Στα πλήκτρα
Αυτές τις μέρες σκέφτομαι τακτικά τους αγαπημένους πεθαμένους μου. Τον μπαμπά μου, που μας άφησε χρόνους πριν δυο χρόνια. Τον θείο Evans από το Σικάγο που έφυγε από τον κόσμο ανήμερα Πρωτοχρονιάς του 2020. Τον παππού μου (πάνω από 20 χρόνια φευγάτο) που τον είδα χτες σκαλίζοντας παλιά άλμπουμ σε μια φωτογραφία.
Χτες, άλλη μια μέρα που σηκώθηκα με στραβό ποδάρι από το κρεβάτι, συνάντησα τους δικούς μου τρεις μάγους με τα δώρα. Είχα αποφασίσει να ξεκινήσω τη μέρα μου νωρίς και έτσι 7:40 ήμουν στο αυτοκίνητό μου καθοδόν για το σουπεμάρκετ. Στο πάρκιν του σουπερμάρκετ είχε μόνο φορτηγά τροφοδοσίας.
Αυτό το σαββατοκύριακο πέρασε τόσο γρήγορα! Σάββατο του Λαζάρου, Κυριακή των Βαΐων, λέει το ημερολόγιο. Βλέπω το βαρύ χειμωνιάτικο μπουφάν μου. Κάθε χρόνο το κρατάω σε κυκλοφορία μέχρι και το βράδυ της Ανάστασης. Σκέφτομαι ότι φέτος δεν θα μου χρειαστεί. Από την άλλη… λέω να ανάψουμε τα κεριά μας στο μπαλκόνι. Οπότε, ε, μπορεί να φορέσουμε και μπουφάν!
Χτες έβλεπα την ηλιόλουστη ημέρα από το παράθυρο και ήθελα να τα παρατήσω όλα και να το ρίξω στις βόλτες. Μετά το τέλος της εργάσιμης μέρας μου έκανα τη γιόγκα μου (ας είναι καλά το zoom) και μετά επειδή είχε πάει 8 ή ώρα έβαλα όπως-όπως το μπουφάν μου πάνω από την πιτζαμο-φόρμα μου (σε πρόλαβα, έχω άλλη πιτζάμα για το κρεβάτι!) και όρμησα έξω να προλάβω το τελευταίο φως της ημέρας.
Η ώρα είναι 11 και χασμουριέμαι από τη νύστα. Κάθομαι στον καναπέ με τα πόδια πάνω στο τραπεζάκι (φοράω κάλτσες). Ισορροπώ το λάπτοπ πάνω στα πόδια μου ενώ ανάμεσα σε πόδια και λάπτοπ υπάρχει μια ζεστή θερμοφόρα (οι ΙΤ-ήδες φρικάρουν με αυτήν την περιγραφή).
Το zoom έχει γίνει ο καλύτερός μου φίλος: Σήμερα τραγουδήσαμε εκεί δημώδη άσματα με τα παιδιά του χορευτικού συλλόγου. Ήταν ωραίο να βλέπεις αγαπημένα πρόσωπα στην οθόνη. Βρίσκω κάπως διαστροφικό ότι πλέον βλέπω αγαπημένα πρόσωπα ΜΟΝΟ στην οθόνη.
Η μέρα ήταν γεμάτη, κουραστική-παραγωγική, με τις απαραίτητες εντάσεις.
Η δουλειά έγινε σωστά-σε ικανοποιητικό ποσοστό.
Το ίντερνετ δεν διακόπηκε ούτε μια φορά.
Η μαμά μου απέκτησε λογαριασμό στο Skype!
Η φάβα χύλωσε όμορφα και “έπιασε ” μόνο λίγο στην κατσαρόλα.
Λογοφέραμε μόνο 2 φορές με τον γιο μου σήμερα.
Τα χελιδόνια που επιτέλους ήρθαν είναι εξαντλημένα από τους δυνατούς ανέμους και έχουν ξαπλωθεί στους έρημους δρόμους της επαρχίας. Πουλάκια μου! Κινδυνεύετε!
Νιώθω τόσο κουρασμένη που δεν έχει θεάματα επί της μικρής οθόνης απόψε το βράδυ. Ίσως λίγες σελίδες από το βιβλίο μου πριν κοιμηθώ.
Περιμένω με προσμονή τη συναυλία του Andrea Boccelli σε απευθείας μετάδοση από το Duomo του Μιλάνου την Κυριακή το βράδυ για να ψυχωθούμε όλοι, ασθενείς και υγιείς, εδώ:
Καληνύχτα!
Οι Δευτέρες είναι από γεννησιμιού τους άχαρες. Κουβαλάνε βαρύ εργασιακό φορτίο, συνήθως ουχί ιδιαιτέρως δημιουργικό. Οι δημιουργικές ιδέες γεννιούνται Τρίτες, Τετάρτες, Σάββατα. Πάντως όχι Δευτέρες. Ευτυχώς για τις Δευτέρες υπάρχουν τα αστεία των συναδέρφων (ξέρουν αυτές!)
Σήμερα τηλε-εργάστηκα, μαγείρεψα κάτι μπιφτέκια της φούριας, άπλωσα δύο πλυντήρια. Έκανε διαολόκρυο και δεν περπάτησα μήτε μέχρι το σκουπιδοντενεκέ του απέναντι πεζοδρομίου να αποθέσω τα απορρίματα του τριημέρου. Θα περιμένουν έξω από την πόρτα μέχρι αύριο.
Ευτυχώς όμως έκανα γιόγκα (εξ αποστάσεως διδασκαλία), για τρίτη φορά μέσα στις τελευταίες 8 ημέρες (μπράβο μου!) και ανακινήθηκαν λίγο τα ζουμιά στο κορμί μου. Μάλιστα στο τέλος του μαθήματος, έπεσα σε τόσο βαθιά χαλάρωση που δεν πήρα είδηση ότι μου έσβησε το λάπτοπ που είχα εκτός μπρίζας γιατί δεν έφτανε το καλώδιο! (προφανώς στο τέλος της χαλάρωσης έριξα και μισή κουβέρτα ύπνο και το καλο-ευχαριστήθηκα-άσε τον δάσκαλο να γελάει!)
Στο τέλος της ημέρας ανακάλυψα τις προβολές της Ταινιοθήκης και είδα αυτό το ωραίο ταινιάκι-ντοκιμαντεράκι μικρού μήκους (13 λεπτά) για την Αθήνα γυρισμένο το 1964 από τον Θεόδωρο Αδαμόπουλο. Αναζωογονητικό, έχει και κάμποσα πλάνα παραλίας! Είναι διαθέσιμο μέχρι τις 30 Απριλίου.
Καλά και σήμερα λοιπόν!
Είσαι μαμά; (είσαι μπαμπάς;) και δυσκολεύεσαι να καταλάβεις πως από εκεί που σε απασχολούσε αν θα πέσει από το ποδηλατάκι χωρίς βοηθητικές τώρα καλείσαι να του (της) εξηγήσεις ότι δεν επιτρέπεται η κατοχή κινητού (για τη χρήση δεν το συζητάμε!) στη σχολική αίθουσα των πανελληνίων;
Κι ενώ από μέρες τα συζητάγαμε με τον δικό μου υποψήφιο πανελληνίων και συμπλήρωνα μια λίστα με όλα τα αξεσουάρ που πρέπει να κουβαλάει μαζί του τις ημέρες των εξετάσεων δεν γλιτώσαμε μια μίνι κρίση την παραμονή της πρώτης ημέρας εξετάσεων όταν άκουσα στις 10 το βράδυ την μπάσα αγορίστικη φωνή από το διπλανό δωμάτιο να ρωτάει με cool ύφος: “Μαμά έχουμε κανένα ρολόι (χειρός εννοούσε) που να δουλεύει στο σπίτι;” Οι τρίχες μου ορθώθηκαν σαν της γάτας γιατί από καιρό έχουμε απαρνηθεί τα ρολόγια χειρός στο σπίτι μας προς χάρη των κινητών μας τηλεφώνων!
Ευτυχώς ο αδελφός μου μένει όχι πολύ μακριά από εμάς κι έτσι σε μισή ώρα είχα φέρει σπίτι μας το πολυπόθητο δανεικό ρολόι για τον υποψήφιο. Ε, τώρα που μπήκε και το ρολόι στη λίστα και την τσάντα του εξεταζομένου έρχομαι να μοιραστώ τη λίστα μου μαζί σας:
Τι να πάρω μαζί μου στις πανελλήνιες
Τι να ΜΗΝ πάρω μαζί μου στις πανελλήνιες
Κατά τα άλλα δείχνουμε λίγη παραπάνω έμπρακτη αγάπη στον εαυτό μας (ναι!) και τα παιδιά μας (αυτό το κάνετε ήδη) αυτές τις μέρες, τους ευχόμαστε καλή τύχη (εκτός από καλή επιτυχία) και ψυχραιμία, ψυχραιμία και ψυχραιμία!!!
Υ.Γ. Εννοείται ότι περιμένω και τις δικές σας προσθήκες-ενημερώσεις στη λίστα!
