Optimist είναι στα αγγλικά ο αισιόδοξος. Προχθές νωρίς το απόγευμα, αμέσως μετά την ανακοίνωση των νέων μέτρων ενάντια στον κορωνοϊό, σε μια κρίση του τύπου “Θεέ μου, πότε θα μπορέσω να ξαναβρεθώ στο ύπαιθρο”, κατηφόρησα με τον καλό μου μέχρι το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος.

Αλέρτ! Εθεάθη νεαρό ζευγάρι να φιλιέταιι σε παγκάκι του του Εθνικού κήπου!

Είσαι μαμά; (είσαι μπαμπάς;) και δυσκολεύεσαι να καταλάβεις πως από εκεί που σε απασχολούσε αν θα πέσει από το ποδηλατάκι χωρίς βοηθητικές τώρα καλείσαι να του (της) εξηγήσεις ότι δεν επιτρέπεται η κατοχή κινητού (για τη χρήση δεν το συζητάμε!) στη σχολική αίθουσα των πανελληνίων;

Κι ενώ από μέρες τα συζητάγαμε με τον δικό μου υποψήφιο πανελληνίων και συμπλήρωνα μια λίστα με όλα τα αξεσουάρ που πρέπει να κουβαλάει μαζί του τις ημέρες των εξετάσεων δεν γλιτώσαμε μια μίνι κρίση την παραμονή της πρώτης ημέρας εξετάσεων όταν άκουσα στις 10 το βράδυ την μπάσα αγορίστικη φωνή από το διπλανό δωμάτιο να ρωτάει με cool ύφος: “Μαμά έχουμε κανένα ρολόι (χειρός εννοούσε) που να δουλεύει στο σπίτι;” Οι τρίχες μου ορθώθηκαν σαν της γάτας γιατί από καιρό έχουμε απαρνηθεί τα ρολόγια χειρός στο σπίτι μας προς χάρη των κινητών μας τηλεφώνων!

Ευτυχώς ο αδελφός μου μένει όχι πολύ μακριά από εμάς  κι έτσι σε μισή ώρα είχα φέρει σπίτι μας το πολυπόθητο δανεικό ρολόι για τον υποψήφιο. Ε, τώρα που μπήκε και το ρολόι στη λίστα και την τσάντα του εξεταζομένου έρχομαι να μοιραστώ τη λίστα μου μαζί σας:

Τι να πάρω μαζί μου στις πανελλήνιες

• αστυνομική ταυτότητα
• δελτίο εξεταζομένου
• στυλό (τουλάχιστον 2)
• μολύβια (απλά ή μηχανικά)
• γόμα που να σβήνει ΚΑΙ στυλό
• ξύστρα για μολύβια
• γεωμετρικά όργανα (τρίγωνο, διαβήτης, μοιρογνωμόνιο κλπ)
• ρολόι χειρός με δείκτες (τα άλλα δεν επιτρέπονται!)
• νερό
• σνακ γλυκό κατά προτίμηση (μπάρα, παστέλι, σοκολάτα), αλάτι σε φακελάκι (αν έχω υπόταση)
• χαρτομάντιλα
• ντεπόν (για την πιθανότητα πονοκεφάλου)
• καπέλο για τον ήλιο (δεν θέλω να πάθω ηλίαση)
• πετσέτα μικροσκοπικών διαστάσεων (ζήτησε ο δικός μου υποψήφιος γιατί ιδρώνουν τα χέρια του)
• διαφανής κασετίνα-τσαντάκι που να χωράει όλα τα παραπάνω! (στα χαρτοπωλεία)

Τι να ΜΗΝ πάρω μαζί μου στις πανελλήνιες

• κινητό τηλέφωνο
• κομπιουτεράκι
• διορθωτικό για στυλό (μπλάνκο)

Κατά τα άλλα δείχνουμε λίγη παραπάνω έμπρακτη αγάπη στον εαυτό μας (ναι!) και τα παιδιά μας (αυτό το κάνετε ήδη) αυτές τις μέρες, τους ευχόμαστε καλή τύχη (εκτός από καλή επιτυχία) και ψυχραιμία, ψυχραιμία και ψυχραιμία!!!

Υ.Γ. Εννοείται ότι περιμένω και τις δικές σας προσθήκες-ενημερώσεις στη λίστα!

Το παρόν είναι ένα γρήγορο σημείωμα για να σας πω ότι η παράσταση “Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως” που είδα την προπαραμονή της πρωτοχρονιάς πήρε παράταση για όλες τις Δευτέρες και τις Τρίτες Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου. Πού; Στη Μουσική Βιβλιοθήκη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να τη δείτε γιατί εγώ γοητεύτηκα! Από τους ηθοποιούς , από το κείμενο, από τη μουσική…

Πρόκειται για τη δραματοποίηση του ομώνυμου διηγήματος του Γεωργίου Βιζυηνού με απλότητα και ευρηματικότητα. Είναι μια ευκαιρία να μυηθείτε στη γλώσσα του Βιζυηνού που έχει διατηρηθεί αυτούσια επί σκηνής, μια ιδιότυπη, “δροσερή” καθαρεύουσα που διεγείρει θερμά συναισθήματα!

Πρόκειται για ένα ερωτικό σκίρτημα ανάμεσα στον αφηγητή (που είναι ο διηγηματογράφος) και μια πολύ νεαρή κοπέλα, την Μάσιγγα, που εξελίσσεται πάνω στο κατάστρωμα του μεγάλου ατμόπλοιου Rio Grande ενώ αυτό πλέει μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως Ιταλίας. Το “κοράσιον” συνοδεύεται στο ταξίδι αυτό από τον πατέρα της που γνωρίζουμε επί σκηνής.

Μία μικρή σπουδή πάνω στον έρωτα και το χρήμα, δεν έχει νόημα να σας πω περισσότερα. Αν δεν αποτελεί για σας σπόιλερ, απολαύστε ολόκληρο το διήγημα του Βιζυηνού εδώ. Ίσως μάλιστα είναι καλύτερα να πάτε διαβασμένοι γιατί εγώ, ευτυχής μέσα στην ημιμάθειά μου, πίστευα ότι το ταξίδι θα είναι μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως Εξαρχείων!

Η παράσταση έχει ανεβεί από την θεατρική ομάδα Ξανθίας. Στο ρόλο της Μάσιγγας η Αγγελική Μαρίνου. Παίζει επίσης (και σκηνοθετεί)  ο Κώστας Παπακωνσταντίνου και ο Ελισσαίος Βλάχος. Μουσική από τον Νίκο Κολλάρο ο οποίος παίζει και πιάνο επί σκηνής. Σκηνικά – κοστούμια από την Μαρία Καραθάνου.

Εισιτήρια θα βγάλετε πολύ εύκολα εδώ.

Φυσάει θαλασσινό αεράκι στο κατάστρωμα! Επιστρατεύστε ανάλαφρη διάθεση!

“Εσύ πέρασες κάπου;” Τι εκνευριστική και ανούσια ερώτηση για έναν 17ρη ή 18ρη υποψήφιο στις πανελλήνιες εξετάσεις που μόλις πήρε τα τελικά του αποτελέσματα που δεν οδηγούν σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή!

Το θέμα είναι να δείξεις ενσυναίσθηση στη θέση που βρίσκεται και να βρεις να πεις κάτι χρήσιμο στο παιδί. Η φιλόλογος Αμαλία Μουστάκη που προετοιμάζει εδώ και πολλά χρόνια μαθητές για την δοιμασία των πανελληνίων έγραψε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook κάτι πολύ ταιριαστό για αυτην την περίσταση. Αναπαράχθηκε πολύ στο διαδίκτυο ωστόσο μία τόσο χρήσιμη και όμορφη δήλωση θέλω να την έχω φυλαγμένη στην προσωπική γονεϊκή μου εργαλειοθήκη και να τη μοιραστώ και με άλλους γονείς.

“Το ελαφρώς αφ’ υψηλού βλέμμα του πατέρα σου – εκείνος, βλέπεις, είχε πετύχει με την πρώτη το 1980 στην ΑΣΟΕΕ κι ας μεγάλωσε στο χωριό, και ας μάζευε ελιές αντί να κάνει φροντιστήριο. Το παρηγορητικό χάδι της μαμάς και οι κουβέντες της με συγγενείς και φίλους: «Το παιδί είχε μιαν ατυχία…”. Κι ο θείος να δικαιώνεται που πάντα πίστευε πως είσαι ηλίθιος. Και η κολλητή των γονιών να ρωτάει -μες στην αδιακρισία- μήπως τυχόν είχε περίοδο εκείνη τη μοιραία μέρα το παιδί και οι πόνοι δεν το άφησαν να συγκεντρωθεί. Γιατί το άλλο; Που τον Σεπτέμβριο ο γιος των κουμπάρων θα μετακομίσει στην Ξάνθη -έκτος, παρακαλώ- στους Πολιτικούς Μηχανικούς, και η κόρη των αντιπαθητικών του ισογείου θα γραφτεί, άκουσον άκουσον, στη Φιλοσοφική; Θέλεις τη γνώμη μου; Ξέχασε τους όλους! Αν λαχταράς να περάσεις σε μία συγκεκριμένη σχολή, να ξαναδώσεις. Αν ονειρεύεσαι μέσα από την καρδιά σου να γίνεις αρχιτέκτονας ή δικηγόρος ή οπτικός, να ξαναδώσεις. Ο Αύγουστος του ’19 δεν είναι τόσο μακριά όσο νομίζεις. Άμα κάτι τέτοιο δεν σου συμβαίνει, τότε απλώς χαλάρωσε. Εάν κατά βάθος θα ’θελες να φτιάχνεις μαλλιά ή νύχια ή κοκτέιλ πίσω απ’ τον πάγκο ενός μπαρ, ακολούθησε την κλίση σου. Χίλιες φορές μία ευτυχισμένη -και άρα επιτυχημένη- κομμώτρια, παρά μία γιατρός με το στανιό. 

Κι αν πρέπει ακόμη κάτι να σου πω (με το δικαίωμα της πείρας που εγώ έχω, ενώ εσύ στερείσαι) είναι πως η ζωή είναι αδιανόητα μεγάλη και εξαιρετικά απρόβλεπτη. Η τράπουλα θα μοιραστεί πολλές-πολλές φορές, οι έσχατοι θα γίνουν πρώτοι και θα ξαναγίνουν έσχατοι. Ασφαλή σχέδια, σίγουρες επενδύσεις δεν υπάρχουν – το απέδειξε άλλωστε περίτρανα και η τελευταία δεκαετία η οποία μας πήρε και μας σήκωσε. Η μόνη, συνεπώς, πυξίδα που έχει νόημα να συμβουλεύεσαι, βρίσκεται μέσα σου. Όσοι την ακολούθησαν, ακόμα και αν έχασαν, δε χάθηκαν. Όσοι την αγνόησαν, καταδίκασαν τους εαυτούς τους σε «επιτυχημένες» ίσως, πλην σκυφτές ζωές.

Προχτές το βράδυ που πήγα να παραλάβω τον γιο μου από το φροντιστήριο άργησα δέκα ολόκληρα λεπτά. Πέντε λεπτά που καθυστέρησα να ξεκινήσω και άλλα πέντε λόγω της απροσδόκητης κίνησης που συνάντησα μπροστά μου – Δευτεριάτικο. Όταν σταμάτησα το αυτοκίνητο με αναμμένα αλάρμ, ο γιος μου όρμησε αμέσως μέσα και τον ρώτησα: Γνωρίζεις αμέσως το αυτοκίνητο, ε; Όχι, απαντάει το πειραχτήρι, απλώς είδα να έρχεται ένα αυτοκίνητο με μια κοντή στο τιμόνι, και είπα, εσύ είσαι!

Προσοχή στην κοντή! Κυκλοφορεί ανάμεσά σας!