29 ημέρες μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο η μέρα μεγαλώνει συστηματικά και φανερά, σαν τον υάκινθο που έχουμε στο γλαστράκι.
Είναι η πρώτη χρονιά που το αισθάνομαι, είχα πάντα τον Ιανουάριο για σκοτεινό μήνα, αντιλαμβανόμουν το μεγάλωμα της ημέρας όταν πια έμπαινε Φλεβάρης.
Το φως του ήλιου είναι η μεγαλύτερη χαρά και παρηγοριά των ημερών.
Είναι ευεργετικό για τους ανθρώπους και κολακεύει τα παλιά κτίρια όπως οι πέρλες τις ηλικιωμένες κυρίες.
Ευγνώμων για τον ήλιο σε αυτή τη μεριά της Γης που τυχαινει να ζω.
