Όταν ο γιος μου έκανε τα μαθήματά του για το σχολείο, είχε 5-6 ανοιχτά παράθυρα στον υπολογιστή του, το σήμα του Instant Messenger αναβόσβηνε συνέχεια, το κινητό του χτυπούσε κάθε τόσο και «κατέβαζε» μουσική και έβλεπε τηλεόραση με την άκρη του ματιού του. Δεν ξέρω αν κατάφερνε να κάνει τα μαθήματά του όμως απ’ ότι μπορούσα να δω ο γιος μου διοικούσε μια αυτοκρατορία, οπότε δεν με πείραζε αν τελικά δεν έκανε τα μαθήματά του.

Σας θυμίζει κάτι αυτή η περιγραφή; Δεν το έχω γράψει εγώ αλλά ο sir Ken Robinson για τον γιο του Τζέιμς στο βιβλίο του The Element: How Finding Your Passion Changes Everything. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι συμπτωματική!

Δεν προσπαθώ να απαξιώσω τη σοβαρή μελέτη, την κοπιώδη προσπάθεια ή την συνειδητή προσπάθεια για αριστεία. Απλώς καλό να είναι να γνωρίζουμε ότι η πραγματικότητα επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις. Και ξέρω, ότι μέρες που είναι – εξετάσεις γυμνασίου, λυκείου, πανελλήνιες εξετάσεις για το πανεπιστήμιο – πολλοί γονείς εφήβων στην Ελλάδα περνάτε (περνάμε) δύσκολα, ζείτε (ζούμε) σε εμπόλεμη ζώνη στο σπίτι για διαφωνίες στον τρόπο και τον χρόνο της μελέτης, έχετε (έχουμε) τρικυμία στο κρανίο.

Εμείς οι γονείς λοιπόν, και οι δάσκαλοι και όλοι οι σημαντικοί για τα παιδιά ενήλικες ας καταγράφουμε στο χαρτί και στην καρδιά μας κάθε βήμα προόδου των μεγάλων παιδιών μας, ας διατηρούμε την εμπιστοσύνη μας στη ζωή και στους εφήβους μας, ας τους προσφέρουμε ενθάρρυνση και καθοδήγηση (ακόμα κι αν φαίνεται ότι τη γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια) και ας διατηρούμε την ανθρωπιά και το χαμόγελό μας μέσα στην αγριάδα και την ορμητικότητα της εφηβείας. Η μάθηση απλώς αλλάζει πρόσωπο.

Peace sign on!