Οι Δευτέρες είναι από γεννησιμιού τους άχαρες. Κουβαλάνε βαρύ εργασιακό φορτίο, συνήθως ουχί ιδιαιτέρως δημιουργικό. Οι δημιουργικές ιδέες γεννιούνται Τρίτες, Τετάρτες, Σάββατα. Πάντως όχι Δευτέρες. Ευτυχώς για τις Δευτέρες υπάρχουν τα αστεία των συναδέρφων (ξέρουν αυτές!)
Σήμερα τηλε-εργάστηκα, μαγείρεψα κάτι μπιφτέκια της φούριας, άπλωσα δύο πλυντήρια. Έκανε διαολόκρυο και δεν περπάτησα μήτε μέχρι το σκουπιδοντενεκέ του απέναντι πεζοδρομίου να αποθέσω τα απορρίματα του τριημέρου. Θα περιμένουν έξω από την πόρτα μέχρι αύριο.
Ευτυχώς όμως έκανα γιόγκα (εξ αποστάσεως διδασκαλία), για τρίτη φορά μέσα στις τελευταίες 8 ημέρες (μπράβο μου!) και ανακινήθηκαν λίγο τα ζουμιά στο κορμί μου. Μάλιστα στο τέλος του μαθήματος, έπεσα σε τόσο βαθιά χαλάρωση που δεν πήρα είδηση ότι μου έσβησε το λάπτοπ που είχα εκτός μπρίζας γιατί δεν έφτανε το καλώδιο! (προφανώς στο τέλος της χαλάρωσης έριξα και μισή κουβέρτα ύπνο και το καλο-ευχαριστήθηκα-άσε τον δάσκαλο να γελάει!)
Στο τέλος της ημέρας ανακάλυψα τις προβολές της Ταινιοθήκης και είδα αυτό το ωραίο ταινιάκι-ντοκιμαντεράκι μικρού μήκους (13 λεπτά) για την Αθήνα γυρισμένο το 1964 από τον Θεόδωρο Αδαμόπουλο. Αναζωογονητικό, έχει και κάμποσα πλάνα παραλίας! Είναι διαθέσιμο μέχρι τις 30 Απριλίου.
Καλά και σήμερα λοιπόν!
