Αυτά τα γοβάκια ήταν νυφικά λέω εγώ. Τα έστησαν σε χαμηλό μαντρότοιχο με λίγα μούσκλια.
Ατρόμητη κι αξέχαστη
Μου λείπεις Ατρόμητη. Τώρα που έφτασα στον τόπο διακοπών μας που τόσο αγαπούσες, ακόμη περισσότερο.
Έμεινε άθικτη η άμμος σου μέσα στη συσκευασία της στην αποθήκη. Ήρθε ο πορτοκαλής γάτος της φίλης και γειτόνισσας για να σε βρει. Μύριζε επίμονα το περβάζι του παραθύρου, κοίταζε μέσα από το τζάμι αλλά ματαίως. Δεν μπορούσε να σε βρει πουθενά. Ναι, αυτός ο γλυκός αρσενικός που του έκανες ζοριλίκια.
Ακονίστε νυχάκια
Όποιος δεν έχει νύχια να ξυστεί, μμμ, έλεγε η γιαγιά μου, ύψωνε τα φρύδια και κουνούσε με νόημα το κεφάλι της, ούτε στο νυχάκι του/της δεν φτάνεις μας συγκρίνανε πολλές φορές στη ζωή μας με αδέρφια, ξαδέρφια, υιούς και κόρες οικογενειακών φίλων, και φυσικά αργά ή γρήγορα μάθαμε πως στη ζωή κάποιες φορές χρειάζεται να παλέψεις με νύχια και με δόντια για να κρατήσεις κάτι πολύτιμο για σένα.
Δεν είναι άνοιξη φέτος αυτή
Ο γιος μου πέρασε τα 20ά του γενέθλια στο κρεβάτι με βαρβάτη λοιμώδη μονοπυρήνωση. Αναρρώνει αλλά ακόμα χρειάζεται προσοχή.
Ιστορία μέσα σε μπουκάλι
Μια όμορφη ιστορία που διάβασα τελευταία, απ’ αυτές που θέλεις να κλείσεις… σε μπουκάλι!
Ζωή. Εσύ τι την κάνεις;
“Ο χρόνος μας είναι περιορισμένος. Δεν χρειάζεται να σου πουν ότι τελειώνει η ζωή σου για να αρχίσεις να ζεις” λέει ο 17χρονος Zach Sebieck που έμαθε πως μπήκε στο τελικό στάδιο καρκίνου (οστεοσάρκωμα είναι ένας τύπος καρκίνου που ξεκινά στα οστά) στην ταινία Clouds (2020) του Justin Baldoni.
Τα τριαντάφυλλα μιας vlogger
Η 30χρονη Li Ziqi ζει στην Κίνα, σε ένα αγρόκτημα της επαρχίας, μαζί με τη γιαγιά της. Καλλιεργεί, παρασκευάζει προϊόντα από τη γη τους, μαγειρεύει παραδοσιακά και βιντεοσκοπεί (ή έχει κάποιον που βιντεοσκοπεί γι’ αυτήν). Βιντεοσκοπεί τις αγροτικές εργασίες, το γύρισμα των εποχών, την εναλλαγή ημέρας – νύχτας, το μεγάλωμα των φυτών και την ωρίμανση των καρπών, το σιγομαγείρεμα πάνω από αναμμένα κάρβουνα ή μέσα σε ξυλόφουρνο, το πλύσιμο των (παραδοσιακών) σκευών μετά.
Αισιόδοξα βαρκάκια
Optimist είναι στα αγγλικά ο αισιόδοξος. Προχθές νωρίς το απόγευμα, αμέσως μετά την ανακοίνωση των νέων μέτρων ενάντια στον κορωνοϊό, σε μια κρίση του τύπου “Θεέ μου, πότε θα μπορέσω να ξαναβρεθώ στο ύπαιθρο”, κατηφόρησα με τον καλό μου μέχρι το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος.
Ρισκάρεις;
Διαβάζοντας ένα άρθρο που προοριζόταν για γονείς έπεσα πάνω σε μια παραδοχή της κοινής λογικής που στέκει μια χαρά και στην ενήλικη ζωή:
Θα Υπάγω εις τους Κήπους για Τεχνολογία
Βολτάροντας στο Ζάππειο και τον Εθνικό κήπο μπορείς να κάνεις και υπαίθρια μαθήματα Φυσικής Πειραματικής.