Τον κτηνίατρο της Σύρου Μανώλη Βορρίση σας στον έχω συστήσει μέσα από μια χορταστική συνέντευξη που μου έδωσε πέρσι. Σήμερα γράφει εκείνος αντί για μένα αυτό το πολύ όμορφο κειμενάκι:
Από την πλατεία Ηρώων αρχίζουν τα νεοκλασικά σπίτια της πόλης του Ερμή. Κατευθυνόμενος προς το κέντρο της Ερμούπολης με το αμάξι σήμερα το βράδυ, μετά τη δουλειά, μπορούσα να τα θαυμάζω. Τώρα το Σεπτέμβρη που η καλοκαιρινή κίνηση έχει σπάσει απότομα μπορείς να τα χαζέψεις λίγο καλύτερα σε αντίθεση με την προηγούμενη περίοδο που οι δρόμοι κατακλύζονταν από μηχανοκίνητα και πεζούς και το βλέμμα ήταν μόνο στο δρόμο. Άλλο ένα φθινόπωρο μας περιμένει να το περπατήσουμε και η πόλη ηρεμεί.
Έφτασα μέχρι την πλατεία και με τα πόδια ανέβηκα μέχρι τη Μεταμόρφωση έχοντας στο ένα χέρι ένα κλουβί με ένα γατάκι 479 γραμμαρίων. Το λένε Ρόρυ. Στο άλλο χέρι έχω την κούραση της ημέρας και στο μυαλό λαχτάρα να ρουφήξω μια γρήγορη μπύρα στο Ελληνικό Καφενείο και να πάω σπίτι να προλάβω τον μπομπιρίδη πριν πέσει για ύπνο. Στα σκαλιά της Μεταμόρφωσης συναντώ μια άγνωστη κοπέλα. Αυτούς τους άγνωστους γνωστούς από το FB. Της παραδίδω το Ρόρυ να τον προσέχει μέχρι να μεγαλώσει και να πετάξει με το αεροπλάνο στη Γερμανία, στο καινούργιο του σπίτι που ανυπομονεί να τον γνωρίσει. Την ευχαριστώ για τη συμμετοχή και φεύγω. Θέλω να την ευχαριστήσω 100 φορές, να την φιλήσω άλλες τόσες.
Πάλι τα νεοκλασικά δεξιά και αριστερά μέχρι το καφενείο. Η σκέψη αυτόματη. Τι κάνει όμορφη αυτή την πόλη; Οι άνθρωποι της είναι η αυτόματη απάντηση. Είτε ξένοι, είτε ντόπιοι, είτε φοιτητές, είτε άσπροι, είτε μαύροι, είτε πορτοκαλί. Πολύ χάρηκα που σε γνώρισα Κορίνα.
Υπεράνθρωπος είναι οι πολλοί άνθρωποι.
Τι ακριβώς θα κάνει η Κορίνα; Θα αναλάβει την αναδοχή (foster) ενός μέχρι τώρα αδέσποτου γάτου. Η αναδοχή λοιπόν είναι η προσωρινή φιλοξενία σε ένα σπίτι μιας γάτας που διασώθηκε από το δρόμο μέχρι να έρθει η στιγμή που θα μετακινηθεί μόνιμα στο κανονικό, μόνιμο σπίτι της.
Από τη μία, είναι καλό για το αδέσποτο ζώο επειδή έτσι έχει χρόνο να ενταχθεί καλύτερα στο ανθρώπινο περιβάλλον και ζει σε ευχάριστες συνθήκες και όχι μέσα σε ένα κλουβί ιατρείου, καταφυγίου ή κλινικής. Από την άλλη, είναι καλό για εμάς που ασχολούμαστε με τη διάσωση αδέσποτων ζώων γιατί ανακουφίζει τις δομές φιλοξενίας των ζώων και αφαιρεί βάρος χρόνου και χρήματος από τους άμεσα εμπλεκόμενους στη διάσωση των ζώων. Το δίκτυο των εθελοντών αναδόχων δημιουργεί μια ανθρώπινη αλυσίδα διάσωσης, μια αλυσίδα ζωής και μάλιστα μιας ζωής καλύτερης ποιότητας.
Αυτή η φιλοξενία μπορεί να διαρκέσει από λίγες μέρες μέχρι δύο μήνες ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες. Ο ανάδοχος «γονιός» αποφασίζει πόσες ημέρες/εβδομάδες μπορεί να φιλοξενήσει το ζώο στο σπίτι του. Φυσικά τον επιλέγουμε με κριτήριο να είναι υπεύθυνος, να έχει ασφαλές σπίτι για το ζώο και να μην έχει άλλα 20 ζώα στο σπίτι του.
Αν θέλεις κι εσύ να συνεισφέρεις στην αλυσίδα της αναδοχής και της υιοθεσίας επικοινώνησε με τον Μανώλη Βορρίση.
1 Σχόλιο