Το δικό μου Ελσίνκι – μέρος 1

Τελευταίο ταξίδι στο εξωτερικό: Ιούνιος του 2012. Όσοι με γνωρίζουν καλά ξέρουν ότι  αγαπώ πολύ να ταξιδεύω και ήταν απλώς οι δυσμενείς συγκυρίες που με κράτησαν τα πέντε τελευταία χρόνια  μακριά από αυτήν την αγαπημένη δραστηριότητα. Ωστόσο, η ανοιχτή πρόσκληση αγαπημένης φίλης που διαμένει στο Ελσίνκι (πρωτεύουσα της Φινλανδίας) μου έδωσε το σπρώξιμο που χρειαζόμουν για να ξαναμπώ στο χορό!

Έκλεισα λοιπόν το αεροπορικό μου  εισιτήριο τον Οκτώβριο του 2016 για να ταξιδέψω το Μάρτιο του 2017. Ο λόγος για αυτόν τον τόσο «εγγλέζικο» προγραμματισμό ήταν φυσικά οικονομικός μια που το εισιτήριο έτσι μου στοίχησε μόλις 130 ευρώ (αλερετούρ) ενώ αν ξαφνικά τώρα αποφασίσω ότι σε ένα μήνα από σήμερα πετάω στο Ελσίνκι με την ίδια ακριβώς πτήση το κόστος ξεπερνάει τα 300 ευρώ.

Έζησα καιρό με την ευχάριστη προσδοκία του ταξιδιού να μου γαργαλάει το πίσω μέρος του μυαλού κι έτσι όταν έφτασε η ώρα το απόλαυσα μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Ξεκινάω λοιπόν με πτήση της Aegean Air ένα μεσημέρι Δευτέρας. Στην υποδοχή του αεροπλάνου κυριαρχεί μια ενθουσιώδης και ελαφρώς εορταστική ατμόσφαιρα: Γιατί; Μα είναι η πρώτη απευθείας πτήση της σεζόν! (27 Μαρτίου) Βλέπετε, τους χειμερινούς μήνες (Σεπτέμβριο-Μάρτιο) δεν υπάρχουν απευθείας πτήσεις γι’ αυτήν την μικρή πρωτεύουσα του απόλυτου ευρωπαϊκού βορρά.

Εκτίμησα ιδιαίτερα τη σφραγίδα ελληνικότητας στο μενού της πτήσης: γιουβέτσι με κεφτεδάκια στο κυρίως πιάτο, συσκευασμένο βουτυράκι ελληνικής φίρμας, λουκούμι Α’ ποιότητας για επιδόρπιο, ελληνική μπίρα. Σημειώστε: κρατάω πάντα το φακελάκι με το αλάτι στο αεροπλάνο και τα φαστφουντάδικα. Είναι πολύ χρήσιμο αν έχεις υπόταση (η υποφαινόμενη) και για αντισηπτικές γαργάρες στο λαιμό αν έχεις πονόλαιμο (ο γιος μου).

Στα συν της αεροπορικής εταιρείας η σήμανση στο τρόλει με τα φαγητά στην αγγλική «Ό,τι προϊόντα δεν έχουν καταναλωθεί θα προσφερθούν σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη» . Οι αεροσυνοδοί (όλες γυναίκες σε αυτήν την πτήση) ήταν φιλικές και εξυπηρετικές με ανεπιτήδευτο τρόπο και έφεραν με δικαιολογημένη υπερηφάνεια στο μπούστο το σήμα Skytrax που μου εξήγησαν ότι επιδεικνύει τη βράβευση της εταιρείας τους ως «Καλύτερης Περιφερειακής Αεροπορικής Εταιρείας στην Ευρώπη για το 2016».

Τιπ από πολυταξιδεμένη φίλη με 60 πτήσεις ανά έτος στο ενεργητικό της: στο τέλος του αεροπορικού γεύματος για να περιορίσετε την ακαταστασία και την …αισθητική ρύπανση, διπλώνετε στα δύο το αλουμινένιο καπάκι του σκεύους σερβιρίσματος και μέσα εκεί παγιδεύετε τη χρησιμοποιημένη χαρτοτπετσέτα και τα κάθε λογής χαρτάκια. Να έτσι: τσακ!

Θα σας προσγειώσω στο Ελσίνκι σε επόμενο post. Μη λύσετε τις ζώνες σας!