Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα πώς χωρέσανε σε μια παράσταση 80 λεπτών! Ενσυναίσθηση, τρυφερότητα, χιούμορ, ελπίδα. Μια παράσταση που πάλλεται από συναισθήματα, μια παράσταση που χορεύει μαζί σου και σου επιτρέπει να καθρεφτίσεις τις δικές σου δυσκολίες, τις δικές σου λύπες, μα και τις δικές σου αγάπες, τα δικά σου κατορθώματα, τις δικές σου ελπίδες. Μια παράσταση που μιλάει για την κατάθλιψη με ευθύτητα αλλά και με τρυφερότητα, που ακουμπάει την αυτοχειρία με γνώση και συμπόνια, που κοιτάζει στα μάτια τα παιδιά των καταθλιπτικών γονέων και τους σφίγγει με κατανόηση το χέρι.
Η ηθοποιός Μελίνα Θεοχαρίδου βγάζει προς τα έξω μια εσωτερική λάμψη που φωτίζει και ζεσταίνει το θεατή. Στο ρόλο της επτάχρονης που η μαμά της μόλις έκανε απόπειρα αυτοκτονίας, με εργαλείο την όμορφη φωνή της αποδίδει μόνη της όλο αυτό το γενναίο και εν τέλει αισιόδοξο κείμενο. Εντάξει, όχι εντελώς μόνη της. Προσκαλεί κάθε τόσο εμάς τους θεατές να τη βοηθήσουμε στο έργο της, πότε ζητώντας από κάποιον να απαγγείλει τη φράση που του έτυχε στα χαρτάκια post it που μοιράστηκαν στην αρχή και πότε αναθέτοντας σε κάποιον να παίξει έναν από τους ρόλους στο έργο (σηκώθηκα κι εγώ στη σκηνή!). Στα συν το πρόγραμμα της παράστασης με όλο το κείμενο το έργου, όπως το διασκεύασαν η Ιόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης από τα πρωτότυπο των Duncan Macmillan και Jonny Donahoe.
Φεύγοντας από την παράσταση σου είναι δύσκολο να αντισταθείς στον πειρασμό να ξεκινήσεις τη δική σου μοναδική λίστα με όλα τα υπέροχα πράγματα που σε κάνουν να θέλεις να ζεις παρόλο που ξέρεις πως κάτι τέτοια τεχνάσματα δεν νικούν τη βαριά κατάθλιψη που θέλει τη δική της ειδική θεραπεία. Το δικό μου συναίσθημα βγαίνοντας από το Θέατρο του Νέου Κόσμου ήταν ότι κάποιος με κρατούσε όλη εκείνη την ώρα σε μια στοργική και σοφή αγκαλιά.
Κάθε βράδυ το έργο ξαναφτιάχνεται χαρτάκι-χαρτάκι, συναίσθημα-συναίσθημα για και από ένα καινούριο κοινό. Για να το ταξιδέψει σαν καράβι, βουτώντας πότε στη χαρά και πότε στη λύπη αλλά επιλέγοντας και κρατώντας για το τέλος τη χαρά. Συνειδητά.
Να το δείτε!
Αφιερωμένο σε ένα κορίτσι που λέει τη μπλούζα τρικό όπως η γιαγιά μου.
Παραστάσεις μέχρι και Κυριακή 7 Μαιου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, Κάτω Χώρος, Αντισθένους 7 & Θαρύπου, Νέος Κόσμος. Τηλέφωνο επικοινωνίας 210 921 2900
