Είμαι βέβαιη ότι οι περισσότεροι από εσάς τώρα κόβετε λουλούδια στους αγρούς ή ρίχνετε βοτσαλάκια στη θάλασσα. Όμως την Τρίτη τέρμα το πασχαλινό πενθήμερο, θα πάρετε τον δρόμο του γυρισμού προς την πόλη. Και τότε θα είστε λιγότερο ενθουσιώδεις και περισσότερο κουρασμένοι απ’ όσο ξεκινήσατε. Γι’ αυτό εσείς οι οδηγοί (σημείωση: κι εγώ οδηγός είμαι) να είστε διπλά και τρίδιπλα προσεχτικοί στον δρόμο.
Βάλτε τα παιδιά στα ειδικά καθισματάκια – δεν πειράζει, ας σκούζουν. Φορέστε κράνη οι των δικύκλων, ζώνες ασφαλείας οι των τετράτροχων, ιδιαίτερα αυτοί των πίσω καθισμάτων οι οποίοι λέει έχουν 7 φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να «βγουν» από το μπαρμπρίζ σε περίπτωση σύγκρουσης. Δεν τα λέω εγώ, τα είπε ο ραλίστας-θρύλος της δεκαετίας του ‘70 και του ’80 Ιαβέρης (κατά κόσμο Τάσος Μαρκουΐζος) σε μια εκδήλωση πληροφόρησης των μαθητών γυμνασίου και λυκείου για την οδική ασφάλεια στα εκπαιδευτήρια Ο Πλάτων.
Καυστικός και γλαφυρός μαζί δήλωσε ότι η άδεια οδήγησης του αυτοκινήτου είναι άδεια οπλοφορίας και το αυτοκίνητο μετατρέπεται σε όπλο μόλις το «βλήμα» μπει μέσα.
Επισήμανε ότι η παραβίαση ερυθρού σηματοδότη (βλέπε κόκκινο φανάρι) δεν αποτελεί αιτία θανάτου αλλά σύμπτωμα της απύθμενης ανθρώπινης βλακείας. Της ηλιθιότητας που ορίζει ότι μεγαλύτερη σημασία έχει να φτάσεις δυο λεπτά νωρίτερα στον προορισμό σου από το να φτάσεις αρτιμελής, εσύ και όσοι απαντήσεις στο διάβα σου.
Και μέχρι να θεραπευτεί η ανθρώπινη βλακεία εκείνος θα παίρνει σβάρνα τα σχολεία να μιλάει σε παιδιά και εφήβους. Να θυμίζει στους θερμόαιμους 16ρηδες ότι το κράνος δεν είναι μόνο για να αποτρέψει τα μυαλά να χυθούν στην άσφαλτο την κακιά την ώρα αλλά και για να επιτρέπει στον οδηγό κάθε ώρα και στιγμή να οδηγεί με ασφάλεια και μεγαλύτερη ταχύτητα (!) κόντρα στο βουητό του αέρα, το κεντρί της μέλισσας, το πετραδάκι που θα εκτοξευτεί από το ελαστικό του προπορευόμενου οχήματος. Να θυμίζει και στους γονείς ότι δεν ξαμολάμε τα παιδιά μας να αλωνίζουν λυτά ανάμεσα στα καθίσματα του αυτοκινήτου αλλά τα δένουμε στο ειδικό καθισματάκι. Ότι δεν ασχολούμαστε με το κινητό, τον φραπέ ή το τσιγάρο μας ως οδηγοί γιατί διασπάται η προσοχή. Ούτε βγαίνουμε στο αντίθετο ρεύμα στους στενούς ελληνικούς επαρχιακούς δρόμους προκειμένου να προσπεράσουμε με ανύπαρκτο ουσιαστικά κέρδος χρόνου γιατί μπορεί να δούμε τον χάρο με τα μάτια μας.
Πάνω απ’ όλα μου έμεινε η προτροπή του Ιαβέρη να θυμίζουμε κάθε φορά στον εαυτό μας πόσο μοναδικοί, αναντικατάστατοι, λατρεμένοι και ανεκτίμητοι είμαστε για τα παιδιά μας, τους γονείς μας και τους άλλους που μας αγαπούν πριν εφαρμόσουμε τη ζώνη ασφαλείας και πιάσουμε νηφάλιοι το τιμόνι. Εσένα πόσες αγκαλιές σε περιμένουν όταν γυρίσεις απόψε ΖΩΝΤΑΝΟΣ στο σπίτι;
