Τα κυριακάτικα μεσημέρια του αθηναϊκού καλοκαιριού ξυπνάει κάποτε μέσα μου το ανήσυχο παιδί που δεν ήθελε άλλοτε να κοιμηθεί. Τότε ανακατώνω ντουλάπια, σκαλίζω συρτάρια και κάθε φορά ξετρυπώνω και κάποιον «λαγό». Αυτήν τη φορά βρήκα ένα κομψό κουτί από τη λαμπάδα που είχε χαρίσει στον γιο μου η νονά του πριν από δυο-τρία χρόνια και το είχα βρει υπερβολικά όμορφο για να το πετάξω. Το άνοιξα, το έκλεισα, το στριφογύρισα στα χέρια μου εξετάζοντας πιθανές χρήσεις. Χμ, μακρύ και στενό: βελόνες πλεξίματος; Δεν έχω. Μακαρόνια; Δεν κλείνει καλά, χώρια που δεν χωράει ούτε μισό πακέτο. Μολύβια και στυλό; Ίσως, αλλά έχουμε αρκετές μολυβοθήκες ήδη. Και τότε έλαμψε η ιδέα: η ασημιά μπάρα του αλουμινόχαρτου! Το τσεκάρισα αμέσως και βρήκα ότι το παίρνει μια χαρά. Από εμφάνιση σκίζει μόνο που δεν κόβεται τόσο εύκολα όσο στη συσκευασία του. Δύο λύσεις υπάρχουν γι’ αυτό: χρησιμοποιούμε ψαλίδι/μαχαίρι ή κόβουμε το πριονωτό κομμάτι από τη συσκευασία του εμπορίου και το κολλάμε στο κουτί της λαμπάδας. Τώρα που είστε στα εξοχικά, όλο και κάποιο κουτί λαμπάδας θα έχει ξεμείνει από προηγούμενη Ανάσταση. Think out of the box!
2 Σχόλια
χιχιχιιχι
αφού του βρήκες χρήση.. 🙂
Όχι που θα μου ξέφευγε!