Ανοίγω το στόμα μου. Ημερολόγιο. Ημέρα 9

Χτες, άλλη μια μέρα που σηκώθηκα με στραβό ποδάρι από το κρεβάτι, συνάντησα τους δικούς μου τρεις μάγους με τα δώρα. Είχα αποφασίσει να ξεκινήσω τη μέρα μου νωρίς και έτσι 7:40 ήμουν στο αυτοκίνητό μου καθοδόν για το σουπεμάρκετ. Στο πάρκιν του σουπερμάρκετ είχε μόνο φορτηγά τροφοδοσίας. Παρκάρω και βγαίνω ικανοποιημένη με τον εαυτό μου αλλά το παιδί του πάρκιν με κοιτάζει κουνώντας το κεφάλι με λυπημένο βλέμμα και μου λέει “Το λάστιχό σας, ε… θέλει αέρα”. Το κοιτάζω κι εγώ, χμ, ψιλοχάλια φαίνεται, γαμώ την γκαντεμιά μου, “ευχαριστώ” του λέω, “πάω να ψωνίσω και μετά αμέσως βενζινάδικο”. “Όχι,”μου κάνει, “μετά δεν θα προλάβετε να φτάσετε βενζινάδικο. Τώρα πρέπει!” Ένα βενζινάδικο, δυο βουλκανιζατέρ και μισή ώρα αργότερα το λάστιχο είχε σωθεί! Είμαι ευγνώμων σε αυτόν το άντρα για την παρατηρητικότητα και την επιμονή του που με γλίτωσε και από την ταλαιπωρία και από το να αγοράσω καινούριο λάστιχο! Στο κάτω-κάτω, δεν είχε κανένα όφελος, τι τον ένοιαζε, δικό του δεν ήταν!

Μάγος νούμερο δύο. Βάζω αέρα στο κοντινότερο βενζινάδικο αλλά το λάστιχο συνεχίζει να χάνει, ακούγεται το χαρακτηριστικό  φσςς του αέρα. Το πρώτο βουλκανιζατέρ ήταν ακόμα κλειστό, το δεύτερο ευτυχώς όχι. Ο νεαρός που με εξυπηρετεί βγάζει το λάστιχο με αργές κινήσεις και το πάει μέσα για τις πρώτες βοήθειες. Μετά από λίγο μου δείχνει ένα μικρό μαύρο εξάρτημα. “Είχε κοπεί η βαλβίδα” μου λέει. “Θα βάλω άλλη”. Μετά από λίγα λεπτά το λάστιχο βρίσκεται ανανεωμένο στη θέση του. Μου δείχνει και ένα μαγικό αυτοκόλλητο στο αμάξωμα που δείχνει πόσο ακριβώς αέρα χρειάζονται μπροστινά και πίσω λάστιχα και τα γεμίζει αναλόγως. “Αν σου είναι εύκολο, εσύ που δεν χρειάζεσαι γυαλιά βλέπεις και την ημερομηνία στα λάστιχα;” τον ρωτάω με όλη τη μεσήλικη χάρη μου (δεν είναι και κανείς κοντά να με ακούσει να ντροπιαστώ που χωρίς πρεσβυωπικό γυαλί δεν βλέπω τίποτες!) Πρόθυμα γονατίζει και μου λέει την ημερομηνία-ναι, είναι της χρονιάς που υπολόγιζα, κοίτα πώς περνάει ο καιρός! Φεύγοντας μου δίνει και μια κάρτα του μαγαζιού γιατί λέει έρχονται από το μαγαζί να σου δώσουν τις πρώτες βοήθειες στο δρόμο αν σε πιάσει λάστιχο! Με ξεπροβοδίζει με οδηγίες να βγω στο δρόμο που εκτελούνται έργα οδοποιίας και πολύ θερμές ευχές για καλή ανάσταση που ανταποδίδω! Κόστος επίσκεψης και πληροφοριών 10 ευρώ.

Μάγος νούμερο 3. Βγαίνω για τον καθιερωμένο απογευματινό περίπατο ξεμουδιάσματος σώματος και μυαλού ώρα 7:30 αφού στείλω στο κινητό το γνωστό SMS. Έχω περάσει άπειρες ώες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή και νιώθω σαν ζόμπι. Ο ήλιος έχει πέσει, το φως είναι απαλό αλλά φυσάει τρελά και με ενοχλεί. Μετά από λίγο συνηθίζω και αφήνομαι στη βόλτα. Στο δρόμο της επιστροφής αποφασίζω να ενδώσω στην επιθυμία της στιγμής για κάτι που δεν είχα κάνει από τότε που άρχισε η καραντίνα: σταματάω στο αγαπημένο μου ζαχαροπλαστείο και αγοράζω κάτι που μου αρέσει (δεν σας λέω τι). Ο ζαχαροπλάστης με κερνάει ένα ωραιότατο γλυκό που το βάζει δώρο στη σακούλα μου!

Ημέρα πλήρης.

 

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Αφήστε το σχόλιό σας

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.