Περιμένω να ανάψει το πράσινο στη Λεωφόρο Πεντέλης με το πόδι στο φρένο. Κοιτάζω βαριεστημένα από το παράθυρο του οδηγού και ξάφνου τον βλέπω να γελάει στον ύπνο του με κλειστά βλέφαρα. Βλέπει όνειρα… Τι θέλεις από μένα; Ξαναβρίσκω τα αντανακλαστικά μου, ανασύρω το κινητό από την τσάντα και ρίχνω δυο απανωτά κλικ μέχρι που η κόρνα του από πίσω οδηγού να με εξαναγκάσει να πετάξω όπως-όπως το κινητό στο κάθισμα του συνοδηγού και να ξαναπιάσω το τιμόνι. Προσέξατε τη διακεκομμένη γραμμή με το ψαλίδι στο μπράτσο; Πολιτικό μήνυμα;
2 Σχόλια
Τον έχω βγάλει κι εγώ έτσι ακριβώς στεκόμενος στο φανάρι της Λ. Πεντέλης. Δεν τον δημοσίευσα. Μου έφυγε εκείνο το συναίσθημα που ένιωσα εκείνη την στιγμή. Θα το έβρισκε κάποιος επόμενος. Έτυχε να είσαι εσύ. Πολλές ακόμη αδημοσίευτες φωτογραφίες ή σκέψεις δημοσιεύτηκαν από άλλους που ποτέ δεν θα γνωρίσουμε όμως!
Όχι που θα σου είχε ξεφύγει! Η αλήθεια είναι πως ό,τι σκέψη / συναίσθημα δεν καταγράφουμε, ασχέτως δημoσίευσης, είναι καταδικασμένο στη λήθη εκτός κι αν κάποιος άλλος το καταγράψει, κι όταν το δούμε, αναγνωρίζουμε κάτι από τον εαυτό μας και ξυπνάμε. Καλή εβδομάδα philos!