Catproof

Η δεσποσύνη με την ουρά είναι το alter ego μου, η Ατρόμητη. Τον Αύγουστο κλείνει τα τρία, δεν ξέρω την ακριβή της ηλικία σε ανθρώπινα χρόνια, πάντως είναι προς το τέλος της εφηβείας. Την πήραμε στο σπίτι μας οχτώ εβδομάδων, μια χνουδωτή μαύρη μπαλίτσα με άσπρη μάσκα στο πρόσωπο και διάσπαρτες σκληρές άσπρες τρίχες που πρόβαλλαν με αυθάδεια, σαν κεραίες, μέσα από το σκούρο στιλπνό γουναρικό. Αφού πέρασε τις πρώτες δύο μέρες πάνω στον καναπέ του καθιστικού, άφησε μια για πάντα τις ντροπές και άρχισε να εξερευνά με τόλμη κάθε γωνιά του νέου της βασιλείου, του οποίου σύντομα εμείς θα γινόμασταν υπήκοοι. Έδειξε αμέσως εκτίμηση για τις ηλεκτρονικές συσκευές. Αμέσως της γυάλισε ο εκτυπωτής μου λόγω των μυστηριωδών ήχων του. Πάνω στον χρόνο είχε πλέον μεταμορφωθεί σε μια ψιψινάρα ολκής και τα συχνά πηδήματά της πάνω στον εκτυπωτή στάθηκαν ολέθρια για το μηχάνημα που ήδη μετρούσε μια πενταετία ζωής. Κάπου εκεί αναγκάστηκα να αλλάξω μηχάνημα. Στη συνέχεια όμως, έπρεπε να καταστρώσω σχέδιο προστασίας για το νέο μου μηχάνημα. Ένας πολυμήχανος φίλος βρήκε τη λύση. Θα χρησιμοποιούσα το κουτί του εκτυπωτή ως προστατευτικό καπάκι – κόβοντας ένα μικρό άνοιγμα για τα καλώδια. Όπερ και εγένετο. Κατόπιν εγώ ανέλαβα την καλλιτεχνική του επιμέλεια.

Και ιδού το αποτέλεσμα: ανφάς, προφίλ… και με τη γάτα επικεφαλής. Μετράει ήδη ενάμισι χρόνο ζωής… και αντέχει. Συχνά μάλιστα η Ατρόμητη το προτιμάει για τη σιέστα της όσο εγώ πληκτρολογώ. Αν έχετε ατίθασες γάτες ή άλλα απείθαρχα ζωντανά… δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε!