακόμη. Έχουν εκεί ένα ολόκληρο κάρο γεμάτο λαχταριστές λευκές νιφάδες καουτσούκ και μια σέσουλα. Είναι μούρλια να βυθίζεις την παλάμη σου μέσα στο εύκαμπτο υλικό και να οσφραίνεσαι τη λεπτή μυρωδιά του φυσικού αυτού υλικού. Ένιωσα μια πελώρια παρόρμηση να βουτήξω ολόκληρη μέσα – χωράω, γιατί όπως είπαμε είμαι και petite!

Η σημερινή ανάρτηση έχει γίνει σε συνεργασία με την εταιρεία προϊόντων ύπνου Coco-Mat.

Save

Save

Save

Save

Συνεχίστε την ανάγνωση