Διέσχιζα την Βασιλέως Κωνσταντίνου με το αυτοκίνητο κι εκεί στο ύψος της Εθνικής Πινακοθήκης τους είδα να χορεύουν συντονισμένα πάνω απ’ το κεφάλι μου: ήταν δύο και ήταν λες και εκτελούσαν χορογραφία – καπρίτσιο της τύχης, το ξέρω, μα μου έδωσαν πολύ χαρά. Δυο γερανοί ήταν, σιδερένιοι, που συμμετείχαν στα έργα επέκτασης της Εθνικής Πινακοθήκης και όπως έχω ξαναγράψει αγαπώ πολύ τα εργοτάξια και τους γερανούς. Με προετοιμάζουν για κάτι καινούριο που πρόκειται να γεννηθεί και μου προκαλούν παιδικό ενθουσιασμό. Δυστυχώς δεν μπορούσα να τους βγάλω φωτογραφία μιας και τα δυο μου χέρια ήταν απασχολημένα στο τιμόνι.
Όμως στον περίπατό μου στο Μοναστηράκι λίγες μέρες αργότερα συνάντησα έναν άλλο γερανό, μοναχό του αυτήν τη φορά, μάρτυρα των έργων μεταστέγασης του Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης. Κι επειδή το φως του απογεύματος έδινε μια πολύ ιδιαίτερη παλέτα χρωμάτων μπήκα στον πειρασμό να τον φωτογραφήσω.
Γι’ αυτό το κάτι καλύτερο που περιμένουμε μέσα μας να γεννηθεί. Καλά Χριστούγεννα! Καλά Χριστούγεννα και όχι καλές γιορτές γενικώς και αορίστως, είτε είστε χριστιανοί είτε όχι, είτε θρησκεύεστε είτε δεν θρησκεύεστε, διότι η γέννηση του καινούριου είναι σημαντικό γεγονός που μεταμορφώνει τη ζωή.