Ήλιος λαμπερός και που σε ζεσταίνει μέχρι το μεδούλι στην καρδιά του φθινοπώρου. Προχωρώ στο πεζοδρόμιο. Χαζεύω τα χρυσοκόκκινα φύλλα που πληθαίνουν στους φράχτες. Είναι αριστούργημα έτσι όπως τα φωτίζει ο πρωινός ήλιος. Γιαγιά απροσδιορίστου ηλικίας προχωράει και αυτή στο πεζοδρόμιο, από την αντίθετη πλευρά. Λεπτή, φτεράκι, με κλασσικά γιαγιαδίστικα μαύρα, λευκό κοτσάκι, μπαστουνάκι και χοροπηδητό βήμα γιατί το ένα πόδι της το έχει ροκανίσει ελαφρώς ο χρόνος. Τώρα θα συναντηθούμε. Έχει λαμπερά ανοιχτόχρωμα μάτια και γίνονται ακόμα πιο λαμπερά όταν στο πρόσωπό της απλώνεται πλατύ χαμόγελο καθώς μου λέει “Καλημέρα κοριτσάκι μου!”. Καλημέρα και σε σένα γιαγιάκα. Έχει λιακάδα σήμερα!
