Ο κύκλος του φωτός

Λοιπόν όσο μεγαλώνω παρατηρώ πόσο πολύ με επηρεάζει ο κύκλος του φωτός στη φύση, οι ώρες που ο ήλιος φωτίζει τη ζωή μου κατά τη διάρκεια του χρόνου.

Με το που μπαίνει ο Μάρτιος κάνω μεγάλες χαρές γιατί γίνεται αισθητό το μεγάλωμα της ημέρας. Όταν μάλιστα αλλάζουμε σε ρύθμιση θερινής ώρας λίγο μετά την εαρινή ισημερία, νιώθω ότι μου κάνουν ένα μεγάλο δώρο! Και στενοχωρήθηκα τελευταία που διάβασα κάπου ότι τα μεγάλα κεφάλια σκέφτονται να καταργήσουν  τη θερινή ώρα. Απολαμβάνω τις μεγάλες ημέρες της άνοιξης και του καλοκαιριού και φροντίζω να μην υπάρχει ημέρα που να μην κάνω έστω έναν εικοσάλεπτο περίπατο στη γειτονιά μου.

Το γλυκό, διακριτικό φως του Σεπτέμβρη και του Οκτώβρη προσφέρεται για μακρινές βόλτες, τρέξιμο στο άλσος, εξερευνήσεις στην πόλη, πεζοπορίες στο βουνό. Και οι ημέρες σιγά-σιγά μικραίνουν υπενθυμίζοντάς μου μελαγχολικά ότι οι ημέρες του φωτός τελειώνουν. Και τότε έρχεται το τελικό χτύπημα: η χειμερινή ώρα που εφαρμόζεται την τελευταία Κυριακή του Οκτώβρη. Τα απογεύματα από εδώ και πέρα είναι συνυφασμένα με τη νύχτα. Βέβαια, κρύβει ένα μικρό δωράκι: ξημερώνει πιο νωρίς το πρωί και είναι ευφορία για μένα να ξυπνώ με το φως του ήλιου. Το μυαλό ήδη αρχίζει να τρέχει προς τα Χριστούγεννα, ή Δωρούγεννα όπως τα λέει μια ψυχή, μια που όλοι μας (ακόμα και αυτοί που δεν το παραδέχονται) ορίζουμε αυτήν τη γιορτή με αυτά που θα δώσουμε/δεν θα δώσουμε και θα πάρουμε/δεν θα πάρουμε ως αποδείξεις της αγάπης που προσφέρουμε και δεχόμαστε. Την πιο σκοτεινή νύχτα του χρόνου λοιπόν, στο χειμερινό ηλιοστάσιο, παρηγοριόμαστε με δώρα σε αστραφτερά περιτυλίγματα, φιλιά, αγκαλιές και άλλες τρυφερότητες.

Και μετά, μπαίνουμε στον πιο σκοτεινό – γι’ αυτό και πιο δύσκολο για μένα – μήνα του χρόνου, τον Ιανουάριο. Ε, εκεί απλώς βάζω το κεφάλι κάτω και δουλεύω. Επίσης διαβάζω πολύ πράγματα που μου αρέσουν για παρηγοριά και μετράω τις ημέρες που μένουν για την άνοιξη. Μέσα στον Φεβρουάριο το φως αρχίζει δειλά-δειλά να αυξάνεται και ανθίζουν οι αμυγδαλιές αυξάνοντας τις ελπίδες και τις προσδοκίες για τη ζωή.

Με την είσοδο του Μάρτη η ζωή αρχίζει πάλι να μου χαμογελάει, η εαρινή ισημερία είναι προ των πυλών και ξεκινάει πάλι από την αρχή ο κύκλος του φωτός. Μήπως είμαι παγανίστρια και δεν το ξέρω;